|
Jaren 1970. Knokke. Lippenslaan. Generale bankmaatschappij.
Ik liep met veel plezier de bank binnen: één grote, gezellige ruimte met een lange balie, en daar voorbij het personeel dat naarstig aan het werk was aan de verschillende bureaus. Aan een ietwat gewichtiger bureau en op een directiezetel zat de bankdirecteur zijn ochtendkrant te lezen. Keek me even aan en gaf me een knipoog. Ze kenden me allemaal en ik kende er iedereen. Er was een klant vóór, dus ik wachtte even op eerbiedige afstand, maar al spoedig stond een van de meisjes op en kwam naar de balie om mij te bedienen. Ruimte genoeg trouwens aan die balie!
Die balie? Nou ja ... een balie hé? Een langwerpig meubel dat enige gelijkenis met de toog van een café vertoonde en de ruimte in twee splitste. Je kon er een gezellige babbel doen, je verrichtingen laten verwerken, geld in ontvangst nemen en alles wat je van een normale bank maar kunt verwachten. Van mens tot mens. In volle wederzijds vertrouwen. Je wist aan beide kanten van de balie met wie je te maken had, en dat schiep een band.
Reuzeleuk... reuzegezellig... prima op mensenmaat. Je had contact met de directeur, met de bedienden, je wist waar je geld heenging of van waar het vandaan kwam. en al je bankverrichtingen werden er met plezier uitgevoerd.
Jaren 1980. Knokke, Lippenslaan, de bank is verhuisd naar de overkant van de straat.
Je kwam er binnen en stond voor een muur van kogelvrij glas. Met hier en daar een gaatje om door te praten, en een gleufje om geld of ondertekende formulieren door te schuiven. De bedienden zag je nog wel zitten: achter dat kogelvrije glas. De directeur was spoorloos. Die had een eigen, extra beveiligd hokje waar je niet zomaar binnenraakte zonder uitdrukkelijke afspraak.
Jaren 2000. Oostende. Generale bankmaatschappij Alfons Pieterslaan.
Zelfde decor: kogelvrij glas. Eén zichtbare bediende achter een loket. De rest zit ergens 'ondergedoken' of weet ik veel. Maar goed, je had nog altijd contact met die ene bediende, al was het doorheen een muur van kogelvrij glas en al was het telkens weer een andere. Niemand die jou kent, en niemand die jij kent. En uiteindelijk besluit je maar om je bankzaken met je pc te regelen. Want in de bank kent toch niemand je meer, moet je duizend en een keer je identiteitskaart tonen zodat ze zeker zijn wie je bent... bah!
Jaar 2012. Oostende, Alfons Pieterslaan. De 'generale' bank is achtereenvolgens Fortis, en dan weer Fortis-Paribas geworden. En de bank, op een boogscheut van mijn woning, sluit. Zomaar. Wegens besparingen. Natuurlijk, nét om de hoek is er een selfbank van Fortis-Paribas. En daar kun je gelukkig nog geld uit de muur halen. Maar ook dié wordt nu schromelijk verwaarloosd en de énige bankautomaat die er staat werkt meer niét dan wél.
Niet echt een groot probleem, want vijfhonderd meter van mijn woning is er nog een Fortisbank. Op naar daar dus. Helaas! Dié blijkt dan ook weer verhuisd naar een verdere afstand!
Uiteindelijk vind je een Fortisbank op een goede kilometer en half afstand.
Jaareind 2012. Oostende, Torhoutse steenweg. Fortis-Paribas.
Je stapt de ('JE?') bank binnen, en de eerste indruk is: whaauw! Geen kogelvrij glas! Maar dan kijk je om je heen en ziet massa's geldautomaten! Grotendeels bezet zelfs! Hé... is er ergens nog een loket? Neen! Helemaal niet meer! Maar tot je opluchting zie je nog wel één piepklein balietje. Net als in de oude tijd: géén kogelvrij glas, maar véél kleiner, en... geld hoef je daar niet te zoeken. Maar toch: ha! Dààr kan ik terecht! En inderdaad, de juffrouw achter de balie blijkt heel vriendelijk, maar kan je zélf niet verder helpen. Je vraag om wat dan ook wordt genoteerd, doorgegeven aan ergens iemand in ergens een kantoor, en je wordt naar een wachtzaaltje verwezen.
