|
Enkele jaren geleden had ik een gesprekje met een wicht van toen 17 jaar. Waarover het gesprek precies ging ben ik vergeten, maar op een bepaald ogenblik zei ze me:
- Jullie denken allemaal dat de jeugd dom is! Maar dat zijn we echt niet hoor! We zijn veel slimmer dan jullie denken!
Oei! Daar had je het weer. Ik had op dat moment totaal geen zin een discussie aan te gaan en het haar allemaal uit te leggen. Want neen, ik vind de jeugd helemaal niet dom. Ze leert veel meer dan wij vijftig jaar geleden leerden. Enfin
de snuggeren dan toch, maar daar hoorde mijn gesprekspartner zéker niet bij! Ze was me al veel te dikwijls komen vragen te helpen met haar huiswerk!
Ah! Voilà, nu weet ik weer hoe het gesprek op gang kwam: ze moest voor de school, en in het Frans, een korte inhoud maken van een film naar keuze die ze had gezien. Ze koos een film die ze samen met haar vriend had gezien. De vriend had een paar zinnetjes over de film in het Nederlands neergepend, en daarmee was ze naar zijn Franssprekende moeder gelopen om het te vertalen! Die moeder vertaalde de zinnetjes maar bakte er niets van om het opstel in begrijpelijke en vlotte taal op te stellen. En gewoontegetrouw kwam ze dan maar met het hele zootje naar mij. Ik zou dat wel even fiksen voor haar toch? Maar ik vertikte het en zei, nochtans héél vriendelijk:
- Kijk eens hier meisje! Jij gaat een film kijken die ikzelf niet eens heb gezien. Je laat je lief notities nemen. Je laat zijn moeder die vertalen, dan kom je naar mij om daar een Frans opstel over te maken. Wat heb JIJ daar dan van geleerd? Dat kan toch niet de bedoeling zijn van de school?
Oeps! Ik had teveel gezegd. Niet diplomatisch genoeg geweest! Weeral eens vergeten dat je die generatie even voorzichtig moet behandelen als breekbare zachtgekookte eitjes! Ze ging voorwaar aan het grienen, het arme schaap! Foei Willy! Kinderbeul! Mijn vrouw keek ook al kwaad naar me, maar ik hield voet bij stuk.
En zo kwam ze, tussen de tranen door, tot de hierboven vermelde uitspraak.
De jeugd is dus niet dom! Goed
akkoord. Met één voorbehoud: de jeugd weet alles wat haar werd verteld en geleerd, maar waarvan ze niets ooit zelf kon ervaren en aan de lijve ondervinden! Dat laatste kun je inderdaad geen domheid noemen. Alles moet op zijn tijd komen. Dat vind ik heel normaal en helemaal niet dom!
Maar wat ik wél dom vind, is denken dat je alles weet, maar eigenlijk nog helemaal niets weet over hoe het er in de samenleving aan toegaat! Je er helemaal niet van bewust bent dat er, buiten de schoolpoort en zonder de ouderlijke hulp, een heel andere wereld wacht. Een wereld waar je nog niets van weet en die je met veel vallen en opstaan zult moeten leren kennen! Een wereld vol strikken en valkuilen. Een wereld vol corruptie en ellebogenwerk. Een wereld waar je zelden als juiste mens op de juiste plek weet te geraken omdat domme maar gewiekste acteurs die plekken telkens weer weten te bemachtigen en de boel om zeep te helpen. Een wereld waarin niets is wat het lijkt. En vooral ook een wereld waarin je jezelf op duizend en een manieren moet leren te behelpen. Want zelden zullen anderen dat belangeloos voor jou doen.
Dàt is wat ouderen soms bedoelen met jeugdige domheid. Maar na die tranenstortvloed dàcht ik er niet meer aan haar dit alles te proberen uit te leggen. Ze kon de boom in wat mij betreft. Terug naar het warme ouderlijke nestje waarin iedereen haar met het nodige respect, eerbied en voorzichtigheid behandelde.
