Iemand zei ooit dat elke man van boven de vijfenveertig verantwoordelijk is voor zijn eigen gezicht. Waar of niet waar?

Wat mijzelf betreft lijkt dat wel te kloppen. Ik heb altijd al een groot rechtvaardigheidsgevoel, gepaard aan een zekere strengheid gehad. Streng in de eerste plaats op mezelf, maar ook op mijn omgeving als ik zie dat het daar zou kunnen gaan ontsporen. Werd me niet altijd in dank afgenomen op korte termijn. Op langere termijn moest men me dikwijls schoorvoetend gelijk geven. Als men daartoe tenminste de moed had!

En ja, inderdaad, het liet zijn sporen na op mijn gezicht. En dat komt vooral nu tot uiting, nu ik veel wandel met Chico. Mensen die me vroeger gewoon voorbijliepen, maken nu een hondenbabbeltje, en nogal dikwijls hoor ik de opmerking dat ze vroeger niet durfden praten met me, ‘omdat ik er zo streng uitzag’.

Nou ja. Uitstraling hé? Je gezicht bepaalt meestal de eerste indruk, en die indruk strookt niet altijd met de werkelijkheid. En toch denk ik dat die uitdrukking steek houdt! Door altijd streng te zijn geweest heb ik een streng gezicht gekregen. Maar helaas koppelt men strengheid toch zo graag aan ‘een koele kikker’. En niets is minder waar in mijn geval.

En dan trek ik dat gezegde even door op de mensen om me heen. Ik zie veel zuurpruimen. En reken maar dat die ook écht zuur doen. Ik zie veel ontevreden gezichten. Ik zie mensen waarvan de uitstraling al direct zegt dat ze nergens kunnen van genieten. Ik zie ook vrolijkerds en ik zie dwazen.

En ik moet toegeven dat die eerste indruk meestal helemaal klopt. Tenminste, als het over oppervlakkigheden gaat. Maar of je daarmee de mens achter de uitstraling herkent? Dàt is een ander paar mouwen! Ook een zuur gezicht kan een misschien een warme ziel camoufleren. Maar dan een ziel die door bepaalde levenservaringen verzuurd is. Dieper contact met die persoon toont dan meestal een heel andere ingesteldheid!

En dan komen we tot de kern van de zaak: eigenlijk is je uitstraling waarschijnlijk wel de som van alles wat je meemaakte. Tot hier is die uitdrukking correct. Maar ze is geen referentie voor je ziel. Want je ziel is wat je wezenlijk bent. Wat je uitstraalt refereert eerder naar alles wat je hebt meegemaakt.

En wat heeft de modale burger allemaal meegemaakt? Het gaat hem vooral over alles wat hij in de krant heeft gelezen. Alles wat hem werd geïndoctrineerd op school. Alles wat de regering hem probeert wijs te maken om hem op hén te doen stemmen. En dan… last but not least… alle negatieve ervaringen die hij had met zijn medemensen! Ervaringen die hem in de meeste gevallen deden besluiten dan maar te gaan meehuilen met de negatieven, om sociaal over te komen. En als die negatieven zuurpruimen waren, dan werd hij dat ook maar. Waren het jankerds, dan jankte hij mee. Om aanvaard te worden in zijn kringetje. En op de duur werd hij niet langer een product van zichzelf, maar een product van zijn omgeving!

Wel, mij niet gezien! Ik ben wie ik ben. Ik ben het product van mijn eigen ziel. Misschien wel streng, misschien té rechtvaardig, maar zelfs als die eigenschappen me persoonlijk eerder verlies dan winst opbrengen, heb ik ze nooit laten verdoezelen door me te dwingen te denken zoals anderen denken. Dat is hún probleem. Maar hoé sterk een en ander soms ook op me inwerkt, een massaproduct wil ik nooit worden! De openbare opinie kan me gestolen worden, want ze is een opinie die ontdaan is van elke persoonlijkheid. Enkel gebaseerd op meehuilen met de wolven in het bos. Op het verloochenen van de eigen ziel ten voordele van andere zielen! En dat kan nooit de bedoeling van het leven zijn geweest! Integendeel, ik vind dat een dergelijk leven een zinloos leven is. Je kunt dan net zo goed tot een kudde koeien behoren!

