Wie zich afvraagt waar mijn schrijfsels blijven, kan ik maar beter meteen antwoorden: in die grijze wolkenmassa's die ons maar boven het hoofd blijven hangen en ons depressief maken. Een dergelijke lente moet je nou nét meemaken terwijl je een gestorven echtgenote moet verwerken!
Nergens kun je heen! Enkel snel met de hond naar buiten, en weer naar binnen! Van lieverlee ben ik vanmorgen, na enkele jaren, terug naar de bib geweest om enkele boeken. Inspiratie om te schrijven heb ik toch niet; ik kan dan maar wat genieten van die van anderen.
Het was toch even schrikken in de bib! De vertrouwde in- en uitbalie was verdwenen. In plaats daarvan allemaal automaten! Moest me een en ander laten uitleggen, en dat was nodig ook, want nu gaat alles met je elektronische identiteitskaart, die eerst even geregistreerd moet worden.
Voor de rest: makkelijker dan vroeger. Geen files wachtenden meer aan de balie. Identiteitskaart even in de gleuf, je boeken zelf scannen, en wegwezen. Terugbrengen: boeken in een soort brievenbus schuiven, ze worden geregistreerd, en op een scherm kun je volgen of alles correct verloopt.
Mooi en efficiënt. Maar: weeral minder personeel nodig! Tja, waar zou die hoge werkloosheid toch ook vandaan komen hé?
Klagen over het weer? Doe ik niet echt, maar er blij mee zijn doe ik nog minder!
Vandaag zaterdag, nog geen zondag - frietjesdag dus... maar toch ga ik er eten! Jawel, maar dan wél met lekkere gebakken paling!!! Mijn lievelingsschotel.
En die ga ik eten op de enige plaats waar ik vind dat ze nog echt goed en lekker vers zijn: in 'Het Vissershuis' in Pervijze, aan de Ijzer. Samen met een vriend en zijn zus. Volgens het weerbericht zou de zon wel eens van de partij kunnen zijn tegen de middag en dan kan het helemààl niet meer stuk.
Mijn schrijfsels? Ach ja... het slabakt een beetje. Dat weet ik ook wel. Maar dat verandert wel ooit. Inspiratie kun je nu eenmaal niet afdwingen.
Willy.
|