Jullie zullen het wel al hebben opgemerkt: ik zit de laatste dagen ietwat in een nostalgische bui! Niet verkeerd begrijpen hoor! Dat betekent zéker niet dat ik niet tevreden ben met mijn huidige toestand en ook niet kan genieten van de wereld zoals ze nu is.

Die ietwat melancholische periode kan ik eerder omschrijven als’prettig gestoord’. Het doet me goed me even in de oude tijd te verplaatsen en dan blijf ik me daar maar een tijdje aan vastklampen! Als een kind dat een snoepje proeft, en de smaak zo lang mogelijk probeert vast te houden.

Tenminste… dat deden kinderen vroeger! Nu zagen ze zo snel mogelijk om een nieuw snoepje!

Dat het allemaal zo niet zou blijven snapte ik vroeger niet. Nu wél! Het kan gewoon niet anders. Zonder oorlogen of ander kattenkwaad van de wereldse grootmachten groeit de bevolking immers steeds sterker aan en moét er wel in de hoogte worden gebouwd om ieder nog een plekje te geven. De steeds groter wordende mobiliteit brengt onweerstaanbaar ook grote volksverhuizingen op gang. De zee is altijd al een trekpleister geweest, maar jongeren uit het binnenland konden zich geen stekje aan zee veroorloven. De ouderen, die dat wél konden, deden het niet omdat ze dan, ouder en soms hulpbehoevend wordend, zo onbereikbaar ver van hun familie zaten.

Onze snelle autowegen hebben komaf gemaakt met deze laatste reden. Brussel en Antwerpen zijn maar een uurtje rijden meer. Vroeger was dat soms een dagreis! De snelle evolutie van de kuststeden is dus ook heel goed verklaarbaar.

Maar verklaarbaar of niet, het is spijtig. Maar ik heb er vrede mee. Als troost droom ik dan maar een beetje over vroeger. Het contrast tussen de kunstmatige animatie op de Zeedijk, en de stille rust van de Oosteroever op amper honderd meter afstand van het stadscentrum, maar wél aan de ‘overkant’, plofte me pardoes in deze melancholische bedenkingen. En daar ben ik blij om. Het stemt me gelukkig. En meer kan ik niet verlangen: genieten van het moderne comfort, met een hoofd vol prachtige herinneringen aan een ‘andere’ wereld. Een wereld die de hedendaagse jeugd niet heeft gekend. Een wereld die… neen! Niét beter was. Gewoon anders en menselijker. Maar ook veel armer en met veel minder comfort.

En al met al vind ik dat onze generatie enorm veel geluk heeft gehad! Een niet zo comfortabele, maar zorgeloze jeugd die niemand ons nog kan afnemen, en een oude dag in een wereld vol comfort en welvaart. Kun je nog méér wensen?

Toch wel: ik zou voor mijn nageslacht hetzelfde willen wensen, al is het dan in een ander soort tijd en in een andere stijl. Maar ik vrees dat de Wetstraat daar een stokje heeft voor gestoken! Het leek allemaal veel te mooi. En zo zou het gebleven zijn en steeds mooier geworden zijn. Maar we moesten hoognodig middeleeuwers gaan importeren! Middeleeuwers die van al onze verworvenheden kwamen profiteren, maar zélf nooit ook maar iéts presteerden om het leven aangenamer te maken!

Middeleeuwers die ons verfoeien terwijl ze in de door ons uitgevonden auto’s rijden, de door ons uitgevonden telefoons tegen het oor geplakt, genietend van alle comfort dat wij uit de grond stampten.

Maar ons dankbaar zijn? Tot onze cultuur willen toetreden? Bewijzen dat ze ook tot iets nuttigs en innovatief in staat zijn? Een steentje bijdragen aan de evolutie van de mens? Dàt is teveel gevraagd! En dus hebben we een driedubbel probleem:

1. Door in hún cultuur te willen blijven, blijven ze ongeremd kindjes in ons al overbevolkte landje zetten, waar wij wel voor zullen opdraaien.

2. Door zelf totaal niet gemotiveerd te zijn om de wereld naar betere tijden te leiden en ook eens iets positiefs uit te vinden, blijven ze maar parasiteren op ons verstand.

3. Op de duur zitten we opgescheept met een loodzware ballast en wordt onze eigen cultuur naar beneden gehaald.

Is het hun schuld? Neen! Als we iemand met de vinger moeten wijzen is dat de Wetstraat. De hoofdstraat van de wereld van het eigenbelang! De straat waar je het beste in geraakt als je geen verstand hebt maar een grote mond, en veel geld wilt verdienen. De straat waar verantwoordelijkheid voor je volk van geen enkel belang is. De straat waar maar één wet geldt: verkozen worden en regeren door charmeren. En of je nu een Vlaming, Waal of Moslim charmeert maakt niet uit. Als je hem maar voldoende toestopt zodat hij voor je stemt is het al lang goed!

En dat ergens iemand moet opdraaien voor dat ‘toestoppen’ maakt niet uit! Zijzelf zullen het immers toch niet zijn! Alleen maar die domme kiezer-werker-belastingbetaler!

De Wetstraat ook die vond dat wij ons maar moesten aanpassen aan de nieuwkomers, hoe dom en onwetend die ook maar worden gehouden door hun religie. En zoals zelfs de domste kleuter weet: als je iets sterks mengt met iets zwaks kan de mix nooit sterker, maar alleen maar zwakker worden. Zo gaat het ook met de verstandelijke vermogens. En om dat te verdoezelen gaan die stommelingen daar in Brussel dan maar de hoogstaande kwaliteit van ons onderwijs verlagen! Zo kunnen de nieuwkomers tenminste mee. Zo houden hun hersenen genoeg energie over om zich in onzinnige religies te gaan verdiepen!

Willy.