|
Misschien komt het wel door onze jeugd. Misschien wil iedereen wel de wereld behouden zoals hij haar in zijn jeugd heeft gekend en beleefd. Maar misschien ook is dit geen erg realistische wens! Onze generatie wil misschien nét een beetje meer chaos zien in plaats van al die strakke mondaine bouwsels!
Feit is dat ik me persoonlijk niet echt thuis voel in een te kunstmatige omgeving. Maar helaas wordt alles steeds meer kunstmatig! De Zeedijk is daar een treffend voorbeeld van. Ooit bestond de zeewering alleen maar uit een duinengordel! Door de natuur geschapen zonder enige tussenkomst van de mens.
Toen ging de mens zichzelf, terecht, beschermen door het aanleggen van een stenen dijk om aan het wispelturige water een ernstig signaal te geven: Tot hier en niet verder. Dat was trouwens de enige bestaansreden van een Zeedijk. Tot
de eerste rijke toeristen er op afkwamen. De zee was weer eens iets heel anders dan de bedompte lucht in hun steden. Ze zagen dat het goed was en eisten meer. En er werd aan hun wil voldaan: de zeewering werd voorzien van een wandelweg. De Zeedijk was niet langer een bittere noodzaak tegen overstromingen, maar werd gepromoveerd (of gedegradeerd) tot een toeristisch uitgebaat trekpleister! De functionaliteit werd dan ook vooral aan de toeristen aangepast, die niet zelden de oorspronkelijke en nog altijd nodige functie helemaal over het hoofd zien!
Zodra de auto werd uitgevonden moest daar ook nog een rijbaan bijkomen. En een fietspad. En op sommige plaatsen zelfs een tramlijn! Tot groter jolijt van de toeristen. Maar vermits een kinderhand eigenlijk nooit volledig gevuld is moest het nog veel verder gaan: drankgelegenheden, wafelhuizen, ijsjeszaken, speelgoedzaken, en uiteindelijk ook modewinkels en alles wat de moderner wordende mens ook maar kon bedenken. Met andere woorden: de Zeedijk moest een pretpark worden! Een regelrechte vliegenvanger om toeristen uit te melken!
De laatste trend is dan weer honderd procent animatie, zwaar gesponsord door allerlei merken. En wie zegt: sponsoring, denkt automatisch aan pakkende slogans, keiharde muziek, tenten, vrachtwagens en publiciteit alom. Alleen maar om de toerist te vermaken
en hem naar je merk te lokken! Wel, op veel plaatsen is men daar voor honderd procent in geslaagd. Een wandelingetje langs de Zeedijk voert je dan ook langs tenten, reclamewagens, animatieruimtes met harde muziek, enz.
Waar de zee zich dan wel bevindt, of als de zee er nog wel is, vragen de meeste mensen zich niet eens meer af. Er is in veel gevallen weinig of niets meer van te zien, tenzij je op het zand gaat lopen, voorbij al dat schreeuwerige moois.
De bouwtrend doet het al niet beter: waar je ooit hier en daar een prachtig villaatje kon bewonderen, of minstens een stijlvol hotel, moet het nu met lelijke en hoge appartementenblokken. Op de Zeedijk wonen is immers een must voor al wie het zich kan permitteren en dus moeten zoveel mogelijk kleine hokjes worden gemaakt in grote, lelijke betonblokken.
Waar blijft in dit alles de kalmerende invloed die van een leuke wandeling op de Zeedijk uitgaat?
Op andere plaatsen dan weer, is men slimmer beginnen worden en werden de duinen beschermd door het Vlaams Gewest. Of dat beter is zou ik niet durven zeggen, want ook hier is het allemaal zo kunstmatig als wat! Netjes afgebakende paden; verboden in de duinen te lopen. Wandelpadjes volgen en niet ernaast! Duinen puur natuur. Natuur met niks er in. Wat helmgras, wat zand, en dat is het dan weer. Geen spoor van de mens te bekennen! Geen enkele menselijke invloed. Van het ene uiterste in het andere dus: van overgeanimeerd naar levensloos.
Vandaar dat ik de Oosteroever van Oostende zo authentiek, en toch menselijk vind: de bunkers van de tweede wereldoorlog staan er nog grotendeels. Herinnerend aan een vreselijk MENSELIJK conflict. De barakken van de Zeescouts, wat primitief maar MENSELIJK opgetrokken, passen veel beter in het landschap dan de moderne bouwsels. Visverwerkende industrietjes, herinnerend dat de MENS ook moet eten, en daarvoor op visvangst gaat. Dan de bescheiden zeilclubjes die hier en daar heel diverse clubhuizen hebben. Een Zeedijk die een wandelpad heeft van nauwelijks een drietal meter. Géén kustrijwielen te huur! Je kunt er enkel maar rustig wandelen en genieten van het ruisen van de zee.
Dit alles mag dan wel een beetje chaotisch lijken, maar het is MENSELIJK gebleven, zonder al te strakke strakke regeltjes. Of dat mooi is naar de hedendaagse normen? Neen! Mooi is het niet. Dat zou ik nooit durven zeggen. Maar het werkt uitnodigend omdat het MENSELIJK is en de mens er zich kan in thuisvoelen. In een beschermd duinengebied anderzijds voel je je als mens niet thuis, omdat er alles aan gedaan wordt om de mens te weren! En eerlijk gezegd
waarschijnlijk wel niet zonder reden!
En dan komen we terug aan het begin van dit stukje: de wereld van onze jeugd proberen te behouden! Wel, aan de Oosteroever van Oostende is er weinig gebeurd sedert mijn jeugd als ik dat zo bekijk. En alles wàt er is gebeurd, heeft er zijn sporen nagelaten, zoals de bunkers. Zo heb ik het in mijn jeugd allemaal gekend, zo vond ik het hier plots allemaal terug.
Bunkers als jeugdsentiment? Vreemd eigenlijk! En dat besef ik ook wel. Maar toch vind ik ze er bijhoren! Zo staat het immers in mijn geheugen gebrand!
Misschien zal de hedendaagse jeugd binnen vijftig jaar ook terugverlangen naar al dat kunstmatige en schreeuwerige gedoe van de hedendaagse tijd? Als daar ondertussen ook alweer iets anders voor in de plaats gekomen is? Wie zal het zeggen?
Feit lijkt toch wel te zijn dat we allemaal ergens een zwak hebben voor het wereldbeeld dat zich in onze prille kinderjaren in het hoofd nestelde. En we misschien ook ook daardoor wel niet altijd eerlijk zijn in het beoordelen van de hedendaagse tijd.
Maar feit is ook dat ik daar nog allemaal kan mee akkoord gaan, het allemaal wil proberen te begrijpen, zolang onze jeugd maar niet wordt geïndoctrineerd met multiculturele verzinsels die het al helemààl naar de bliksem helpen!
Dat vooral baart me grote zorgen voor de toekomst van diezelfde jeugd. Want generatiekloven zijn een natuurlijk verschijnsel! Evolutie weetjewel? Maar het kunstmatig en doelbewust indoctrineren van de jeugd met een vals en tegennatuurlijk wereldbeeld uit lafhartig eigenbelang is dat helemaal niét! En dààr ligt voor mij de aap gebonden.
Zal er anno 2050 een ritje op een kameel op het toeristisch verlanglijstje staan in plaats van op een ezeltje zoals in mijn jeugdjaren? Zullen de garnalenvissers van Nieuwpoort met hun paarden worden vervangen door ruiters met tulbanden op kamelen? Zal het bij multicultuur blijven of is de volgende stap monocultuur van vreemdelingen?
Willy.
|
