Voilà. Dat was de story van mijn jeugd. In 1968 huwde ik, kwamen de kinderen de een na de ander, stegen mijn verantwoordelijkheden, en was mijn jeugd voorbij!
Maar één zaak staat als een paal boven water: als ik aan mijn jeugd terugdenk dan moet ik toegeven dat ik me van kindsbeen af heel 'bewust' ben geweest van mijn bestaan en ging zoeken naar de reden van dit alles. Nooit iets zomaar klakkeloos heb aangenomen, maar ook nooit iets zomaar verworpen. Ze konden me veel vertellen, maar uiteindelijk distilleerde ik er toch het mijne uit. Die eigenschap is er heus niet met de jaren gekomen!
Willy.
|