Heerlijk, plots die temperaturen van tien graden en meer! Ook zonder zon vind ik het puur genieten in de buitenlucht! Zelfs, en vooral in de al donkere late avond, kan ik intens genieten van een wandelingetje in de donkere en doodse stilte van het park. En gelukkig is daar nu Chico, die me verplicht hem ook ’s avonds laat nog eens uit te laten. De stilte is dan intens. De natuur valt schijnbaar in slaap, maar eigenlijk toont ze zich dan van haar beste kant: zonder storend motorgeronk, zonder loeiende sirenes en luidruchtige bouw- en andere activiteiten.

En ja, ik beken het wel: ik ben eigenlijk een verstokte huismus. Véél te veel cocoongericht! Het mezelf gezellig maken thuis is altijd al een prioriteit geweest. Al besef ik maar al te goed dat het buitenleven veel gezonder is. Maar daarvoor heb ik een stimulans nodig! Zonder dat blijf ik gewoon lekker, maar ongezond cocoonen.

En gelukkig, nu heb ik mijn hond als stimulans. Inwendig vloekend soms verlaat ik mijn warme nestje met hem, maar eenmaal buiten ben ik hem dankbaar en voel ik me twintig jaar jonger. Warm of bitterkoud, het kan me niet deren. Het voelt gezond aan! Zelfs in het donker.

Heb trouwens altijd al van de nacht gehouden. Ook in mijn beroepsloopbaan met steeds weer afwisselende diensten. Dag, nacht, laat, vroeg, het maakte me allemaal niet uit, en op de duur wen je daar wel aan.

En dan heb ik binnenpretjes als ik toeristen sterk overdreven hoor opscheppen dat ze last hadden van ‘Jetlag’ op hun vacantiebestemming. Of Jetlach? Ze hebben notabene vele uren in een gemakkelijke vliegtuigstoel gezeten of geslapen, en dan zouden ze van Jetlag spreken omdat de tijd in dat werelddeel anders is. Kom nou… zo erg is dat toch niet? Maar het woord ‘Jetlag’ heeft zich in ons taalgebruik genesteld en… ho! Wàt een interessant begrip! Echt iets voor belangrijke mensen! En vermits we ons allemaal graag ‘belangrijke mens’ voelen…

En dus kun je die klachten gerust vertalen in een opschepperig “we zijn héél erg ver op vacantie geweest hoor!”

Ach ja, ze doen maar hoor als hen dat gelukkig kan maken! Wat mij betreft: niets om drukte over te maken. Destijds reed ik met de auto naar Spanje. Vertrok thuis meestal rond zestien uur. Dan was ik nét na het spitsuur op de Parijse périferique en rond zeven uur in de morgen op mijn bestemming. Géén autowegen gebruikt! Géén payage betaald! Gewoon ’s nachts gebruik gemaakt van de zoveel als verlaten routes nationales. Zélfs geen tussenstops. Doorrijden maar. En dan na een frisse scheerbeurt de eerste vacantiedag begonnen.

Niét onder de dekens kruipen! Vanaf de eerste dag genieten van zon en zee. Slaaptekort? Ach, dat is heel relatief! Het hangt er gewoon van af hoe je het bekijkt. Je kunt de hele eerste dag zitten zeuren dat je de hele nacht hebt gereden, en dan zul je jezelf inderdaad doodmoe voelen. Of je vergeet gewoon dat je niet hebt geslapen! In dit laatste geval voel je je weer fris en normaal. Het zit gewoon tussen de oortjes.

Niet te vergelijken met jetlag? Zéker wel! Want als mijn vacantiebestemming in zo’n andere tijdzone had gelegen waar het nét weer nacht werd als ik na een nacht rijden aankwam, had ik écht naar bed gekund zondermeer. En had alles zijn normale gangetje kunnen gaan.

Nacht en donker hebben altijd al een magische invloed op me gehad. Wat kan er eigenlijk mooier zijn dan een warme zomernacht? Of gewoon, een nacht zoals in de huidige tijd van het jaar, waarin het toch lekker tien graden méér is dan het enkele weken geleden overdag was? Hoe relatief is dat alles! In de zomer vinden we twintig graden soms koud, en nu vinden we tien graden al lekker warm.

Maar waar ik in die late avonden het meest van houd is, naast de heerlijke stilte, de natuurlijke geur. Ontdaan van de vervuiling van het verkeer. Geen geuren meer eigenlijk. Alleen de heerlijke geur van de zuurstofgordel rond onze planeet. Niets ruiken ruikt al even heerlijk als luisteren naar het ‘geluid’ van de stilte! The sound of silence. En daar is het nu net het jaargetijde voor. Straks gaat alles weer bloeien en geuren verspreiden. Ook heerlijke geuren, maar die apprecieer je juist het best als je eerst een tijdlang niets hebt geroken.

Het zet me aan tot mijmeren. De hele dag door horen we honderd en een geluiden, maar we horen ze niet echt meer. We zijn er zo aan gewoon dat we het stil vinden! Tot we écht van de stilte proeven!

De hele dag lopen we rond in de uitlaatgassen en denken we ook niks te ruiken. Omdat we aan die geur gewoongeraakt zijn. Tot we weer eens vaststellen welke heerlijke geur ‘geen geur’ heeft! Zo heerlijk dat je neusgaten zich gaan verwijden en je longen gretig de zuivere avond- of nachtlucht opzuigen.

Hoor ik daar commentaar? Jawel! Ik rook! Jawel, ik gebruik graag een fris parfum. Maar dat zijn dan dingen die ik zelf kan doseren naar gelang het me lust. Uitlaatgassen en andere onnatuurlijke en vooral ongezonde geuren worden je de hele dag toegeblazen, en niemand heeft het door of merkt het op! Maar o wee als daar toevallig een vleugje tabaksgeur tussenzit! Dàn pas gaan alle poppen aan het dansen! Want dàt? Dat is nu volgens de nieuwste ‘openbare mening’ giftig verklaard! En we moeten toch meehuilen met de openbare mening, niet?

Onlangs wandelde ik langs de luchthaven van Oostende. Een pas gelande boeing reed op de taxibaan en draaide zich nét met zijn achterzijde naar me toe. Op een goede honderd meter afstand. Toch kreeg ik een hele vlaag kerosinedampen in de neus geblazen toen de uitlaten mijn richting uit wezen! Nét dezelfde geur als toen veertig jaar geleden mijn mazoutkachel, door een slecht trekkende schouw, plots met een plof een hele wolk mistige mazoutdamp de woonkamer inblies!

Stel je voor welke vervuiling dat ding de dampkring injaagt als het enkele uren vliegt. Terwijl de nette passagiers in een ‘rookvrije’ cabine denken ecologisch bezig te zijn omdat daar binnenin niet meer mag gerookt worden!!!

Enfin, laten we er nog maar eens Erasmus bijslepen met zijn subliem meesterwerk ‘Lof der Zotheid’!

Willy.