Opgelet: dit stukje moest ik in twee splitsen omdat maar 8 foto's aan één stukje kunnen worden toegevoegd op mijn manier. Om beide delen netjes achter elkaar te krijgen heb ik ze twee opeenvolgende datums gegeven. Ik plaats die foto's overigens vooral voor de familie en nageslacht.

Bij een bezoek aan dochterlief, die weer met volle moed haar nieuwe leven aanvangt op haar nieuw adres te Knokke, stootte ik op een door haar gemaakte fotocollage met verloren gewaande jeugdfoto's van mezelf. Dat mocht zeker niet ontbreken op mijn blog, en ik nam de grote fotolijst mee naar huis om de foto's, die allemaal enige exemplaren zijn, te reproduceren.

Ik kon twee kanten uit: scannen met de printer, of... gewoon fotograferen met een camera! Ik koos voor het laatste, want scannen geeft soms teleurstellende resultaten en/of strepen in het beeld.

Het resultaat van mijn werk vind je hieronder:

Mijn ouders bij hun huwelijk in 1939.

1945. Het eerste kleuterklasje met juffrouw Willems te Knokke. Tja... we waren oorlogskinderen! Van die periode herinner ik me vooral de angst toen we na school voorbij een houthandel moesten! Want mijn zus had me gezegd dat daar soms nog Duitsers verscholen zaten!

1948. Het twee"de studiejaar met meester De Roo in die heerlijke na-oorlogse jaren. Niks geen Duitsers meer. Het leven wenkte.

1951. Het vijfde leerjaar in de Gemeenteschool, waar meester Debruycker ons les gaf. Brave man. Toen hij hoorde dat ik naar een benzinestation zou verhuizen zorgde hij ervoor dat ik bij de prijsuitdeling een boek kreeg "Hoe werkt de auto?". Daarvan las ik in de vacantie elke letter, tot ik het vanbuiten kende!

Mijn nieuwe thuis, met mijn vader, in 1952. Op de achtrgrond links het parochiekerkje van Knokke, waarvan nu enkel nog het torentje bleef staan en nu naast de nieuwe kerk prijkt.

Diezelfde dag in het benzinestation: met pa op de motor: Een oude, puffende FN motor. Een Belgisch en oerdegelijk fabrikaat. Een gelukkige tijd? Ja en nee! Ik was de lieveling en de mascotte van de klanten... kreeg hopen drinkgeld...  maar was hopeloos eenzaam! Als de vriendjes gingen spelen moest ik werken! Enkel op school had ik goede contacten. Maar buiten spelen was er niet meer bij!

1956: in de vakschool te Brugge. Leren lassen. De praktijklessen spraken me wel aan; de overkatholieke school met dito leraren en priesters totaal niet! Ik vond het idioot telkens weer naar de kerk te moeten om luidkeels 'hozanah in den hoge' te schreeuwen. Een periode om maar snel te vergeten!

Een jongeman geworden met muzikale ambities. Dit moet rond 1960 zijn, en nà de Caltex periode, toen ik weer voluit aan het gewone leven kon deelnemen. Mijn eerste accordeon.

Met de bromfiets te Braine-le-Chateau. Een tussenstop tijdens een rit naar de ardennen bij mijn zus (wiens zoontje bij me op de brommer zit). Tent en slaapzak die normaal aan weerszijden van de brommer hingen, zijn even afgehaakt.

 
Vervolg Hierna!

Willy.