|
Slechte karakters bestaan niet meer!
Mensen die bij de minste tegenslag de moed opgeven al evenmin.
Regelrechte luilakken zéker al niet!
Er zijn alleen nog 'prettig gestoorden', en daar liggen de psychiatrieën vol van.
Ooit ging je enkel, en met veel tegenzin, naar de kliniek voor een hoognodige operatie. Tegenwoordig worden de hospitaalbedden steeds meer bezet gehouden door werkonwilligen, luiaards, 'uitkeringzoekers' en ander prettig gestoord tuig.
Ik weet niet of Oostende soms een uitzondering is, maar de psychiatrieën liggen hier constant boordevol. En leuk dat ze het er hebben: kerstfeestjes, verjaardagparty's, volop animatie voor die 'arme zieken'... het kan niet op. Oppeppertjes bij de vleet dus. En dat is nou nét wat ze zoeken.
Ik ontken niet dat er wel mensen zullen tussenzitten met zware psychische problemen, maar diegenen die ik, hier tenminste, persoonlijk heb gekend hadden maar één probleem: ze wilden niet werken. Solliciteerden wel, maar zodra ze een job kregen lieten ze zich binnen de week weer in de psychiatrie opnemen en genieten van een heerlijke vakantie in een gratis hotel.
Gratis? Jawel hoor! Maar wél betaald door de belastingbetaler die wél werkt!
En dat kunnen ze maanden volhouden! Terwijl een écht ziek mens de kliniek zo gauw als mogelijk moet verlaten wegens plaatsgebrek, en ook wegens de oplopende kosten voor de ziekenfondsen!
Maar die prettig gestoorden? Die zien de ziekenhuizen gewoon als een tweede woning, en een heerlijke wereld waarin niet moet gewerkt worden en alles je aan bed wordt gebracht. Met geen stokken krijg je ze eruit!
Ach, waar is de tijd dat niemand het waagde om zich psychiatrisch te laten behandelen! Want dan kreeg je meteen het stempel 'ZOT' op je voorhoofd! Toen was er nog schaamte onder de mensen. Zélfs als ze het psychisch moeilijk hadden zouden ze zich voor de drommel niet naar een 'gekkenhuis' begeven.
Want in die tijd waren klinieken nog voor zieken bestemd. Voor psychische problemen kon je alleen in een heus gekkenhuis terecht.
Toen ging een aantal hospitalen een 'psychiatrie' instellen voor randgevallen. Klonk toch veel beschaafder dan een gekkenhuis...
En voilà, de behoefte was geschapen, de weg naar 'niet hoeven te werken' was geëffend, en reken maar dat daar gretig werd op ingegaan. Ondertussen hebben dus alle klinieken een psychiatrische afdeling, en reken maar dat die volk trekken!
Liefdeverdriet... gezinsproblemen... slechte karakters die met niemand, en allerminst met zichzelf overweg konden... mensen die de wereld niet aankonden of aanwilden... het werd er allemaal ingegooid en liefdevol verzorgd.
Ik hoorde er zo eentje eens zeggen dat ze dringend naar de haar voorgeschreven cursus moest, en we het bezoek maar op een ander tijdstip moesten plannen.
- Cursus? Waarover dan wel? Vroeg ik geïnteresseerd, benieuwd wat ze daar wel allemaal konden leren.
- Dagplanning!
Oei! Dertig jaar oud en je dag nog moeten leren plannen? Dat begreep ik nu eens écht niet zie! Ze was een huisvrouw en alles wat ze had te plannen was 's morgens opstaan, haar kind te eten geven en naar school brengen, het huis opruimen en voor de maaltijden zorgen. Manlief werkte de hele dag. Aan zo'n dag valt toch niets te plannen? Het werk komt vanzelf op je af! Of niét?
Nou. Opstaan? Soms... als het haar zinde.
Haar kind? De kasten lagen vol snoep en daar moest het meisje van tien maar alles van nemen wat ze wou, en daarna zichzelf naar school brengen. Niet verwonderlijk dat het een dikkerdje werd!
Huis opruimen? Ik heb dat huis nooit opgeruimd gezien! Je kon je naam schrijven in het stof!
Maaltijden bereiden? Héél sporadisch. Voor de rest meeneemchinees en pizza! De tafel werd niet eens gedekt! Alles werd op hopen uitgestald op de salontafel en daar zaten ze dan rond als een stel biggetjes rond de eetbak!
Dagplanning dus! Hm! Moet, voor haar, een enorm vermoeiende cursus geweest zijn!
Wel, toen ze na haar psychiatrische vakantie terug thuis kwam, werden haar dagen nog nét zo gepland als voorheen! Wat bij mij onmiddellijk het donkerbruine vermoeden deed rijzen dat het niet aan de planning zélf lag, maar aan de (vermoeiende) uitvoering ervan! Met andere woorden: aan grenzeloze luiheid! Hadden de psychiaters dat nou écht niet door? Of speelden ze gewoon het spelletje mee omdat ze er nu eenmaal voor betaald werden?
Wat heb je nou aan de kennis van 'dagplanning' als je te lui bent je plannen uit te voeren? Zouden ze in die psychiatrie niet veel beter af zijn met 'dagvulling' door dat soort patiënten zware handenarbeid te laten verrichten in plaats van alleen maar planning? Dàn pas zouden ze zien waar het schoentje écht wringt en wie hun pappenheimers zijn! En reken maar: de psychiatrie zou plots niet meer zo aantrekkelijk lijken!
Ongelooflijk waar het zuurverdiende geld van de brave belastingbetaler toch overal naartoe stroomt!
Willy.
|
