Oef! Het keerpunt lijkt dus toch wel bereikt te zijn na de recente asielperikelen. Eindelijk bespeuren we wat gezond verstand bij de politici: het asiel- en immigratiebeleid moet anders. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zouden ze het menen? Zullen we er iets van merken? Hopelijk wél.
Wat immigratie betreft hoorde ik Bart Somers eergisteren op Kanaal Z toch nog zeggen: We hebben die mensen nodig: de bevolking vergrijst; er zijn mensen nodig in de zorgsector
er zijn niet voldoende goed opgeleide jongeren
enz.
Het klonk allemaal wel logisch en goedbedoeld, maar kan iemand me vertellen hoe het dan komt dat een jonge Belg die wil werken, geen werk vindt? Onvoldoende opleiding voor bepaalde jobs? Hebben migranten dat dan wél? Naar wat ik daarvan zie lijkt dat toch, een enkele uitzondering daar gelaten, maar zelden het geval te zijn.
Persoonlijk denk ik eerder dat, zo lang er nog één Belg werkloos is, we geen Tsjetsjeen, Rus, Marokkaan of wat dan ook nodig hebben om diens job uit te voeren. Die Belg uit zijn sociale vangnet halen en aan het werk zetten! Dàt moeten we.
En dààr lijkt me eerder het schoentje te wringen: sociale vangnetten tot een minimum herleiden én strenge controles doorvoeren ligt politiek erg gevoelig! De cadeautjes zijn rondgestrooid, probeer ze nu maar terug af te nemen! Niemand heeft er behoefte aan politieke zelfmoord te plegen.
Bart Somers noemde Leterme, maar ik heb heel sterk de indruk dat dit lakse Sinterklaasbeleid vooral ontstaan is onder de achtjarige regering Verhofstadt!
Ik wist toén al dat iemand ooit het gelag zou betalen. Kijk en luistergeld afgeschaft
gratis dit, gratis dat, gratis openbaar vervoer voor 65-plussers
het kon echt niet op. Niet verwonderlijk dat de hele wereld naar hier wou komen.
Mijn kennis ter zake mag dan al de kennis van een leek zijn, maar reeds in de jaren zeventig - tachtig vond ik iets mislopen, en inderdaad, daar is het ook ontstaan: recente uitvindingen automatiseerden zowat alles. De computer nam stilaan veel werkgelegenheid over. Waar elke fabriek zowat een hele zaal met typistes had, kon één persoon nu dat werk aan met een computer. Ook in de productie werden meer en meer automaten ingeschakeld. Toén al, had de politiek moeten bedenken dat de werkloosheid sterk zou stijgen.
Toen al, had de politiek kunnen anticiperen zoals hun vele voorgangers met succes op industriële revoluties hadden geanticipeerd: arbeidsduurverkorting! Maar neen, de arbeidsduur bleef gelijk, met als gevolg dat de ene helft der Belgen zich krom bleef werken, en de andere (ontslagen) helft zich in sociale vangnetten kon gaan wentelen, gefinancierd door de werkenden!!! Leek me niet logisch, maar niemand deed er wat aan.
De geschiedenis had dit moeten aan het verstand van de politici brengen, want:
Ooit was er bijna volledige tewerkstelling, maar werd 16 uur per dag gewerkt!
Toen namen machines veel zwaar werk over. De politiek reageerde met arbeidsduurverkorting
en de tewerkstelling bleef op punt. Na de industriële revolutie kwam de automatisatie-revolutie. En de politiek
die reageerde niet, tenzij met het uitvinden van sociale vangnetten, met alle gevolgen vandien.
Want jonge mensen, eenmaal knusjes genesteld in zon vangnet, dénken er niet meer aan om werk te zoeken. Laat staan aan te nemen. Voeg daarbij de onoverzichtelijke en voor minder begaafden onmogelijke papperasserij om te mogen werken, en daar heb je de juiste ingrediënten om een lui volk te kweken.
Het leven biedt immers een pak minder zorgen als je het kunt bekijken vanuit een knusse hangmat.
In elk geval, wat mij betreft, maar ik ben een leek
als je honderd zakken meel hebt, die van de ene kant van de straat naar de andere moeten worden gedragen
en je hebt honderd mensen beschikbaar, wat zul je, logischer wijze doen?
- Elk één zak naar de overkant laten dragen?
- Of 50 mensen twee keer laten gaan met een zak en 50 laten toekijken?
- Met andere woorden: 25% werklozen? Op te lossen met 25% arbeidsduurverkorting.
De simpele logica van een leek? Weetnie. Misschien ook heb ik niet voldoende gestudeerd om al die kunstig opgezette constructies te begrijpen
Het ligt nu eenmaal niet in mijn aard simpele dingen moeilijk te maken.
Willy.
|