Dit stukje heb ik eigenlijk al een hele tijd, maar ik twijfelde. Vond het een beetje te rechtstreekse roddel. Maar enkele slapeloze nachten deden me toch maar besluiten tot publiceren.

De achterkant van mijn appartement, waar de slaapkamers zich bevinden, paalt aan een nauw straatje. Een steegje bijna. En in dat steegje staat schuin tegenover onze slaapkamer, een mooi opgeknapt rijhuis. Uit het slaapkamerraam kijk ik er recht op neer, en dat is altijd al een boeiende bezigheid geweest.

Want daar woonde al zowat vanalles: dronkelappen, aan lager wal geraakte gezinnen, met regelmatig enkele politiewagens voor de deur midden in de nacht… maar wat er nu sedert een goed jaar is komen wonen slaat alles. Een kroostrijke familie Albanezen, compleet met groot- en schoonouders en verdere aanhang.

Wie de eigenaar is van de woning weet ik niet; heb er het raden naar. Maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden: dat zal wel het vreemdelingenlievende OCMW zijn!

Maar goed, die Albanezen wonen er. Of beter gezegd: ze hokken er! Om kwart voor acht in de morgen begint het lawaai: dan brengt mama de kinderen naar school. De hele straat zal het geweten hebben! Want zodra de voordeur opengaat is het één en al geroep en geschreeuw. Je zou denken dat het er altijd hooglopende ruzie is, maar als je dan naar het raam loopt en kijkt is dat helemaal niet zo.

Alleen: die mensen hebben waarschijnlijk nooit leren praten. Ze kunnen alleen maar roepen! En dat geldt zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. Een voor ons normaal gesprek heb ik ze nooit horen voeren. Schreeuwen lijkt hun normale vorm van communicatie. Albanië moet dus wel een heel luidruchtig land zijn, of ze zijn allemaal potdoof. Of beide.

Voor de rest van de dag is het relatief stil in de straat. Die voordeur gaat immers niet meer open, behalve in de namiddag, als de kinderen worden teruggehaald, met dezelfde ongehoorde herrie voor gevolg. Daarna is het weer stil tot rond elf uur in de nacht. Dan worden ze echt wakker en heerst er plots een luidruchtige bedrijvigheid die tot lang na middernacht kan duren.

Auto’s en/of scooters met aanhangwagentje stoppen voor de deur, de hele familie komt oorverdovend taterend naar buiten, de kinderen springen in pyjama heen en weer op straat… en er wordt vanalles naar binnen of naar buiten gesleept. Dat hoort de hele straat! En dat hoor ik. Maar doe al lang de moeite niet meer uit bed te komen om te kijken wàt er nu weer wordt binnengesleept. Dat zal ik even later wel zien.

Want ja… plots op een avond staat dan het hele voetpad vol! Over de hele breedte van het huis en tot tegen de straat. Zetels, kasten, matrassen, beddegoed, TV’s en weet ik veel. Hebben dan waarschijnlijk het grof huisvuil gebeld en die komen dan alles ophalen de volgende morgen… of enkele dagen later, want voor OCMW beschermelingen komt het niet zo nauw als ze alles dagen op voorhand buitengooien op een hoop. Alleen gewone stervelingen krijgen een fikse boete als ze grof huisvuil een uurtje te vroeg buiten plaatsen. Eén keer is de politie er geweest. Druk foto’s makend van de hele janboel die het voetpad totaal versperde. Eén keer en nooit meer, hoewel diezelfde toestand zich regelmatig herhaalt. Maar waarschijnlijk loont het toch niet om al die moeite te doen om ‘bewijsmateriaal’ te verzamelen. Ergens langs de weg zullen de PV’s toch wel in de doofpot belanden.

Politie? Zien we trouwens nooit meer in die straat. En nochtans is het nachtlawaai verveelvuldigd ten opzichte van de vorige dronkelappen die er woonden. Ook de politie wenst dus de vingers niet te branden aan OCMW beschermelingetjes als die van een ander ras zijn. Hebben groot gelijk, want in dit land kun je al lang je gelijk niet meer halen als je gelijk hebt over vreemden! En kun je alleen maar zélf de pineut zijn als politieman. Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding weet je wel? Nou, dat is dan wél veel gelijker voor vreemden dan voor landgenoten.

Graag zou ik dan ook een naambordje maken voor dat straatje. En neen, dit keer geen Zonderhaatstraat, maar Vogelvrijestraat. Eén allochtoon gezin in die straat, en je ziet er nooit nog politie alhoewel de hele buurt wakker ligt van de schreeuwerige nachtelijke activiteiten!

Waar die mensen van leven heb ik ook het raden naar. Het zit waarschijnlijk ongeveer zo: naast het geld dat ze toegestopt krijgen van het OCMW en het kindergeld, hebben ze waarschijnlijk een goudmijntje aangeboord: alles wat onze welvaartstaat weggooit in huis halen, sorteren, de onbruikbare rommel op kosten van de gemeente (en de gemeenschap) laten weghalen, en de rest… Joost mag het weten! Verschepen naar en laten versjacheren in eigen land misschien?

Wat leven we toch in een land vol kansen voor slimme allochtonen!!! En dat alles zwaar gesponsord met onze belastingsbrieven!

Ik zou geneigd zijn die Albanezen nog te bewonderen omdat ze tenminste nog bezige bijen lijken en iéts lijken te doen voor de kost, ware het niet dat ik er van overtuigd ben dat ze daarnaast sowieso ook nog van een of meer uitkeringen genieten die via mijn belastingsbrief worden doorgerekend. Idem dito het frequent ophalen van grof huisvuil.

En ware het ook niet dat ze zo luidruchtig schreeuwen midden in de nacht! Niet eens lijken door te hebben dat fatsoenlijke mensen dan in bed liggen, en er in onze samenleving niet geschreeuwd maar gepraat wordt. Maar ja… WIJ moeten ons integreren in HUN gewoontes, nietwaar? Integratiebeleid heet dat. En dàt lijken ze alvast toch heel goed te hebben begrepen.

Voor één zaak toch heb ik binnenpretjes: ik vraag me af hoe het OCMW (àls die eigenaar is, maar dat kan bijna niet anders) die netjes opgeknapte woning zal terugvinden als die beschermelingen ooit vertrekken! Maar ik maak me geen illusies: er zal in alle talen gezwegen worden en de woning zal nog maar eens gerenoveerd worden op onze kosten! Kan dan maar weer worden verloederd door wezens van weer een andere planeet.

En toch… ken ik heel fatsoenlijke maar arme mensen, die al vele jaren op de wachtlijst staan voor een sociale woning. Maar helaas… het zijn blanke landgenoten! En die kunnen nog héél lang op die lijst staan.

Willy.