Toen ik die avond, lang nadat de duisternis was ingevallen, met Chico het park betrad, merkte ik twee figuren op die in het donker stonden te praten. Een dame van middelbare leeftijd, en een meisje, voor zover ik ze kon onderscheiden. Leken moeder en dochter.

Zodra het meisje ons opmerkte spurtte ze weg, dwars over het grasveld naar de andere kant van het park. Verwonderd volgde mijn blik de ietwat onbehouwen rennende gestalte. Toen snapte ik de bedoeling: Ze rende naar een reuzengrote hond die daar zonder leiband liep, en eventueel een gevaar zou kunnen betekenen voor de kleine Chico!

Nu moeten honden wel verplicht aan de leiband, maar er zijn wel meer mensen die hun beest stiekem even wat meer vrijheid gunnen. Kan ik best inkomen. Is trouwens ook een vorm van diervriendelijkheid. Ze had daar waarschijnlijk de duisternis voor afgewacht en ondanks de bescherming van dat grote dier, haar moeder toch ook maar meegenomen. Je weet immers nooit, met al die legale en illegale gevallen!

Ze was bij de hond aangekomen en legde hem aan de leiband. Maar dat maakte weinig verschil uit! Het grote beest had Chico in het oog gekregen en stoof op hem af, het meisje al even hulpeloos als een lappenpop met zich meeslepend. Het tafereel deed me denken aan een speedboot met een skiër er achter.

En Chico ging op zijn eigen, typische manier, op de achterpootjes staan springen en driftig de voorpootjes tegen elkaar aan wrijven! Hij leek wel te applaudisseren! Ik begreep het niet. Dat doet hij wel meer, maar alleen als hij honden of mensen in het oog krijgt die hij al kent.

Als een wervelwind stormde de grote hond met het meisje achter zich aan recht op Chico af. Ik was op alles voorbereid, maar… ze gingen elkaar besnuffelen en liefkozen als de beste vrienden! Het meisje was buiten adem.

- Oef! Was dàt even schrikken! Even dacht ik dat hij die kleine met huid en haar ging verslinden, al doet het brave beest normaal nooit kwaad.

- Je mag van geluk spreken dat het zo’n brave is, want blijkbaar ben je hem niet echt meester hé?

- Eh… neen eigenlijk! Bekende ze. Weet je, toen ik die hond kocht als puppy twijfelde ik nog tussen dié en een Chihuahua. Nog geen klein verschil hé?

Haar onbevangen openheid deed ontroerend aan.

- Nou, toch heb je niet slecht gekozen, want met dat grote beest ben je toch wel goed beschermd!

- Inderdaad. En dat was het eigenlijk dat de doorslag gaf! Maar… ik ken jou toch? We stonden onlangs toch te praten met de honden aan de Aldi?

Ik bekeek haar nu beter, en inderdaad herkende ik haar nu ook. We hadden staan praten terwijl mijn vrouw inkopen deed en we beiden stonden te wachten met de honden. Ik eerst op eerbiedige afstand met Chico, want dat grote dier gromde en trok aan de leiband.

Maar toen Chico ook naar die hond toe wou, naderde ik omzichtig en vroeg haar of die hond te vertrouwen was. Op haar bevestigend antwoord liet ik Chico wantrouwend en op mijn hoede naderen, en ja hoor! Het klikte meteen tussen de honden. En het meisje en ik doodden ondertussen de tijd met een babbeltje. Hondenbaasjes ondereen…

Nu begreep ik ook waarom Chico meteen op de achterpootjes ging staan. Hij kende die hond! En hondenogen kunnen beter dan wij in het duister zien, weet je wel? En blijkbaar vergeten hondenhersenen nooit wie hun maatjes zijn en wie ze kunnen vertrouwen.

We bleven nog wat praten terwijl de honden stoeiden. De moeder hield zich wat afzijdig. Maar ik kwam onder de indruk van het meisje. Heel extravert, heel sociaal, heel lief en onbevangen. Ze kon zestien geweest zijn maar ook twintig. Moeilijk te schatten. Geen pannenlat volgens de geldende normen op de catwalk, maar zeker ook niet zwaarlijvig. Gewoon een ‘zij’ zoals er meer van zouden moeten zijn. Iemand die ooit een man heel erg gelukkig zou kunnen maken. Of niet?

Zou ook zij veranderen zoals zoveel vrouwen doen eenmaal ze ‘genesteld’ zijn? Reken maar! Wat jammer! Ach wat… het waren mijn zaken niet. Ik liet me gewoon charmeren door een lief wezentje zoals alle vrouwen zouden moeten zijn (en blijven), en genoot van dat gevoel. Geen misplaatste hooghartigheid omdat ze zich mooi weten, geen competitie, geen heimelijke verlangens… Eindelijk eens een Eva ervaren zoals je ze, als jonge potentiële Adam, nooit kunt ervaren.

Thuisgekomen ging ik nog wat filosoferen over dat gevoel, en moest bekennen dat het me, sedert ik Chico heb, wel meermaals overvalt. Die puur vriendschappelijke aantrekkingskracht die niet naar meer verlangt, maar onbezoedeld door bijbedoelingen voor een kortstondig gezellig babbeltje zorgt. Iets dat zich onschuldig in je geest nestelt en je een goed gevoel geeft. Blij zijn even met een leuk wezentje van het ander geslacht te kunnen babbelen zondermeer.

Blame it on the age! Niet meer, als een jonge man, hopeloos voortgestuwd door ontembare driften. Eerder geïnteresseerd zoekend naar de mens in de vrouw.

Helaas! Om dat gevoel te ervaren moet je oud zijn! Mogen er geen betweterige vlinders op fel overdreven manier gaan fladderen in je buik! Dàn pas leer je veel over Eva en kun je écht genieten van het wezen ‘vrouw’.

Of ik dat vroeger dan niét zo aanvoelde? Oh jawel hoor! Maar er waren barrières, er waren hinderpalen en er waren valstrikken. Van weerszijden! De seksuele driften schiepen wantrouwen bij de ene partij, en zand in de ogen van de andere. Spanningen waren soms te snijden! Maakten een ernstig gesprek zoveel als onmogelijk, al dachten we dat we dat wél deden!

Ouder wordend ondervindt je die problemen niet meer zo, kun je vrijuit praten en word je ook niet meer wantrouwend bekeken. Vrouwen en meisjes tonen zich zoals ze echt zijn zonder dat er spanningen in de lucht hangen die je verstand op hol brengen. En dat vind ik nu juist zo heerlijk!

Jawel, het is kennismaken met Eva op haar best.

En met die Chico ben ik blijkbaar nog niet aan het eind van mijn Latijn!

Waarom heb ik dat nu eigenlijk geschreven? Is de ‘ouwe bok’ wakker geworden in me? Helemaal niet! Het is de poëet in me die me dwingt het te doen, hoe oninteressant het ook maar moge wezen voor buitenstaanders. Sorry dus voor de tijd die ik jullie met mijn schrijfsel liet verliezen!

Willy.