Gisteren had ik het over Chico, die me telkens weer naar 'lieve' mensen leidt. Wel, dat werd vandaag nog maar eens bewezen! Ik wandelde vanmorgen in het park voor mijn deur en van de andere kant kwam een dame die ik eigenlijk nog nooit had gezien, maar toch ergens in mijn buurt moest wonen, vermits ze Chico leek te kennen. Van ver riep ze immers al, naar Chico kijkend:
- Wel, wie we dààr hebben! En ze probeerde hem aan te halen. Maar Chico hield afstand en bekeek haar heel wantrouwend.
- Beleefd zijn Chico, zei ik, en trok hem naar haar toe. Ze hurkte en probeerde hem te strelen, maar hij ging zelfs janken! Wat hij zelden of nooit doet!
- Hé, ik probeerde hem maar wat te masseren, zei ze. Maar Chico was al enkele meters weggelopen van haar en stond daar heel arrogant en betweterig de andere kant op te kijken.
Ik had een beetje met haar te doen, excuseerde me nadrukkelijk en wandelde verder.
Zou er dan tóch een stukje van de ziel van mijn echtgenote zaliger in hem steken? En wilde die ziel me duidelijk maken:
- Pas op! Geen spek voor je bek! Mooi en aantrekkelijk is ze wel, maar dat is uiterlijke schijn! Ze wilt iets, en probeert dat via de hond. Laat je maar niet vangen!
Brave, misschien wel 'bezeten' Chico!!!
|