...
Sterke dame!
Al was het leven voor jou niet mals, Je ging maar door; speelde niet vals. Vijf kind'ren op de wereld zetten, En er voortdurend goed op letten Dat niets hen ook maar zou mankeren! Wie heeft jou dàt wel kunnen leren?
Je oude vader ziet het aan: Wassen, strijken, ervoor gaan. Maar een onverlaat vond dat je faalde! Dat je niet al je punten haalde! Schande over hem die dat ook maar durft te denken, Van de vrouw die hem bediende op zijn wenken!
Van de vrouw die zijn maaltijden bereidde, Die helemaal niet dacht aan scheiden. Die ploeterde bij dag en nacht, En hem al haar liefde bracht. Neen! Gefaald dat heb je niet! Maar wie zó onnozel is... die ziet dat niet!
Papa Willy.
|
|
|
Dat was eventjes wat persoonlijk, om mijn gemoed te luchten uit bewondering voor de sterke vrouw die mijn dochter is.
Willy.
|