Ik zal misschien in het zesde studiejaar hebben gezeten, toen de leraar ons een aanbod deed om te corresponderen met leeftijdsgenootjes uit een school in Limburg. Genk geloof ik. Elk van ons kreeg het adres van een correspondentje, en we konden beginnen schrijven.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Die van mij bleek een Pools jongetje te zijn; ene Mario Markovic. Ja... die naam klonk me toen zo vreemd in de oren dat ik hem nooit vergat. De jongen schreef perfect Nederlands, en we konden gedurende enige tijd veel ervaringen uitwisselen. Zijn vader werkte in een kolenmijn.

Het was de eerste keer dat ik hoorde van vreemden die hier kwamen werken en Belg werden. Het leek me allemaal heel braaf en positief. En dat was het destijds ook wel denk ik.

Even later zat ik op de vakschool en hoorde van massa's Hongaren die binnenkwamen. Gevlucht vanwege zware onlusten in hun vaderland (inval Russen geloof ik). Ook dié werden tewerkgesteld en leverden geen noemenswaardige problemen op. Maar het hek was van de dam! De Belg, die inzag dat de minst begeerde karweitjes makkelijk in de handen van buitenlanders konden worden gestopt, werden luier en begonnen uit te kijken naar mogelijkheden om aan de dop te geraken, of zich ziek en arbeidsongeschikt te laten verklaren... daarin rijkelijk gesteund door de vakbonden... en zéker ook de medische staf! Want een huisdokter die een klant op bezoek kreeg die zich arbeidsongeschikt wilde laten verklaren had maar twee keuzes: toegeven of een klant verliezen!

Ach ja... er waren ook wel zogenaamde 'adviseurs' die moesten controleren of je wérkelijk ongeschikt was, maar ook dié werden met alle gemak een rad voor ogen gedraaid door de slimmerds. Met andere woorden: als je 'ongeschikt' wilde zijn, dan wérd je dat ook en dan kon je van steun genieten!

En ondanks het feit dat we ondertussen al een flink pak buitenlandse gastarbeiders hadden, dreigde een groot tekort aan werknemers. De industrie smeekte om meer mensen, maar de Belg liet niet van zich horen. De sociale hangmatten waren te zacht geworden! De Wetstraat greep in door gastarbeiders te ronselen in Italië en Spanje. Een verkeerde maatregel overigens: nog maar eens gewoontegetrouw en uit onbekwaamheid (en angst voor de verkiezingen) de vorige trend gevolgd! Maar met die gastarbeiders zélf hadden we geen probleem. Ze pasten zich perfect aan het gastland aan en brachten ons zelfs waardevolle gewoontes uit hun cultuur bij. (Noteer wél: we betalen nog steeds pensioen aan die mensen die al lang weer in hun vaderland wonen!)

Maar toen ook dié terug naar hun warmere vaderlanden vertrokken dreigde weer een hiaat in de industrie. Weer had de Wetstraat niet het lef de luie, maar slimme Belg uit zijn luie zetel te halen, en greep in door nu Moslims te gaan ronselen in Noord Afrika. Trendvolgers zoals altijd, weetjewel? Hopende dat hun nieuwe 'uitvinding' net zoals de vorige zou werken. Wat helaas niet het geval was! We hadden geen trendvolgers, maar trendzetters nodig in de Wetstraat! Maar die waren in geen velden of wegen te bespeuren, en zéker al niet op de kiezerslijsten! Waarom niet? Heel simpel: je kunt maar het een of het ander: vlot praten en charmeren, of je taak naar behoren weten te vervullen. En helaas, de kiezer stemt nog altijd voor blabla en charme! Met alle gevolgen vandien!

Onmiddellijk zag de bevolking in dat we hier heel ander vlees in de kuip kregen! Zelfs de Wetstraat moet dat hebben ingezien, maar de Wetstraat zweeg. Zweeg uit angst 'iets' te moeten doen. Uit angst datgene te moeten doen waarvoor ze betaald werden: bijsturen! En dat was nou net niet hun beste kant! Daar waren en zijn ze totaal onbekwaam voor. En dus werd overgeschakeld op een andere tactiek: de bevolking er generatie na generatie van proberen te overtuigen dat ze de juiste beslissingen hadden genomen. Met andere woorden: ze hadden NIETS gedaan om de fout te herstellen. Bleven de andere kant opkijken maar gingen de bevolking indoctrineren via de media. Als dat middeleeuwse ras zich niet wilde aanpassen aan onze moderne cultuur, dan moesten wij ons maar aanpassen aan de duistere middeleeuwen en wereldvreemde religies! En de bevolking slikte het! Dacht niet verder na! Zo werd het op TV gezegd, zo was het. Amen!

Dat gebeurde niet enkel in België, maar in zowat de hele beschaafde wereld. Niet moeilijk te begrijpen: politici zijn overal hetzelfde! Onbekwamen met goede ellebogen en een vlotte babbel. Het ene land volgde klakkeloos het voorbeeld van het andere, tot echte wantoestanden ontstonden, maar die wantoestanden werden goedgepraat met termen als multicultuur, globalisme, humanisme, en noem maar op. Elke vlag was goed genoeg om de lading te dekken! Maar wat die vlag in werkelijkheid moest verdoezelen was de onbekwaamheid van de wereldleiders! Wereldleiders die verkozen werden op hun charmegehalte en (meestal valse) uitstraling! Het slechte en vijandige werd heilig verklaard om toch maar niet te moeten ingrijpen!

