|
Volgens de doemdenkers zitten we dus in het laatste levensjaar van moeder aarde. Op 21 december stopt immers de kalender van de Mayas, en dan zou ze haar laatste adem moeten uitblazen!
En inderdaad, die datum valt samen met een aantal zaken die dan op één lijn komen in het heelal. Die snuggere Mayas leken dus toch wel van wanten te weten als het astronomie betrof! De hele evolutie van het heelal weten te berekenen tot in het jaar tweeduizend en twaalf is toch wel een prestatie om U tegen te zeggen. En wij maar blijven denken dat er nooit een slimmere generatie bestond op de wereld dan de onze!
En het klopt nog allemaal ook! Alleen weet niemand waaróm die kalender juist daar stopt. Ik wel. Dénk ik tenminste. Want nu stel ik me even in de plaats van zon groep Maya-wetenschappers avant la lettre. Moeizaam zwoegend met eindeloze berekeningen. Jaar in jaar uit. Wel, op een bepaald moment zou ik er toch wel de brui aan geven denk ik! Moegerekend en uitgeteld. En zou ik gaan uitzien naar een geschikte plaats voor een passend einde aan het vele zwoegwerk.
En nét op zulk moment kom ik die toevallige conjunctie tegen! Alles netjes op één lijn. Toevallig, maar daarom niet verontrustend. Als dat wél het geval zou zijn hadden ze er nog wel een symbool aan toegevoegd. Een doodskop of zo!
Nee. Ze vonden dat gewoon een uitstekende gelegenheid om het zaakje af te ronden en ermee te stoppen! 21 december 2012! Duizend jaar ver in de toekomst! Is verder werken nog zinvol? Wiens hoofd zal er dàn nog pijn doen? En ook ik zou liever in schoonheid eindigen, op een punt dat zich manifesteert als een passend slot, dan mijn hoofd maar te blijven breken op steeds moeilijker wordende berekeningen om dan uiteindelijk toch, maar dan op een veel minder spectaculaire plaats, te moeten eindigen. Dan zou het een boek worden zonder slot, een boek dat onafgewerkt lijkt. En dat schrijft niemand toch graag?
En, waarschijnlijk na veel overleg, besloot de groep wetenschappers om er op die zinvolle plaats maar mee te stoppen. En naar mijn bescheiden mening zal ik op the day after, 22 december 2012 dus, net als op alle andere dagen, opstaan, mijn koffie drinken, een wandelingetje gaan maken met Chico, en wat later mijn blog bijwerken.
Tweede mogelijkheid:
Een andere, al even ver gezochte mogelijkheid, is dat Aliëns die kalender hebben gedicteerd alvorens te vertrekken. Om aan te duiden op welke datum ze zullen terugkeren!
Velen geloven toch dat grote bouwwerken zoals de piramides en dergelijke met behulp van Aliëns zijn gebouwd. Wat ik trouwens lang niet zon gek idee vind. Zéker niet als ik bekijk hoe correct de stenen van de bouwwerken in de Machu Picchu site zijn gesneden om precies op elkaar te passen.
Zo precies dat cement niet eens nodig was! Dat zouden we vandaag, ondanks al onze technologie, nog maar moeilijk kunnen klaarspelen! In heel Peru zijn namelijk dergelijke sites te vinden. Van Mayas, van Incas
Allemaal volkeren die wel eens buitenaardse hulp zouden kunnen hebben gehad! Wie weet is die conjunctie niet een ideale poort voor die ontwikkelingshelpers om nog eens terug te komen, en wilden ze dat laten weten aan hun leerlingen?
En in dit geval zal ik op 21 december 2012 maar eventjes een babbeltje slaan met een Aliën zeker? Vragen welk weer het is op zijn planeet bijvoorbeeld, en of er ook hondjes en pispaaltjes zijn.
Ach, er zijn zoveel mogelijkheden te bedenken, al dan niet fantasierijk, waarom die kalender juist daar stopt! Hoeven we echt niet direct aan het doemdenken te slaan.
Maar stél dat de doemdenkers gelijk hebben en er gebeurt een kolossale wereldramp! Op 21 december of binnen duizend jaar. Want ooit zàl dat wel gebeuren. Nothing lasts forever! Wat dan? Wel, het overgroot gedeelte van de mensheid zal uitgeroeid worden. Hopelijk zullen hier en daar wat overlevenden blijven die het weten te redden en zich weten aan te passen aan de nieuwe omstandigheden. Die zullen opnieuw kunnen beginnen. Een beetje Adam en Eva spelen, een nieuwe samenleving stichten, herbeginnen van nul.
De moeizaam vergaarde wetenschap en techniek zullen grotendeels weggeveegd zijn, of gewoon niet meer van belang zijn daar waar het om overleven gaat. En alles herbegint van vooraf aan. Zal het dan beter zijn? Of, met andere woorden, zal het dan positiever zijn? Neen en nogmaals neen. De voordelen zullen zijn dat de nieuwe wereld weer ademruimte zal hebben zonder een teveel aan vervuilende mensen. Maar positief en negatief zullen zéker weer hun invloed laten gelden. En waar de een iets opbouwt, zal de ander wel weer klaarstaan om het af te breken! Onontkoombaar, maar wél berekenbaar als je de functie van positief en negatief eenmaal begrijpt!
En bijgevolg, een vernieuwde wereld kan wél voor meer ademruimte zorgen, maar nooit ofte nimmer voor een volledig positieve samenleving. Helaas!
Willy.
|
