In Volt van 21 maart werden uitzendkantoren doorgelicht: of ze de wettelijke voorschriften, en met name het verbod op ‘discriminatie’, wel navolgen.

De helft bleek dat niét te doen!

Het panel was goed vertegenwoordigd: een wat sullige minister van tewerkstelling, een vertegenwoordiger van de sector, en ons aller eerbiedwaardige directeur van het C.G.K.R. Graag had ik de standpunten van de verschillende partijen gehoord, maar dat kon helaas niet. Ze werden telkens weer op onbeschofte manier onder- en doorbroken door die eerbiedwaardigaard die blijkbaar geen kaas had gegeten van beleefdheid en respect, en vond dat alleen zijn woord evangelie was. Telkens weer kwam hij met wetten aandraven. Elke geopperde stelling letterlijk doorbrekend met een wet. Onfeilbaar als de paus. Naar niemand luisteren. Alleen zichzelf willen horen en geloven. Zo kwam de man bij mij tenminste over. En ik verafschuw dergelijke mensen! Ze zijn een ware nachtmerrie voor het land.

Van een ‘debat’ was dan ook al gauw geen sprake meer. Het werd een monoloog waar nu en dan eens iemand enkele woordjes probeerde tussen te plaatsen, maar dat lukte gewoon niet. Niemand anders dan Zijne Heiligheid mocht uitspreken! Onbeschofter kàn gewoon niet en zelfs de minister werd telkens weer het zwijgen opgelegd.

Wat bij mij dan weer de vraag deed rijzen wie eigenlijk baas is in dit land.

Wel, als een wet in vijftig procent van de gevallen wordt overtreden (en ik ben ervan overtuigd dat het veel meer dan vijftig procent is), kun je er donder op zeggen dat het een slechte wet is. Daarmee moet je dus niet komen aandraven om anderen het zwijgen op te leggen. Dat is blufpoker.

Nu zou ik wel eens willen weten wat er met onze industrie zou gebeuren als die wetten niét zouden worden overtreden! Als de baas geen vrije keuze meer heeft voor het soort persoon die hij nodig heeft voor een bepaald soort werk! Dat hij moet aannemen wat de Wetstraat hem dicteert. Ondanks het feit dat het wél de werkgever, en niét de Wetstraat is die de werknemer betaalt!

Het programma richtte zich eigenlijk vooral op de discriminatie van vijftigplussers.

Hallo zeg? Zijn vijftigplussers het probleem? Of mocht er niet over de echte problemen gepraat worden? En werden die vijftigplussers er maar met de oren bijgesleurd om de echte problemen te verdoezelen?

Als ik ondernemer zou zijn, weet ik zeker dat ik zou staan te springen om vijftigplussers aan te werven! Die kerels hebben ervaring. Die kerels werden nog niet in de verwencultuur opgevoed. Die kerels weten nog best van aanpakken. Zijn een zegen voor elke ondernemer. Ik zou eerder vies zijn van verwende jongeren! Kruidje roer me nietjes die bij de minste onvriendelijkheid gaan janken over pesterijen en meer van dat moois!

Dus: die vijftigplussers waren een dekmantel! Om problemen aan te kaarten die niet publiekelijk mogen worden aangekaart. Namelijk lui gekweekte eigen jeugd en profiterende vreemden. Maar hoedanook, het onthulde heel goed dat die wet niét werkt. Niet werkt omdat hij onlogisch is. Niet werkt omdat hij werd uitgevonden door mensen wie het worst zal wezen als de industrie in elkaar stort omdat, op hun bevel, de verkeerde mensen moesten worden aangenomen!

Voelen zij zich schuldig als dan maar weer een aantal bedrijven over de kop gaat? Helemààl niet! Mensen zoals dat eerbiedwaardige panellid waarvan hierboven sprake kénnen geen verantwoordelijkheid! Ze kennen enkel… de wet! Het wondermiddel dat je schuldgevoelens perfect camoufleert en maakt dat je jezelf als een heilige gaat aanzien. Geen vragen stelt bij die wet. Befehl ist befehl!

En dan is het inderdaad niet moeilijk om een heel panel monddood te slaan met een door gekken opgesteld wetboek! Geen haan meer die nog durft kraaien, want de wet is de wet. Dura lex, Sed lex! (Harde wet, maar ’t is de wet!)

Tja, dat zal dan wel zo geweest zijn in de tijd van de Romeinen, maar toen werd ook nog echt geregeerd! Wie tegenwoordig wetten maakt hoort eerder thuis in de categorie ‘charmante maar domme volksfiguren’.

Democratie weetjewel?

Willy.