Crisis voorbij… niks van geleerd!!!

Gisteravond werd op het nieuws medegedeeld dat de handel weer begint te floreren nu de crisis voorbij lijkt. Dit wordt vooral vastgesteld doordat de verkoop van dure merkartikelen weer de hoogte in gaat. Gelukkig (chapeau VTM) werd een professor aan het woord gelaten die toch ook stelde dat mensen alleen maar ‘denken’ dat dure producten langer meegaan.

Die crisis was dus een gemiste kans! Het enige positieve eraan vond ik namelijk het feit dat mensen nu eindelijk hun koopgedrag wel zouden leren aanpassen. Niét dus!!!

Ik kijk graag naar de programma’s van Dr. Phil en Oprah, en het laatste paar jaar hebben ze zich letterlijk uitgesloofd om, vanwege die crisis, de mensen te laten nadenken alvorens wéér een nutteloze dollar uit te geven.

Toch keek ik ernaar met een wrang gevoel: ze hinkten achterop; waren te laat; het kalf was verdronken. Waar waren zij toen de kalveren nog volop schransden en nog gered hadden kunnen worden?

Maar ik begreep ze wel hoor: waren ze daar vroeger mee afgekomen zouden hun populariteitscijfers de diepte in geschoten zijn.

En nu zijn we weer zover: crisis voorbij? Gooi het geld maar weer door vensters en deuren. Mààk de rijken maar weer rijken. Salut en tot de volgende crisis. Dan zien we wel weer…

Ik zei het al: mijn internetverbinding kost me welgeteld 1,05 euro per maand. Weliswaar met beperkingen, maar die zijn in mijn geval onbelangrijk. En met het op die manier uitgespaarde geld zou ik me, indien nodig, om de twee jaar een complete nieuwe pc kunnen aanschaffen!!! Toch stof tot nadenken en waard om even bij stil te staan vind ik.

Onvoorstelbaar is zowel wat dagelijks aan voeding in de vuilniszakken verdwijnt, als wat we zonder er bij stil te staan betalen aan dingen die we niet eens gebruiken!!! Ik ken mensen die zich blauw betalen aan supersnel internet en astronomisch hoge download-limieten. En wat doen ze daarmee? Een beetje bloggen… een beetje mailen of chatten… en dat is het dan. Met andere woorden: ze betalen benzine om 10.000 km af te leggen tegen 200 km/u, en rijden er in werkelijkheid maar een honderdtal tegen 20km/u. De providers doen gouden zaken!

Ik denk dat ik, met mijn beperkt download-limiet en ‘traag binnenlopen’, véél meer doe dan die mensen: bijna wekelijks download en installeer ik (gratis) interessante nieuwe programma’s. Lopen binnen als een fluitje van een cent. Maar fotootjes, pps’jes en films… dàt is een ander paar mouwen. Dat zijn soms echt olifanten om binnen te halen… maar die interesseren me dan ook niet: wat heb ik aan de zwaar gedocumenteerde reisherinneringen van een ander?

Merkproducten in de elektronica? Onze oude wasmachine gaf er, na meer dan 20 jaar trouwe dienst, de brui aan. We gingen op zoek naar een nieuwe, en gewoontegetrouw zocht ik naar een machine met specificaties die we écht nodig hadden, en die een goede prijs/kwaliteit beloofde.

Het toestel dat ik daarvoor uitkoos was spotgoedkoop. Maar mijn echtgenote twijfelde, en vroeg de verkoper:

- Mijn oude machine hield het 20 jaar vol. Hopelijk doet déze dat ook?

Zijn antwoord was even typerend als eerlijk:

- Mevrouw, of u nu een duur of goedkoop merk koopt, veel meer dan een zestal jaar moet je er niet van verwachten bij intens gebruik. De fabrieken zouden namelijk failliet gaan als ze nog duurzame producten zouden maken!

En ja, zo is het! Een toestel maken dat levenslang meegaat is een fluitje van een cent geworden met de tegenwoordige technologie. Maar ze doen het niet! Ze zouden niet meer verkopen! En dus spenderen ze liever extra kosten in het ‘gratis inbouwen van sleet’. Ja… zo werkt het tegenwoordig.

Gewapend met deze wetenschap kun je je leven een stuk goedkoper maken. Maar ach wat… waarom zouden we dat doen? De crisis is tóch voorbij…

Een appeltje voor de dorst opzij leggen? Zúllen we ooit nog wel dorst hebben?