Ik heb zo mijn bedenkingen over onze samenleving. (Niet echt nieuw hé voor wie me kent?)

Maar er is meer. Ik denk graag eventjes verder op moreel vlak dan de gemiddelde mens, en kom dan soms tot eigenaardige gevolgtrekkingen.

De meeste mensen bekijken 'het leven zoals het is'. Meer bepaald: zoals het nu is en zoals ze het allemaal 'nu' gewoon zijn of zijn geworden. Natuurlijk evolueert het leven constant, en meestal stellen we ons daar weinig vragen bij: gewoon 'moderne tijden'. Evolutie moét er nu eenmaal zijn.

De grote vraag is echter: verliep die evolutie altijd correct? Wordt die evolutie niet constant in bepaalde richtingen gedreven door ondeskundigen die niet verder denken dan hun neus lang is? Die gewoon bepaalde richtingen inslaan omdat zij persoonlijk vinden dat het zo hoort, omdat het de gemakkelijkste weg is, of omdat ze gewoon anderen volgen uit gemakzucht? Is datgene wat ze verkondigen en waar ze naar streven wel te vereenzelvigen met de menselijke natuur? Ik vrees van niet! Men probeert dan maar die menselijke natuur een beetje bij te schaven of desnoods helemaal om te polen, maar dat lijkt dan weer niet te lukken en tot grote wrevel te leiden. Wrevel die helaas nogal dikwijls pas ontstaat als het te laat is. Als men veel te lang alles met lede ogen en verstand op nul heeft ondergaan!

Natuurlijk ontstaat wrevel als de overheid weer maar eens een brug te ver gaat! Hoewel de mensheid al verschillende duizenden jaren bestaat, en onze hersenen 'schijnbaar' evolueren, zijn er toch nog altijd onuitwisbare oerinstincten. Oerinstincten die we allemaal meevoeren in onze genen. En die oerinstincten hebben een doel: ons helpen overleven. Ons helpen een streepje grondgebied te bewerken en te beveiligen zodat het ons gelukkig kan maken. Ons helpen een welvaartsstaat uit de grond te stampen. Veeg die oerinstincten van tafel, zoals nu gebeurt, en lang zullen we het niet meer houden!

Want wie niets heeft, heeft ook niets te verdedigen! Wie wél iets uit de grond heeft weten te stampen heeft wel degelijk iets te verdedigen! Doet hij dat niét, dan speelt hij het binnen de kortste termijn weer kwijt!

Laat ons bij wijze van voorbeeld even de normale menselijke evolutie bekijken: eerst was er een koppel, dan kwamen kinderen, ontstonden meer koppels en breidde de mensheid zich snel uit. Ook gingen al die entiteiten een beetje hun eigen gang. Sommigen bleven waar ze geboren werden, anderen wilden het verder gaan zoeken, en zo ontstonden langzaam maar zeker stammen. Men had immers geleerd dat het veiliger was in een hechte groep met min of meer gelijkdenkenden te leven onder het motto: "Een voor allen, allen voor een". En die groep met alle macht te verdedigen tegen vreemde indringers die alleen maar wilden komen profiteren van de bereikte resultaten.

Dat groep- of stammeninstinct bleef in ons steken. Altijd al. En maar goed ook! Zo wisten we duizenden jaren te overleven. Het is heel normaal dat elke afzonderlijk levende groep weer andere belangen had, andere motieven, en een andere algemene levensvisie. Kon ook niet anders als elke groep zichzelf beïnvloedt en weinig contact met de buitenwereld had. Elke groep zocht naar een levensvisie die de stam betrekkelijk gelukkig en veilig kon laten overleven. En dat die levensvisies sterk verschilden hoeft geen betoog. Contact met andere stammen, die alweer een andere visie hadden, bracht telkens weer conflicten mee.

Ook werd de ene stam geleid door onzelfzuchtigen die alleen maar aan het algemeen belang dachten, een andere stam werd dan weer geleid door egoïsten die slechts uit eigenbelang handelden. Waarschijnlijk ontstonden de eerste religies wel in die laatste groepen.

Om de vrede te bewaren bleven die stammen dus best zo ver mogelijk van elkaar af. Of moesten ze toch proberen om bij contact met een andere stam, de visie van die stam te respecteren of er zo snel mogelijk vandoor te gaan. In alle andere gevallen ontstonden oorlogen.

