|
Langzaam kruipt eindelijk de thermometer dagelijks wat omhoog. Tergend langzaam zelfs! Het is nu al weken dat, als ik rond zeven uur de pc aanzet, hij een buitentemperatuur van tussen de -5 en +2 toont. Vandaag is dat +3!!! Whaauw! Zou het dan toch nog lente worden dit jaar? Ik had de hoop al opgegeven!
Dan om acht uur buiten met Chico. Brrr! Anticlimax! Drie graden? Voelt aan als minder dan 0! Het is me ook al opgevallen dat het de laatste weken veel kouder 'lijkt' dan putje winter! Komt dat omdat de tijd er niet meer is voor zulke lage temperaturen? Of omdat we het gewoon beu worden? Snakken naar de zon? Wanneer houdt die ellende eindelijk eens op? Ik word er gewoon depressief van! De weersomstandigheden zijn echt niet van aard om een toenemend gevoel van eenzaamheid te onderdrukken! En de verkoudheid die ik, hoe kan het ook anders, heb opgelopen blijft ook maar sluimerend hangen en maakt me meer en meer futloos.
Eenzaam? Ik? Kan ik dat wel zijn? Blijkbaar wél, maar zou je ook niet? Eerst de suspens en het verdriet voor en na het overlijden van mijn echtgenote. Dan die aanhoudende winter! Dan, na vier jaar zonder enige ziekte, een stomme maar hardnekkige verkoudheid die niet wijken wil en al mijn energie aanvreet. 'Griep', zouden de meeste mensen zeggen. Maar wat mensen griep noemen is in 90% van de gevallen gewoon een verkoudheid. En hoewel het 'gewoon' is... zoiets kan je echt wel naar beneden halen!
Ergens heb ik wél het gevoel dat ik moet schrijven. Dingen van me afschrijven. Schrijven helpt me ook vergeten. Maar helaas, meer dan een pathetische klaagzang krijg ik er echt niet uit! Energie- inspiratie- en futloos. Ben vandaag dan maar een kuur 'Revitalose' begonnen. Meestal hielp dit wel in het verleden. Ben benieuwd!
En zondag is er dan... paling! Lekkere, gebakken paling in de Siphon te Damme! Hoogstwaarschijnlijk wel de beste van België. Ja, Peter is zijn belofte nagekomen en trakteert met de paling die we normaal voor mijn verjaardag zouden hebben gegeten, maar toen nam alles een dramatische wending.
De weersvoorspelling voor zondag is toch relatief positief, tenminste voor wat we maar gewoon zijn. Hopelijk gaat het daarna beter met me. En hopelijk heb ik zondag voldoende eetlust, want momenteel heb ik dat totaal niet en moet mezelf dwingen te eten!
Maar gelukkig, ondanks alle narigheid geniet ik toch elke nacht van een verkwikkende slaap. Als ik ook dàt zou moeten missen dan zou ik het ook niet meer weten!
Zo, lieve mensen, ik vrees dat ik velen onder jullie nog maar eens heb teleurgesteld met deze klaagzang. Hopelijk komen mijn muzen spoedig terug en kan ik weer over ernstiger zaken schrijven!
Maar... is het me ondertussen misschien ook toegestaan nog eventjes verdriet te hebben?
Willy.
|