Waar doorheen alle eeuwen heen elk land had gevochten voor zijn zelfstandigheid, en vijanden of indringers al vanaf de grenzen tegenhield, werden de rollen nu plots omgekeerd! We waren het vechten moe en schreeuwden na wereldoorlog 2 om het hardst: "Nooit geen oorlog meer!". En dat wisten we voorwaar ook waar te maken. Maar hoé en ten koste van wàt?

En er kwam inderdaad ook geen oorlog meer in Europa! We werden alleen maar onder de voet gelopen zonder enige weerstand! Een soort van 'vreedzame oorlog' dus. Een oorlog waarvan de geschiedenis bewezen heeft dat de vreedzaamsten altijd weer de grote verliezers zijn. Want andere rassen denken niet op dié manier.

In plaats van regelrechte oorlog, werd een laffe, ondergrondse 'vredige' oorlog uitgevochten:
- Terrorisme! Bommen en brand waar niemand iets verwacht!
- Onveiligheid! Brave burgers om de haverklap beroofd van hebben en houden!
- Staatsdiefstal: de staatskas op een 'vreedzame' manier beroofd door vreemde vijandigen!

Welke ingrediënten heeft een echte oorlog dan nog méér? Wat is het verschil tussen een GEDOOGDE en een BESTREDEN oorlog?

Maar de staatskas wordt niet echt 'beroofd' in de letterlijke zin van het woord hoor! Dat is helemaal niet nodig! Laffe leiders geven je het geld zó in handen, als je maar 'vreemd' en 'vijandig' genoeg bent! En niemand is zo gek om te gaan roven als het je toch in de schoot geworpen wordt.

Maar zelfs de staatskas bleek niet voldoende! Er moest ook nog van brave, hardwerkende burgers worden geroofd, zodat niemand zich nog veilig voelde.

Neen hoor! Een oorlog kun je het niet noemen. Ons tijdsbeeld biedt er alle ingrediënten van, maar het verloopt allemaal 'vreedzaam': vreedzaam terrorisme (gedoodverfd als wat kattenkwaad). Vreedzame onveiligheid. Vreedzame slagen en verwondingen, zelfs doodslag, aan onschuldige lieden zoals buschauffeurs en treinwachters! Vreedzame inbraken. Vreedzaam zwartrijden met het openbaar vervoer. Vreedzaam van duizend en een giften van de staat profiteren! Vreedzame ramkraken in juwelierswinkels! Vreedzaam het land in de afgrond gooien!

En de wetstraat? Reageert niet, of doet er nog een schepje bovenop door de vreemden steeds meer te verwennen, en te beschermen tegen die 'slechte Belgen'! Ja, zelfs die 'slechte' politie aan handen en voeten te binden door onmogelijke, onlogische, en beschamende wetten!

Oorlog? Neen! Dit alles zou NIET gebeuren in een oorlog, en onschuldige burgers zouden in een echte oorlog niét zo willekeurig geterroriseerd worden.

Weet je, als je het allemaal een beetje filosofisch bekijkt, dan ontbreekt aan ONZE oorlog maar één document: een oorlogsverklaring. Voor de rest IS het oorlog! Hebben WIJ die ontketend? Zijn wij het die bijten in de hand die ons te eten geeft?

Eén ding weet ik zeker: als ik een beroofde juwelier was, dan stelde ik de Belgische staat verantwoordelijk en spande een proces in tegen het Wetstraatgekleuter!

En weer loopt door mijn relaas diezelfde rode draad: niet sturen maar meedrijven! Hongaren, Spanjaarden, Italianen, bleken brave mensen te zijn die gehoorzaamden aan onze wetten en cultuur. Bijsturen was zoveel als niét nodig. Maar toen dat andere zootje ongeregeld kwam... dat was een ander paar mouwen. Een paar mouwen dat harde maatregelen vergde, of uitwijzing. Maar er werd doodgemoedereerd verder gewerkt als voorheen...

Net als iemand die katten gewoon is, plots een leeuw in huis haalt en denkt dat hij dit beest nét zoals zijn kat mag en moet verwennen! En helemaal niet doorheeft dat hij met een heel andere diersoort heeft te maken en hij zijn eigen gedrag dus hoognodig moet BIJSTUREN!!!

Kunnen volwassen mensen op een dergelijke manier denken? Neen! Zelfs niet de allerdomste! Ergo: in de Wetstraat zitten geen volwassenen! En het wordt hoogtijd dat die er wél komen. Alles hangt van de kiezer af. Maar de kiezer... die wil halsstarrig dom blijven zo lijkt het mij. En hij wordt daarin enthousiast gesteund door de media.

Nu weer wordt geklaagd dat de pensioenfondsen het binnenkort niet meer zullen halen! Natuurlijk niet! Hoeveel van dat geld stroomt niet naar het buitenland? Hebben die mensen dat verdiend? Jawel! Door hier hard te hebben gewerkt! Maar was dat nodig? Er waren ruim voldoende Belgen om al die karweitjes op te knappen. Maar die Belgen verkeerden toen in de toestand waarin de vreemden zich nu bevinden: verwend door vakbonden, OCMW's en ziekenfondsen. Verwend door de regering om stemmen te behalen, en uiteindelijk ook verwend door de ouders uit... weeral... gemakzucht!! Want verwennen is veel leuker dan opvoeden!

Het resultaat van dit alles is een grotendeels verloren generatie die vroeg of laat een zware tol zal betalen.

Willy.