En zo ging het duizenden jaren door. Het stammengevoel zit diep geworteld in onze genen. Het heeft ons altijd al beschermd en heeft het recht en de plicht ons trouw te blijven. Al denken sommigen dat je die instincten zomaar binnen een generatie kunt wegwerken, ze denken verkeerd. Iets wat duizenden jaren heeft gegroeid, dat in je wezen is ingebrand, en altijd al goed functioneerde, veeg je niet in enkele jaren weg! Het is trouwens een van onze beste oerinstincten.

Sommigen zullen nu hard gaan lachen: "Kom nou... stammengevoel... oerinstincten... we zijn toch geen oermensen meer?

Oh neen? Kijk dan maar even naar de voetbal! Waar haalt die zijn succes vandaan? De charme van het spel? Neen hoor! Voetbal is een typisch voorbeeld van het stammengevoel dat onuitwisbaar in het mensdom blijft sluimeren:

- MIJN club heeft gewonnen! Hoera!!!

Vertaling: "Mijn stam is de sterkste!"

Zonder het stammengevoel van de mensheid zou voetbal een eerder minderwaardig tijdverdrijf zijn. Hoogstens tot amusement voor de spelers zelf. Maar de 'passieve' supporters? Wat voor de drommel hebben die er nu aan om een aantal atleten te zien sporten? Vanwaar die opwinding? Dat gejoel?

Bijgevolg, wie denkt dat ons stammengevoel ergens is blijven hangen in de evolutie moet maar eens goed om zich heen kijken!

Maar o wee! Waarom is dat stammengevoel omgebogen naar de (verder totaal nutteloze) voetbal? Wie is daar verantwoordelijk voor? Hoe kunnen daar dergelijke winsten mee worden gemaakt?

Hoe komt het dat dit stammengevoel wel uitgeschakeld lijkt zodra het op het échte doel van dit typisch menselijke gevoel aankomt? Namelijk onszelf beschermen tegen infiltratie van andersgezinden, profiteurs en parasieten?

Brood en spelen (panem et circenses) zijn weeral eens op de eerste plaats gekomen! We kijken gespannen recht voor ons uit als met paardenkappen aan de ogen naar een stelletje laagbegaafde krachtpatsers die een balletje in een holletje proberen te trappen. Dat ondertussen van alle zijden de vijand nadert zién we gewoon niet meer. Zo zijn we in het spel verdiept!

Als club A het wint van club B gaan de kranten blokletteren en overuren draaien. Maar wat voor de drommel heeft de mensheid daaraan? Zullen we in een betere wereld leven als onze club wint? Zullen we minder belastingen moeten betalen? Zullen onze leiders minder idioot worden? Zal de economie en de conjunctuur zich herpakken? Worden we daar beter van? Neen toch?

Maar als vreemden ondertussen onze duur betaalde welvaart komen ondermijnen dan zwijgen de kranten daarover in alle talen. Kijken onze leiders niet alleen de andere kant op, maar maken nog wetten om het eigen volk het zwijgen op te leggen ook. Is dat nog normaal? Kunnen we ons nog normaal en bij ons volle denkvermogen noemen?

Als een arbiter in de voetbal iemand onterecht bestraft, wordt daar massaal op gereageerd. Schreeuwen de supporters hun woede uit! Zouden die arbiter het liefste vermoorden, en soms scheelt dat niet veel ook!

Maar dat het OCMW miljoenen uitgeeft aan uitheemse profiteurs terwijl eigen volk meer en meer in de ellende terechtkomt, raakt dan weer onze kouwe kleren niet. We voelen het dan wel aan onze belastingen, maar schrijven die belastingsdruk aan andere redenen toe! De media doen hetzelfde: elke reden is prima, zolang het maar niet de juiste reden is!

Dat op die manier de gehele economie aan het stilvallen is beseffen we blijkbaar al evenmin. Of we beseffen het wél, maar zoeken het alweer in andere redenen.

Maar de échte vijand van onze welvaartstaat? Neen! dié herkennen we niet! Jan Modaal niet uit gebrek aan persoonlijk inzicht. De Wetstraat niet omdat daar maar één zaak telt: herverkozen worden! De media niet, om op een goed blaadje te blijven bij de Wetstraat.

Ja... dit is geschreven vanuit mijn persoonlijk stammengevoel! Niks racisme! Ik zou de eerste zijn om een helpende hand uit te steken naar derdewereldlanden of welk ras ook dat in armoede leeft. En dat kun je maar doen als je het zélf goed hebt. Maar die rassen naar hiér halen om onze eigen economie en welvaart te kelderen? Dat is een brug te ver en maakt dat je helemaal niet meer kunt helpen! Want binnen de kortste keren ben je al nét zo'n derdewereldburger geworden als zij zijn! Als je arm en rijk mengt hou je geen rijk over, maar alleen maar arm!

Willy.