Ooit was ik aan het uitbollen in mijn beroep. Nu weer ben ik aan het uitbollen in Oostende. Zit ik in een bijna lege doos op kale muren te kijken! Zit ik na te denken over 'wat nog' of 'wat al' kan worden gedaan. En dat blijkt steeds minder te zijn! Muren afwassen en zo om in schoonheid te vertrekken... keukenkasten een flinke beurt geven... Komt allemaal voor mekaar en is grotendeels al afgewerkt. En dan maar vingers draaien, bloggen, met het hondje wandelen of musiceren.

Als ik bedenk dat ik volgende maand op dit ogenblik al helemaal geïnstalleerd zal zijn te Knokke zou ik wel in de lucht kunnen springen en kan het niet snel genoeg volgende maand zijn!

En weer dringt zich dan een grote levensvraag aan me op: hoé in 's hemelsnaam is het mogelijk dat in mijn leven alles op het juiste moment op de juiste pootjes viel? Mijn positief denken misschien? Mijn uitstekende engelbewaarders? Mijn gelukkig gesternte? Of een combinatie van dit alles?

Feit is dat ik een helse periode achter de rug heb. Maar ook een leerzame periode. Een periode die me nog maar eens leerde dat het leven bestaat uit berg en dal. Een dal kun je niet vermijden. Je moet alleen zien er uit te komen en niet afwachtend bij de pakken blijven zitten. Want dan kun je wel blijven wachten! Met het nodige zware klimwerk geraak je wel uit dit dal en ontvouwt zich de berg voor je ogen.

Een Franse filosoof zei ooit dat het leven altijd weer een curve vertoont die begint op 0 en sowieso moét eindigen op 0. Tussen die twee nullen zitten veel bergen en dalen. Maar als je aan het eind de dalen aftrekt van de bergen, komt een perfect rechte nullijn tevoorschijn. Ik denk stellig dat hij gelijk had. Bij mij lijkt dat in elk geval heel precies te kloppen.

Al zou ik één nuance willen maken: je moet het ook willen doen kloppen! Dat heb je volledig in je macht. En dat betekent noch min noch meer dan dat je een dal moet aanvaarden als de 'prijs des levens', maar er wél alles aan moet doen om terug op te klimmen. Het is natuurlijk, het is iets dat je op een of andere manier nodig hebt, en je moet het ook ondergaan. De rekening moet straks immers kloppen! Met de juiste ingesteldheid kun je uit elk dal, hoe diep ook, geraken. Maar als je 'geesteslui' bent, en liever bij de pakken blijft zitten, dan kun je het wel vergeten! Dan zal de gemiddelde statistiek van je leven waarschijnlijk wel een pak onder nul eindigen!

En ook hiér is het sleutelwoord om tot positief denken te komen: een inventaris maken van al het goede dat je hebt. Niét een inventaris van wat je denkt te moeten missen! Want wat je hebt, dat is héél wat! Niet akkoord? Kijk dan maar gewoon even naar je handen: zijn dat geen prachtige instrumenten? Vergelijk ze even met een dierenpoot? Wàt een prachtig cadeau heeft de natuur ons gegeven met die handen. Ze niét gebruiken naar best vermogen zou drommels ondankbaar zijn tegenover de natuur! Zeggen dat je niéts hebt is al even ondankbaar: je hebt helemaal gratis de fijnste werktuigen ter wereld gekregen. Je moet het alleen maar beseffen. Dan zul je nooit meer zeggen dat je niéts hebt!

Want zeg nou zelf: wie is rijker? Jij, met je intacte handen, of de eigenaar van tien villa's, een luxejacht en een privé-jet, die géén handen heeft (of bvb blind is)? De keuze is snel gemaakt hé? Zo relatief is rijkdom!