Even later komt die 'iemand' je ophalen en kun je je ding kwijt in zijn bureel.
Of je daar ook een bedrag aan geld kunt krijgen dat meer is dan wat de automaten je kunnen bieden weet ik niet. Zou ik moeten navragen. Maar gefrustreerd als ik ben door die hele onverkwikkelijke toestand heb ik het nog niet gedaan.
Het zal wel kunnen. Ben ik zeker van. Maar de manier waarop? BAH!!!
Waar is mijn vriendelijke bank van vroeger? Vervangen door een koud pc-scherm?
Ik vind het gewoon... erg! En ik zoek naar de oorzaken van die koele bedoening!
Oorzaak nummer 1: onveiligheid! Drie keer raden waardoor.
Oorzaak nummer 2: besparingen door... onverantwoorde investeringen in het verleden!
Ik kan met beide oorzaken leven, en de maatregelen begrijpen. Maar vraag me af waar MIJN schuld daarin zit en waarom IK de dupe moet zijn! En hoe het zo is kunnen verloederen!
Oorzaak 1 is gauw gevonden: dat is een combinatie van wanopvoeding van de eigen jeugd, en het onverantwoord binnenhalen van allerlei gespuis uit andere landen en culturen.
Oorzaak 2 is het gevolg van onverantwoorde investeringen, die de banken op de rand van de afgrond hielpen, en tot grote besparingen dwongen om het aldus gemaakte gat te vullen.
Maar ondertussen ben IK onderandere wel het slachtoffer hé?
En toch behoor ik, als zeventiger, nog tot de gelukkigen van mijn generatie. Ik ben immers altijd bijgebleven met moderne communicatievormen. Ook pc banking dus. Maar die anderen dan? Die mensen die toevallig nooit iets met informatica en dergelijke toestanden uitstaans hadden? Waar moeten dié nog terecht voor hun bankverrichtingen? Of krijgen dié soms nooit rekeningen in de bus?
Ik herinner me nog de woorden van mijn vroegere bankdirecteur, toen ik me excuseerde dat ik weer met een pak overschrijfformulieren afkwam:
- Jullie behoren nog tot de beste klanten! De meesten vullen die formulieren niet eens in en laten àlles aan ons over!
Wat er met die oude vertrouwde banken gebeurd is?
1. Slachtoffer geworden van de algemene verloedering en de drastisch toegenomen criminaliteit.
2. Slachtoffer van zichzelf, door te lang te blijven vertrouwen in een eveneens sterk veranderde en vooral verloederde zakenwereld die alleen nog op eigenbelang draait! Gerund wordt door... jawel! De nieuwe generatie! Een generatie die enkel denkt aan snel rijk worden maar uiteindelijk zélf mee ten onder gaat in de financiële crisis die ze op die manier schiepen.
Waar is mijn bank?
Waar is mijn vroegere eerlijke wereld die niét met kogelvrij glas, prikkeldraad, luchtafweer en mijnenvelden moest worden beveiligd?
Waar zitten de idioten die dat allemaal hebben kapotgemaakt?
Onlangs kreeg ik een powerpoint presentatie waaruit ik hier één plaatje toevoeg. Het is gemaakt door een dokter die een zoon verloor door zelfdoding. Dat éne plaatje vertelt waarom de samenleving zo is veranderd! De rest van de pps loopt over van weliswaar goedbedoeld katholicisme, wat me dan weer minder ligt, al is het wél ontroerend. Wie de hele pps wenst kan het me vragen. Dan mail ik hem door.
Het boek van Spock waarvan sprake las ik ook, toen ik destijds aan de kinderkweek begon. Het leek toch allemaal zo mooi en gemakkelijk. Véél makkelijker dan wat de voorgaande generaties er van hadden gemaakt. Maar het werkte niet! Tenminste toch niet op ónze kinderen. Gelukkig kregen we dat tijdig door en zijn toen snel overgestapt op strengere maatregelen, tegen alle kritiek van 'Spockfanaten' in! Spock heeft, met zijn wereldberoemd boek, zowat de hele opvoedingswereld vergiftigd! Met als resultaat onze huidige onveiligheid en financiële destabilisatie.
En tot op heden vraag ik me af wat er van mijn kinderen zou geworden zijn als we Spock wél zouden hebben opgevolgd! Ik mag er niet aan denken!
Willy.
|
