|
Als ik met Chico ga wandelen in parkjes en pleinen kan ik er niet naast kijken: zelden vind je achtergelaten hondendrollen, en nochtans lopen er veel honden in Oostende!
Anderzijds ligt het, ondanks alle inspanningen van de reinigingsdiensten, regelmatig vol met lege bierblikjes, broodjespapier, plastic zakjes, flesjes van sterke drank en andere rommel. En dat soms op amper enkele meters afstand van een afvalbakje. Want daarvan staan er duizenden in mijn stad. Vooral waar bankjes staan. Maar het achtergelaten vuil ligt niét in die vuilbakjes, maar onder, naast of juist óp de bankjes. Gewoon achtergelaten waar het geconsumeerd werd. Bankje dus onbruikbaar tot de reinigingsdienst is langs geweest of tot iemand zélf het vuil van de vuilaards wat opruimt.
Vanwaar dat grote verschil tussen hondendrollen en ander zwerfvuil?
Strenge controle op hondendrollen?
Jawel, maar niet meer of minder dan controle op wegwerpartikelen.
Het antwoord is: motivatie!
Hondenbaasjes, dat ondervond ik, zijn in veel gevallen een ander soort mensen. Volwassen, gemotiveerd voor hun dier, en vooral met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Zowel voor het dier zelf als voor wat het achterlaat. Uit respect voor het dier alleen al laat je zijn drol niet te kijk liggen! Waar is het respect voor de mens?
Gediplomeerde achterlaters daarentegen zijn voor helemaal niets gemotiveerd, hebben voor niets enig verantwoordelijkheidsgevoel en nog wel het minst voor zichzelf. Want een minimaal besef van eigenwaarde blijken ze al evenmin te hebben. Je eigen vuil achterlaten geeft ontegensprekelijk blijk van een heel laag zelfbeeld. Je vindt jezelf vuil, je vindt dat normaal, en dus mag ook je omgeving vuil zijn. En hoe kun je dat beter demonstreren door je vuil gewoon achter te laten waar je het dumpte: een vuil spoor van een vuile mens! Het zou immers toch wel héél erg zijn als andere mensen niet konden vaststellen welk hoopje vuil je wel bent hé?
En hier wil ik nu eens niét de racistische toer op gaan, want autochtonen lijken op dit gebied niet beter te scoren dan allochtonen. Ik zou eerder het tegendeel moeten geloven, al zou ik daar geen eed op durven doen.
Strenge controles brengen hier dus blijkbaar geen aarde aan de dijk! Natuurlijk niet! Het kwaad is niet nu geschied! Niet daar op dat bankje waar een broodje met een biertje werd geconsumeerd. Het kwaad is véél vroeger geschied:
- In de jeugd door ouders die nooit op zindelijkheid en zelfrespect hebben gehamerd! Mama stond altijd klaar om alle rommel op te ruimen. En dat dreef ze ook nog lang na de adolescentie door. De adolescent veronderstelt dan ook dat zijn hele verdere leven iemand achter hem aan zal lopen om zijn vuil op te ruimen.
- In de schooltijd door onvoldoende juiste motivatie en aanleren van moraal.
- In de volwassen wereld door, als gevolg van het voorgaande, geplaagd te zitten met een heel laag zelfrespect!
Ook campagnes, TV spotjes en affiches hebben geen enkele zin als het niet vanaf de prilste jeugd werd bijgebracht. Als hier dan toch met de vinger moet worden gewezen, dan moet dat nog maar eens naar ouders die geen boodschap hebben aan degelijke opvoeding van hun kroost. Ouders die veel liever verwennen. Dat geeft, op korte termijn dan tenminste, veel meer voldoening. Op lange termijn? Héél erg bedenkelijk!
Ik heb in mijn leven ontelbare keren een picknickpauze genomen langs velden en wegen op weg naar een of andere vakantiebestemming. Maar altijd heb ik, alvorens te vertrekken, nauwgezet gecontroleerd of we toch niks van vuil hadden achtergelaten. Is één minuut werk. Maar dat is er voor velen blijkbaar teveel aan. Ook als ik de badkamer verlaat kijk ik onbewust altijd nog eens om of ik die heb achtergelaten zoals ik hem vond.
En dan is er nog een laatste categorie achterlaters. Een categorie die niet beter is dan de anderen. Een categorie die enkel maar een afvalbakje gebruikt als iemand toekijkt. Schone schijn ophouden, weet je wel?
Niemand toekijkt? En de vervuiler zélf? Ziet dié het dan niet? Is hij niet ook iemand?
Neen. Eigenlijk niet. Hij is gewoon een grote niemand.
Willy.
|
