Verkeerswanbeleid.

Een historie uit mijn heel dichte omgeving:

Het is nacht. Geen kat op de baan. Iemand rijdt op een viervaks hoofdweg, en ziet dat vóór hem op een 200-tal meter afstand het licht op rood overgaat aan een heel secondair zijweggetje. Zeg maar… boerenwegel.

Hij laat zich uitbollen, blijft staan. Geen verkeer van links, geen verkeer van rechts. En toch zijn die lichten ‘verkeersafhankelijk’: worden enkel rood als er verkeer van de zijweg komt?!?

Hij wacht… en blijft wachten. Het is 01 uur van de nacht en die kerel wil slapen. Bovendien, hij neemt die weg zowat dagelijks en weet dat die verkeerslichten slecht werken en heel dikwijls zonder enige reden op rood overgaan.

-Speel met iemands anders voeten, ik wil naar bed, denkt hij en na nog even goed naar alle kanten te hebben uitgekeken rijdt hij voorzichtig door.

-Flits! Zegt de flitspaal. Resultaat: 881 (Achthonderd een en tachtig!!!) euro boete en 10 dagen rijverbod.

De politiedienst waar hij uitleg wou verschaffen vond het eveneens schandalig. Een crimineel wordt niet zo erg gestraft zegden ze. Maar ja… zij konden er niets aan doen. Natuurlijk niet! De politie moet doen wat het parlement haar oplegt en kan geen kant uit. Alles is geautomatiseerd en niets is nog menselijk. Zélfs de torenhoge boete niet.

En dat parlement? Dat blijft buiten schot. Want zij zijn het niet hoor! Het is de politie! Weer een typisch voorbeeld van ‘mijn naam is haas en ik weet nergens van’. Natuurlijk weten ze nergens van, want ze beseffen niet eens de draagwijdte van hun kompleet geschifte beslissingen!!!

En toch… onze democratie heeft een eeuw lang goed werk geleverd in het verkeer! Waarom nu plots niet meer? Heel eenvoudig: van een minister van verkeerswezen, of een parlementair, kun je niet verwachten dat hij een verkeers-expert is. Hij is aangewezen op zijn achterban van ambtenaren.

En dat werkte goed zo lang die ambtenaren praktijk-mensen waren. Helaas, die tijd is voorbij. Nu zijn het hoog geschoolden die totaal geen voeling meer hebben met de realiteit noch met de maatschappij. Maar het parlement blijft er gemakshalve blindelings op vertrouwen…

Er was een tijd… dat Politie en Rijkswacht alles manueel deden. Wilden ze hardrijders beboeten? Dan moesten ze die met de moto achtervolgen, vaststellen hoe snel ze reden, en ondertussen zagen ze ook de omstandigheden.

Uiteindelijk werd de overtreder tot staan gebracht en had de mogelijkheid de overtreding al dan niet ter plaatse te betwisten tegenover iemand die hem met kennis van zaken een hele tijd had gevolgd. Als die mensen beboet werden, was het dan ook verdiend en dat wisten ze heel goed.

Idem met verkeerslichten.

Nu echter nemen domme automaten dat werk over. Omstandigheden? Nooit van gehoord! De chip vanbinnen zegt: ‘door rood’ en dat is het dan. Méér hoeft ie niet te weten.

Ik heb voor dit alles maar één woord: verheerlijkte onkunde. Ze weten het niet, kunnen het niet, hebben geen ervaring, en dat wordt dan maar gecompenseerd met een domme automaat.

Moest de persoon uit mijn verhaal beboet worden? Eigenlijk wel… rood is rood. Geen excuus. Maar had er een bevoegd persoon in plaats van een automaat gestaan, dan had die, de omstandigheden in acht genomen, toch een tien keer lagere boete opgelegd… àls hij die ‘grove misdaad’ al de moeite waard had gevonden om een boete uit te schrijven.

Realistischer nog is dat, àls daar een politieman had staan toekijken, hij zelf teken had gedaan door te rijden in plaats van daar dom te staan wachten… op niets!

Wat ik dan weer niet begrijp: In België komt men op straat voor duizend en één ‘ver van je bed’ toestanden… voor betere en duurdere hotels voor asielzoekers... voor betere omstandigheden voor allochtonen… voor honger aan de andere kant van de wereld. Elke reden is goed genoeg voor betogingen. Alle aandacht wordt dààr naar afgeleid.

Maar voor wat zich ondertussen aan de voordeur afspeelt… daar heeft blijkbaar niemand oog naar.

Wanneer eens een betoging om een einde te maken aan dit verkeerswanbeleid?

Willy.