|
Vraag aan honderd Vlamingen welke voetbalploeg momenteel de eerste staat in de rangschikking, en je bent voor een uur zoet. Ze zullen het je met handen en voeten uitleggen, en ook het waarom! Uitgebreid gaan ze de verschillende kwaliteiten of fouten van elke speler van die ploeg uit de doeken doen. Fenomenaal! Neen hoor, de Vlaming lijkt lang niet dom!
Vraag aan honderd Vlamingen wat de laatste blunders van de regering waren, of gewoon wie in het parlement zetelt en je krijgt steevast het antwoord: Van politiek trek ik me weinig aan hoor! Of in het beste geval herinneren ze zich wat kletspraat van de toog over het onderwerp en gaan daar dan maar wat over bazelen. Meestal gaat het dan over de laatste vierentwintig uur, want wat hun politieke favoriet daarvóór wist te presteren zijn ze al lang vergeten.
En hier denk ik dan vooral aan een ex-cafébaas die zonder blikken of blozen huizen liet afbreken waarvoor de eigenaars een leven lang hadden gewerkt, maar toevallig op de verkeerde plaats stonden, oogluikend toegelaten door weer andere politici! Een nooit geziene politieke criminaliteit in Vlaanderen, die nooit zou mogen vergeten worden. Ik vond het gewoon politieke zelfmoord! Maar helaas
een drietal jaren later wás het vergeten en kreeg de vent een monsterscore van de kiezers! Toén was het dat mijn frank viel over wat democratie écht inhoudt en hoe het werkt!
Vraag aan honderd Vlamingen wat ze s middags het liefste zien op hun bord: een lekkere biefstuk friet, of een gestoofde voetbal
Domme vraag? Jawel! Maar ook een domme mentaliteit. Want uiteindelijk willen ze toch allemaal die biefstuk friet op hun bord. Daarop kunnen ze leven. Op een gestoofde voetbal niet! Maar als ze lekker willen blijven eten, zal het niét van die voetballers afhangen. Wél van het IQ van de regering! Maar dàt? Dat interesseert hen dan weer niet!
Brood en spelen! Een leuke combinatie, maar niet echt realistisch als enkel de spelen je interesseren, en wat de komende jaren op je bord komt afhangt van welk bolletje je totaal onwetend zwart maakt in het kieshokje!
En ik mag gerust de hand in eigen boezem steken: zo lang ik werkte interesseerde de politiek me ook totaal niet. Was ik me er niet van bewust dat de welvaart van het land volledig afhangt van die donkere zwarte bolletjes daar in dat obscure kieshokje! Wist ik ook helemaal niet dat er meer luie landverraders dan vaderlandslievenden op de lijsten werden gegooid.
Maar het weze mij vergeven. Ik was toen ook nog zo naïef om te denken dat ze toch geen volslagen idioten op de lijsten zouden plaatsen, en dat die verkozenen wel zouden weten waar ze mee bezig waren. Niét dus! Jammer dat ik me dat pas later realiseerde. Maar ook dàt heeft een reden: ik wist zelf altijd heel goed waar ik mee bezig was en nam er ook de verantwoordelijkheid voor. De mensen waar ik voor werkte namen trouwens ook maar personeel aan dat ze berekend vonden op de taak die ze voor hen in petto hadden.
En ik maakte de grootste fout van mijn leven:
IK DACHT DAT DAT OVERAL ZO WAS!
En uiteindelijk was het die cafébaas,
en zijn latere vergiftigdecadeautjes,
die me de ogen openden!
Maar blijkbaar richtte hij nog niet genoeg onheil aan, want de Vlaming heeft het nog altijd niet begrepen! De politieke partijen hebben waarschijnlijk nog nooit zo op rozen gezeten! Vriendjespolitiek heeft nog nooit zo welig kunnen tieren! Als die vriendjes het maar goed kunnen uitleggen en de bevolking een rad voor ogen draaien met hun charmante uitstraling. Of met milde hand cadeautjes kunnen uitdelen uit een bankroete schatkist, zonder aan de toekomst te denken!
En dat juist nu, in een tijd dat allerlei controlemiddelen tegen vriendjespolitiek worden afgekondigd. In een tijd dat juist de politiek zélf openlijk de vriendjespolitiek afkeurt! Nog maar eens een handvol zand in de ogen van de kiezer gestrooid, want dat geldt enkel maar op lager niveau. De politiek zélf houdt zich vér van de regels die ze zelf uitvond!
Maar inderdaad, ook ik keek vroeger met een half oog naar het nieuws, in de heilige overtuiging dat in de Wetstraat de juiste mensen op de juiste plaats zaten. Tot
de misdadige fratsen van die cafébaas me ongelovig deden opschrikken! Vanaf toen bekeek ik het nieuws een pak kieskeuriger en ging er de juiste conclusies uit trekken in plaats van de vluchtige conclusie van de nieuwslezer.
En toen die cafébaas enkele jaren later als kers op de taart ook nog een monsterscore kreeg van de kiezers, ja, toen wist ik het wel! Het zal je volk maar wezen!
Willy.
|