Met dit alles heb ik eigenlijk maar één probleem: die verwerpelijke eigenschap van de mens om, liever dan zijn eigen ingesteldheid te volgen, naar de openbare opinie te luisteren! Dat maakt dat clowns, charlatans en volslagen debielen de macht kunnen grijpen. Mét de onverantwoorde hulp van de pers, die al uit hetzelfde soort debielen bestaat! Want wie beter dan de pers is in staat de bevolking te indoctrineren? Te kneden naar hun eigen beeld en gelijkenis? Is het niet leuk ’s morgens snel de krant te lezen, dan naar de kroeg te trekken, en daar alles wat je las uitgebreid te gaan herkauwen onder vrienden? Aldus meehelpend aan het blinddoeken van de bevolking en totaal onwetend te blijven van de werkelijkheid?

Ik geef toe: voor Jan met de pet is het moeilijk waarheid van leugens te onderscheiden. Vooral ‘als het in de gazet staat’, lijkt het allemaal waarheid! Want Jan met de pet lijkt niet te kunnen oordelen! Lijkt niet in staat de waarheid te distilleren uit een artikel vol leugens. En dat is spijtig. Want zo laat Jan met de pet zich de pet afrukken door een stel opportunisten die op onverantwoordelijke wijze bezig zijn zichzelf te verrijken!

Neem daarbij dan nog de ‘wetten’, gemaakt door hetzelfde soort opportunisten, die verbieden om onder andere racistisch (lees: vaderlandslievend) te schrijven, en je kunt al op voorhand bepalen hoé bepaalde wraakroepende situaties in de pers zullen worden vertaald. En toch gaan we er prat op in een vrij, censuurloos land te leven! De ongerijmdheid vliegt hier wél de pan uit!

En nu stel ik mezelf toch even een paar vragen:
1. Als de regering verbiedt om vaderlandslievend te schrijven…
Hoe vaderlandslievend is die regering dan wel?
2. Als de regering achthonderd cafés op één jaar laat failliet gaan door het rookverbod…
Hoe dicht staan die lui dan bij de bevolking?

Terug naar het onderwerp. Wég muze! Het is weer aan mij!

Concluderend zouden we dus kunnen stellen dat je gezicht je karakter verraadt? Helaas, zo eenvoudig blijkt het ook weer niet te liggen. Ik denk dat die vlieger in veel, maar lang niet in alle gevallen opgaat. De zuurpruimgezichten die ook ooit zag, wàren meestal ook wel zuurpruimen. Maar anderzijds heb ik ook veel ‘gladde jongens’ meegemaakt die je de absolutie zou geven zonder biecht, maar in werkelijkheid potentiële gewetenlozen waren die geen leugen, bedrog of vervalsing uit de weg gingen om zichzelf te verrijken!

Mijn conclusie is dan ook dat die stelling heel dikwijls klopt, maar dat toch altijd weer de nodige voorzichtigheid is geboden. Je hebt nu eenmaal mensen die helemaal niéts goed in zich hebben, en de natuur zoekt dan maar naar een compenserend evenwicht. Als die compensatie dan in bepaalde gevallen uit een charmante persoonlijkheid bestaat is het wel degelijk opletten geblazen!

Waar je de meeste kans loopt dergelijke persoonlijkheden te vinden? Niet moeilijk! Toppolitici, advocaten, vastgoedmakelaars, enfin, al die beroepen waar je ofwel niets moet voor kunnen, ofwel het weinige dat je kunt schromelijk kunt misbruiken. Dàt zijn de beroepen waar die lui als aasgieren op afkomen. De minderbedeelden uit die categorie moeten het dan weer stellen met jobkens als vertegenwoordiger of reis- of verzekeringsmakelaar. Of geraken met wat ellebogenwerk in de gemeentepolitiek. De verdiensten hier zijn dan wel een stuk minder, maar daar hoef je dan ook helemààl niks voor te kunnen! Hier moet je het uitsluitend van je charme hebben.

Dat was dus ook eventjes een beknopte beschrijving van de maatschappij waarin we leven. Voor wie het nog niet door mocht hebben!

Welvaartmaatschappij? Misschien. Voorlopig toch nog wel.

Huichel- en leugenmaatschappij? Heel zeker! We verzuipen er letterlijk in!

Willy.