Winterbeeld uit mijn raam.
Zo. Mijn wereld is weer wit en koud geworden. Mijn beklag maar doen? Integendeel! Het is weer eens iets anders. Buiten is het steenkoud, maar ik ben dankbaar dat ik een dak boven het hoofd heb en lekker warm bij de pc kan zitten. En moet ik er even door om boodschappen, dan kan dat enkel maar het dankbare gevoel versterken als ik weer thuiskom.
Als het zomert, dan ben ik dankbaar voor de gratis warmte en energie dat het zonnetje ons schenkt.
Als het regent, ben ik weer blij dat de groentjes die we broodnodig hebben, nu weer volop kunnen drinken en groeien.
Als het hard waait is dat dan weer een pluspunt voor de windmolens.
Met andere woorden: als de dag niet zonnig is, wees het dan zelf !!!
Maar in welk seizoen ik ook op straat kom, steeds weer moet ik het geklaag aanhoren: het is te warm, het is te koud, het is te nat
Kom nou! We hebben dat alles nodig en leven gelukkig in een landje met grote diversiteit: de regen geeft ons te eten; de zon laat ons lekker bruinen en energie opdoen. De winter drukt ons dan weer met de neus op de feiten: Volgende zomer nog meer proberen te genieten en krachten opdoen.
En bovenal: onze wereld verandert telkens weer op een boeiende wijze van kleur. Stel je voor dat je tegenaan de Sahara woont: zomer en winter is alles zandkleurig. Zomer en winter straalt de felle zon je in het gezicht
Of aan de noordpool: jaar in jaar uit koud en wit!
Hebben we het niet getroffen? Hebben we reden tot klagen?
Willy.
|