Dàt, plus het leerproces op school, waarbij de leerstof, en vooral dan de soms onverantwoorde of niets ter zake doende commentaar, klakkeloos wordt aangenomen, vormt nog onvolwassen volwassenen. Kan in bepaalde gevallen je reinste indoctrinatie worden genoemd, en dat is gevaarlijk! Al speelt dat in de kaart van de politici, die, héél slim bekeken, de kiesleeftijd tot 18 jaar hebben verlaagd.
En hun truc is gelukt: die duizenden ervaringsloze jongeren hebben er met hun onwetend stemgedrag voor gezorgd dat de stomste acteur, leugenaar of fraudeur het gemakkelijk tot minister kan schoppen. Verkozen door hopeloos onwetenden! Onwetenden die dan misschien wel erg geleerd zijn, maar die nog àlles geloven wat hen wordt wijsgemaakt.
Wel, als ze de kiesleeftijd nóg verlagen, tot zestien jaar bijvoorbeeld, dan zul je nog grotere clowns in het Wetstraatcircus zien optreden! En reken maar dat dit ooit gebeurt! Ik zie het zelfs nog gebeuren dat de kiesplicht intreedt vanaf de kleuterschool. Dan kunnen grote, volwassen kleuters, verkozen worden door kleine kleutertjes. Niet dat dit trouwens veel aan het huidige Wetstraatniveau zou veranderen
Enfin, zulke bedenkingen zetten me er altijd weer toe aan enig zelfonderzoek te verrichten. Was ik ook zo onwetend toen? Ja! Maar ik besefte het! En ik voelde me oncomfortabel in die onwetendheid. En ging er alles aan doen om me voor te bereiden op het leven. Wilde weten hoe moeder de maaltijden wist klaar te stoven. Zeurde later mijn gehuwde collegas de oren van het hoofd over bevoorbeeld hoeveel je moet verdienen om een gezin in leven te houden. Waar ik trouwens weinig steun aan had, want ze noemden allemaal verschillende bedragen. Ik had er dan ook niet het flauwste idee van of mijn fabrieksloontje voldoende zou zijn.
En dus ging ik maar op zoek naar een beroep waar ik me kon in vinden en dat bovendien enige zekerheid verschafte. En nóg, toen ik later in het huwelijksbootje stapte, was ik helemaal niet zeker of een gezin onderhouden wel zou lukken. Moest ik ook af en toe met de kop tegen een muur lopen. Gelukkig stootte ik mijn kop geen twee keer tegen dezelfde muur. Maar er waren muren genoeg om telkens weer tegen een andere aan te lopen.
Ja, vallen en opstaan is de enige mogelijkheid om volwassen te worden. Dat is jammer genoeg iets dat de school je niet kan bijbrengen. Ik heb het geluk gehad in een relatief arm, maar werkzaam gezin op te groeien. Zonder verwenning. Daar hadden mijn ouders geen tijd voor. Ik moest van kleinsaf mijn plan zien te trekken.
Bijgevolg had ik alle troeven in handen om het te maken. Maar toch ben ik nog op ontelbare nooit vermoedde problemen gestoten. Hoe moet dat dan met die producten van het verwenningtijdperk? Welk gruwelijk lot wacht die volwassen kleuters, eens de ouders er niet meer zijn?
Een zorgeloze jeugd leidt tot een zorgelijk leven! Konden vele ouders dat toch maar begrijpen!
En eh
dat zeventienjarige wicht is er nu eenentwintig. Toen ze een vijftal jaar geleden, met een wel héél slecht rapport, tegen beter weten in overstapte naar een verpleegsterschool, verklaarde ze schaamteloos dat ze dokter, tandarts, of minstens apotheker zou worden. Dat was haar thuis ingeprent en zo zou het dus zijn.
Nu is ze afgestudeerd. Met héél veel moeite heeft ze een getuigschriftje van bejaardenhelpster in de wacht weten te slepen en is ook in een bejaardentehuis tewerkgesteld
In de laagste categorie werknemers. Waar de smerigste karweitjes mogen opgeknapt worden!
Een typisch product van domme, bepamperende ouders. En dat meisje, dat ken ik al van haar derde levensjaar en zag toen al in waar de ouders mee bezig waren: HAAR willetjes involgen en HAAR de status van gezinshoofd geven. Toen al kon ik haar verdere levensloop al vermoeden. En mijn vermoedens werden bewaarheid!
Willy.
|
