’t Is stille in de Wetstraat.

Tijd om te bezinnen over de vergankelijkheid van het leven, nu de Koninklijke Bemiddelaar voor een droevige familie-aangelegenheid naar huis werd geroepen…

Misschien ook tijd voor de modale burger om te bezinnen over wat daar in die Wetstraat zoal gebeurt?

België zit zowat 6 maand zonder regering. In die tijd heeft de financiële crisis zichzelf grotendeels opgelost, zijn er geen nieuwe betuttelende maatregelen genomen tegen onze zondige rookgewoontes, werden geen open deuren ingetrapt…wel wel! We gingen er flink op vooruit!

En dit alles bovendien in een sfeer van wantrouwen van de rest van de wereld ten opzichte van een regeringsloos land.

Kortom, het lijkt me alsof we zonder regering plots een veel beter land zijn geworden. Zélfs de asieltoeristen moesten iets langer wachten op hun wattendekentje en liefkozende aai.

Ho ho… zonder regering? Er is toch een ‘aftredende’ regering die de zaken verder behartigt? Jawel. Maar of een aftredende regering nog veel moeite zal doen, wetende dat wàt ze ook aan goeds verrichten, dat toch alleen maar op het krediet van de nieuwe regering zal komen… daar heb ik sterke twijfels over. In ‘normale’ omstandigheden moet je er al niet veel verstandigs van verwachten, laat staan…

Met andere woorden: zouden we dan misschien toch beter af zijn zonder regering? Op langere termijn niet echt. Maar we zouden wél veel beter af zijn met een pak minder ministers en dus ook een pak minder mensen rond de tafel!

Want 55 mensen met 55 verschillende meningen en belangen laten beslissen over het bestuur van een landje dat amper een voorschoot groot is… dat is om problemen vragen! Net alsof je een klein autootje door 55 chauffeurs probeert te laten besturen. Ik denk niet dat je ver zult geraken.

Wel, juist daardoor geraakt België ook niet meer vooruit!

Maar alle gekheid op een stokje, en over die financiële crisis gesproken: moesten we nu al lang een regering gehad hebben zoals het hoorde na de laatste democratische (?) verkiezingen, dan zou die regering zich al onmiddellijk op de borst hebben kunnen kloppen: “Zie je wel dat je ONS nodig had om de financiële crisis op te lossen?”

Maar de omstandigheden hebben anders beslist: ze werd duidelijk zonder politieke inmenging opgelost. Door wie? Door diegenen die altijd alles oplossen: de moedige ondernemers! Belgen die van aanpakken weten. Belgen die desnoods tijdelijk met minimale winsten werken om de koopkracht op peil te houden. En daar mag de hele wereld een voorbeeld aan nemen.

Maar als het enkel van de politici zou afhangen, dan hadden we nog lang op onze honger gezeten. De vooruitgang die België in die 6 regeringsloze maanden boekte, blijkt tot de beste van Europa te behoren. Misschien wel van de hele wereld.

Stof tot nadenken over het niveau van het soort politici dat we kiezen? Of beter gezegd over het niveau dat op de verkiezingslijsten voorkomt! Want veel meer keuze hebben we niet.

Wat een geluk dat de grootste problemen (de politiek ten spijt) altijd weer zichzelf oplossen omdat we nog over ondernemende mensen beschikken in dit landje.

En neen, ze heten geen Ali of Mehmed, geen Karpov of Chau Chu Ling. Ze heten gewoon Jan, Pier of Pol zoals iedereen. En ze komen niét in de schijnwerpers. Ze schreeuwen het niet om het luidst van de daken, maar ze doén het toch maar!

Dié mensen hebben België groot gemaakt. Niét de politici en niét de vreemdelingen. Want de politici keken enkel maar toe, en de vreemdelingen profiteerden er ondertussen van.

Willy.