... De baksteen is verdwenen uit mijn maag! Zomaar! Zonder verwittiging! Ik ben weer helemaal mezelf! Verkoudheid lijkt ook verleden tijd! Volop energie terug! En tot overmaat van... vreugd, is daar een stralend zonnetje! Weinig of geen wind. 'Slechts' 5°, maar dat volstaat ruimschoots in de zon!

Na een fikse wandeling met Chico ging ik even leuk vers eten maken, en voorwaar, ik heb gegeten als een paard! En dan nu een koffietje en een sigaretje... meer moet dat niet zijn! Wisten jullie trouwens dat mijn hele omgeving zegt dat ik de beste koffie van het land zet? En neen... niét met van die dure toestanden met Nescafé of ook maar gewone koffiepads. Neen! Met een gewoon espressoapparaat dan Delongi dat werkt met gewone gemalen koffie (Marcus Dessert van Aldi dan nog!). Maar vooral: met ontkalkt water! Zoniet gaan die machines niet zo lang mee!

Wie beter en schuimiger koffie kan zetten dan ik moet dan ook heel vroeg kunnen opstaan en van goeden huize zijn!

Ik kijk weer met volle moed tegen de toekomst aan! Weg alle zwartgallige gedachten, nu kan het alleen maar beter worden.

Gek toch hé, hoe menselijke hersenen soms kunnen tekeergaan? Je denkt alles onder controle te hebben, maar dan gebeurt een samenloop van toevallige omstandigheden, donker weer, verkoudheid, oplaaiend verdriet... en lap... daar ga je! Alle controle over je hersenen kwijt!

Enfin, hopelijk is die zwartgalligheid nu definitief voorbij!

Morgen dus paling... dan een wandelingetje in Brugge, en dan weer huiswaarts. Als de volgende dagen dan ook maar iet of wat warm aanvoelen staan er veel grote wandelingen met Chico op het programma. Want alleen thuis zitten genereert alleen maar een eenzaamheidsgevoel, en dat kan ik voor het ogenblik missen als de pest!

Willy.