Weer een nieuw modewoord dat stilaan spreektaal aan het worden is. Niet zodra verscheen het woord in ons taalgebruik, of de vrouw ging het claimen. ZIJ kan multitasken. De man kan maar één ding tegelijk!

O ja? Dan vraag ik me af wat ze onder multitasking verstaat! Ze regelt het aankleden en ontbijt voor de kroost; brengt ze dan naar school, komt terug en doet de was in de machine. Terwijl de machine draait doet ze misschien ook nog boodschappen en een kletspraatje met een kennis.

Is dat multitasking? Ik zou dat eerder noemen ‘het een na het ander doen’. Multitasking zou eerder moeten inhouden dat je het allemaal tegelijk kunt! De enige vorm van multitasking die ik in bovenvermeld voorbeeld zie is dat ze boodschappen doet terwijl thuis de wasmachine draait. Maar dat is niet hààr verdienste! Het is de verdienste van de MANNEN die wasautomaten uitvonden!

Maar ze vindt ook nog wel andere voorbeelden om haar multitask-kunst te bewijzen hoor! GSM-roddelen, Faceboeken en SMS’en onder het autorijden bijvoorbeeld. Ha! Dàt kan de man lekker niet!

Neen. Dat kan hij niet. Maar zij ook niet!

Dat kunnen beiden wél, maar de man is meestal verstandig genoeg om geen mensenlevens op het spel te zetten voor een onnozel roddelpraatje!

Toon mij een vrouw die met de ene hand het eten bereid, met de andere hand de afwas doet, en ondertussen de vloer dweilt met een bezemstok die ze in haar achterwerk geklemd houdt, dàn zal ik geloven dat die vrouw een multitaskwonder is. Maar voor de rest doet ze nét wat de man doet op zijn gebied: één taak verrichten, en ondertussen al denken hoe de volgende taak moet worden verricht. Maar of dat multitasking mag worden genoemd betwijfel ik sterk.

O ja, ik kan ook met de ene hand een klontje suiker in mijn koffie doen terwijl de andere hand een sigaretje grijpt en opsteekt. Is al een zuiverder vorm van multitasking, maar dat kan toch iedereen?

Ik hoorde ooit … was het Tolstoi? Enfin, dat een beroemd iemand, met beide handen tegelijk twee verschillende dingen kon schrijven. Wel, dàt noem ik nu eens pure multitasking. Maar vindt er eens zo eentje?

Vrouwen? Multitasking? Ha ha ha!

Let wel, ik onderschat de taak van veel vrouwen niet. Ze moeten inderdaad veel nadenken over hoe hun dag te plannen, de financiën te regelen, de kinderen verzorgen enzovoort. Maar uiteindelijk blijft het nét zoals voor de man: één ding tegelijk DOEN, en aan vijf verschillende dingen DENKEN.

Maar toch is er een verschil met de man. Een man ligt met een berg werk, maar ziet dat werk in al zijn afzonderlijke stukjes. Kijkt niet naar de berg. Ziet enkel het eerste onderdeel waar hij mee wil beginnen. Weet dat het stuk per stuk zal af zijn tegen dat de dag voorbij is. Een vrouw ziet alleen maar de ‘berg’ waar ze schijnbaar niet kan over kijken. Zo erg dat ze niet eens weet waar te beginnen. WIL het eigenlijk wel allemaal tegelijk doen, maar moet het uiteindelijk toch allemaal afzonderlijk doen.

Voor de man is het bestijgen van die berg als het ware een stappenplan. Laat zich niet ontmoedigen door de hoogte van de hele berg, maar houdt zich vooral bezig met de stap die hij nú zet. De vrouw ziet alleen maar de berg en raakt in paniek als ze er niet in één stap bovenop kan komen.

Maar ik kan ze begrijpen! Ze zijn veel meer depressiegevoelig dan mannen. En ik heb één keer in mijn leven een depressie doorgemaakt. Een paar weken maar gelukkig. Ik kwam op mijn bureau en zag stapels papier! Niet doorheen te komen! Wist niet hoe of waar te beginnen. Raakte compleet in een diepe stress. Waarschijnlijk bekeek ik op dat moment mijn werk zoals een vrouw dat doet.

En nochtans, het was zowat dezelfde stapel die elke dag op mijn bureau lag te wachten, en waar ik onder normale omstandigheden mee speelde. Nu echter zag ik niet al die afzonderlijke taakjes, maar de hele onmogelijke stapel! En ik ging onderuit.

Gelukkig had ik een dokter die me de juiste medicatie voorschreef, en na enkele weken rust was ik er weer bovenop en deed mijn taak weer spelenderwijs en met plezier.

En ik heb zo een flauw vermoeden dat vrouwen die van multitasking spreken eigenlijk altijd hun werk zien zoals ik dat deed in die depressieve bui. Als ze er dan toch in slagen ‘schijnbaar’ twee dingen tegelijk te doen gaan ze heel hoog van de toren roepen dat ze multitaskers zijn.

En de man? Ach ja… die laat ze maar praten. Hij is meer gelijkaardige trekjes van ze gewoon. Vinden ze zich multitaskers? Maakt hen dat gelukkig? Laat ze dan hun pleziertje maar. Niet reageren! Niet redetwisten! Je van de domme houden en haar dat pleziertje gunnen!

Willy.