Wolven.

Gisteravond, bij het nieuws, had ik weer zo’n binnenpretje! Een echt voorspelbare reactie van de regering.

Bondskanselier Merkel van Duitsland had veertien dagen geleden verkondigd dat het migrantenbeleid mislukt is. Dat wist elke weldenkende burger al lang; namelijk al van zodra dit beleid uit de doeken werd gedaan!

Dat er ooit een kentering zou komen in dat beleid, wist ik ook, want zo kon het niet verder. En ik wist nog beter dat het initiatief van Duitsland moest komen. Ik ben wel niet erg Duitsgezind, maar de Duitse inborst kennende, verwonderde het me dat ze niet al lang hadden gereageerd.

Maar dit was begrijpelijk: waarschijnlijk lag dit aan de slechte naam die ze door de holocaust hebben gekregen. Ze wilden niet opnieuw de indruk wekken dat ze weer diezelfde kant opgingen.

Maar goed… Merkel wist, ondanks alles en vooral ondanks haar penibele situatie met die holocaust in het achterhoofd, toch de politieke moed te verzamelen om voor alle media datgene te zeggen dat zowat de hele Europese bevolking denkt.

En ik dacht bij mezelf: “Oef. Eindelijk komt mijn voorspelling uit! En nu gaan de andere wolven snel volgen.”

En inderdaad, gister verklaarde premier Leterme dat hij haar gelijk geeft: het vreemdelingenbeleid is mislukt.”

Chapeau voor Leterme: al is het dan tweedehandsmoed, het is toch moed!

En ondertussen kon ik weer vaststellen dat wat ik al jaren ondervond, toch telkens weer opgaat: de mensheid reageert precies als een roedel wolven.

Een roedel wolven is namelijk een hechte gemeenschap met een heel hiërarchische structuur. Ze komen onderling allemaal goed overeen, en geen enkele wolf die het waagt een andere uit dezelfde roedel aan te vallen! Tot… een minder sterk wolfje eens een beet krijgt van een andere. Als op commando wordt die sukkelaar onmiddellijk door de hele roedel aangevallen en… opgegeten!

Mensen reageren net zo: zo lang ze ‘vinden’ dat een bepaald individu of soort beschermd wordt van hogerhand, blijven ze lafhartig op de achtergrond en leggen dat individu niets in de weg.

Tot hij… net als in die wolvenroedel… door één persoon wordt aangevallen en gekwetst. Nog even laf afwachten… komt er reactie? Neen. Oké, nu kunnen we hem gerust met zijn allen aanvallen.

Ja… zo gaat het bij wolven… en zo gaat het bij mensen. Datzelfde fenomeen ondervond ik tientallen keren in werksituaties: iemand wordt van hogerhand beschermd, en iedereen ‘lijkt’ hem sympathiek te vinden. Tot hij in ongenade valt bij die hogerhand… en er binnen de kortste keren een sneeuwbaleffect ontstaat: dan kan hij plots voor niémand meer goed doen!

De allochtonen hebben alle kansen gekregen, maar spuwden ons in het gezicht. Wegens de ‘bescherming’ van hogerhand echter, durfde niemand te reageren. Tot… er eindelijk eens iémand de politieke moed had om te zeggen wat iedereen dacht.

De eerste stap was gezet (Merkel)… De tweede ‘wolf’ die er op sprong was Leterme. En nu zullen, geloof me vrij, de volgende wolven wel plots de politieke moed krijgen datzelfde te doen.

Ik doe een gok: Sarkozi van Frankrijk zal waarschijnlijk de volgende zijn. Wedden? Misschien al vanavond in het nieuws… of binnen enkele weken.

Wat nu gebeurt was heel voorspelbaar. En ik wist al lang dat het ooit zou gebeuren. Vandaar dat ik me nooit erg druk heb gemaakt in dat hele vreemdelingen-wanbeleid. De kruik gaat zo lang te water tot hij breekt!!!

Willy