Ja, we hebben het allemaal mooi voor elkaar! We hebben het gemaakt. We mogen onszelf nu echt wel een beschaafde en intelligente samenleving noemen. We lopen ook nooit meer 'hulpeloos' alleen op de wereld. Want we hebben nu allemaal een steen der wijzen op zak. Of tegen het oor geplakt. Al heet dat ding nu een GSM.
Om aan de andere kant van het land een concert bij te wonen hoeven we ons niet te verplaatsen. Dat maken we zó mee op dat scherm dat we TV noemen. Om hemelse muziek ten gehore te brengen hoeven we ook geen torenhoge constructies te maken met monsterachtige pijpen, die alleen in een kerk passen. Neen, ook dàt is er nu in zakformaat, of toch tenminste in een formaat dat probleemloos te integreren valt in de living. En het klinkt zelfs beter dan die grote mastodonten.
Zware arbeid is er ook bijna niet meer.
Waar ooit met veel mankracht stenen en mortel op wankele ladders naar boven moesten gebracht tijdens de bouw van een huis, staat nu een torenkraan.
Waar ooit een ploeg timmerlui met noeste arbeid een koets in elkaar moesten timmeren, en de hoefsmeden al klaar stonden om de paarden van nieuwe ijzeren hoeven te voorzien, staat nu een autofabriek die voornamelijk met robots werkt.
En omdat iedereen het zo goed heeft, worden ook naarstig meer en meer kindjes gemaakt. Kindjes die ooit van al dat moois zullen kunnen profiteren. (O ja?)
Allemaal goed en wel, maar waarin schuilt dan de logica? Hoe wordt de rekensom gemaakt?
Enerzijds is er, door het wegvallen van het meeste zware handwerk, steeds minder werk! Anderzijds groeit de wereldbevolking tegen een nooit gekend ritme.
Als die trend zich verderzet komt ooit een dag dat één werkende mens zal moeten afdokken voor een honderdtal werklozen! Kandit? Ik dacht het niet!
En nu al is de beroemde uitspraak van Winston Churchill, toen hij het over de R.A.F had, voorbijgestreefd: "Nooit in de geschiedenis van de mensheid deden zo weinigen zoveel voor zovelen"! Met een lichte wijziging is dat nu: "Nooit in de geschiedenis van de mensheid betaalden zo weinig werkenden zoveel voor zoveel werklozen"!
Een hond zou het ruiken: dit kan niet blijven duren! Steeds meer mensen, en steeds minder werk? Hoe zal de toekomstige bevolking overleven? Als steeds meer mensen moeten overleven met een leefloon dat wordt betaald door steeds minder werkenden? Het plaatje is sprookjesachtig mooi, maar zoals alle sprookjes: het klopt niet! De rekening klopt niet. Die rekening staat trouwens al heel lang in het rood, maar politici doen of hun neus bloedt. Als ze maar verkozen worden.
Hoe los je nu een en ander op en zorg je ervoor dat je uit het rood raakt? Er zijn verschillende mogelijkheden:
1. Uitroeiing van de overtollige bevolking door een nieuwe wereldoorlog. Dé gedroomde oplossing voor politici en debielen.
2. Alle moderne technologie overboord gooien en terug naar paard en kar, zodat iedereen weer voldoende werkgelegenheid heeft. De oplossing voor dromers die denken dat de verwende bevolking het harde werk nog zou aankunnen en aanvaarden.
3. Strenge geboortebeperking. Wat niet wordt gemaakt moet immers ook niet uitgeroeid worden wegens overbevolking. Moet ook niet van genadegeld leven op de kop van de werkenden. En vooral: moet niet de criminele toer op om aan zijn trekken te komen.
De derde oplossing lijkt mij het meest humaan en voor de hand liggend. Maar vereist ook de grootste dosis politieke moed. En dat zullen onze charlatans wel nooit opbrengen. Want dan wordt vooral op de moedergevoelens van de vrouw getrapt, en dat is erg. Héél erg! Want nog nooit durfde iemand een aanslag plegen op de gevoelens van een vrouw. Nochtans trappen zoveel vrouwen heel graag op de gevoelens van de man door elke vorm van seks te weigeren als het toevallig niet in haar kraam past.
Wel, de vrouw moet dan ook maar eens leren wat onthouding is! Is ze niet gewoon, maar alles went. Vraag het maar eens aan een vent.
Waar is de politicus die de rekensom durft te maken en tot dezelfde conclusie komt? En bovendien de politieke moed durft op te brengen er iets aan te doen! En weet je wat nog het ergst van al is? Intelligente volkeren zou je misschien nog kunnen overtuigen. Die gaan nu al wat op de rem staan. Anders is het gesteld met achterlijke culturen, waar kinderen aan de lopende band worden gemaakt. Culturen die hier, tot overmaat van ramp, heel graag worden geïmporteerd door de politici. En laat het nou nét voor dié culturen zijn dat wij het gros van onze belastingscentjes moeten afdokken! Dat hebben onze wijze politici zo beslist. En dat wordt door de intelligente autochtone bevolking geslikt. Tenminste, dat laatste wordt toch telkens weer bewezen als de uitslag van de verkiezingen wordt bekendgemaakt.
Een ander aspect van al die mooie technologie is het feit dat, wie ze bezit en commercialiseert, schandalig rijk kan worden. Rijker dan welke industrieel ooit, want hij hoeft maar een minimum aan werknemers te betalen. Het meeste wordt immers automatisch vervaardigd. Tot zelfs het papierwerk, dat vroeger door een heel team secretaressen werd verricht, loopt nu makjes door de computer. Gevolg: de rijken worden steeds rijker, en de armen kunnen de boom in.
En toch is er één klein lichtpuntje: je kunt de doorsnee bevolking verarmen, maar je kunt daar niet zover in gaan dat ze zich niets meer kan permitteren. Want dan valt ook jouw productie in elkaar bij gebrek aan afnemers.
Ja, er zitten grote gaten in ons economisch bestel. En het allergrootste gat, erger nog dan het gat in de ozonlaag, is het intellectueel gehalte van onze politici als het de eigen bevolking betreft. En dàt, beste mensen, hebben we te danken aan de kiezer. Vooral aan de jonge kiezer, die zich, als hij eenmaal tenvolle volwassen is geworden, de haren zal uittrekken als hij bedenkt hoe hard hij heeft meegewerkt aan het naar de knoppen helpen van wat onze hard werkende voorvaderen ons hebben geschonken.
|