Feedback is, denk ik, een van de belangrijkste bronnen van onze persoonlijke ontwikkeling. Je doet iets, maakt iets, lost een probleempje op of maakt een klusje af. Voor jezelf vind je het goed, en als niemand reageert, dan doe je het de volgende keer nét zo.

Ook als iemand positief reageert handel je navenant. Maar in beide gevallen weet je het eigenlijk niet echt! Want positief reageren doen zowel mensen die het echt goed vinden als mensen die met iederéén meepraten, zélf tegen geen negatieve feedback kunnen, en gewoon goed willen overkomen.

Ik spreek hier met opzet van feedback, omdat ik ‘kritiek’ een kwalijk geurtje vind hebben. Beide woorden mogen dan wel dezelfde betekenis hebben, maar wie denkt aan kritiek vindt dat hij aan ongewenste bemoeizucht denkt en aan iets heel negatiefs. Terwijl zowel positieve als negatieve kritiek ons juist maken tot wat we zijn.

En dus houd ik het liever bij feedback. Klinkt meer neutraal. Jammer genoeg een Engels woord, maar ik zie geen Nederlands alternatief. “Terugvloei… terugvoeding”? Lijkt nergens op hé? Neen.

Feedback lijkt me veel beter. Werd vooral gebruikt in de elektronica uit de jaren zeventig. Met feedback werd een radiosignaal, eenmaal versterkt door een transistor, terug achteruit gestuurd en eventueel gefilterd, om dan nog eens opnieuw door diezelfde transistor versterkt te worden. Slim gevonden en het werkte.

In het gewone leven is het eigenlijk net hetzelfde: iets wordt uitgestuurd, het komt versterkt, verzwakt, of ‘gefilterd’ terug via een andere bron en opnieuw, in de gewijzigde vorm, doorgestuurd. Het is als het ware ‘geëvolueerd’. Zonder feedback zou er eigenlijk nooit enige evolutie in je denken komen en blijf je in je eigen cirkeltje ronddraaien!

Rest nog één probleem op te lossen: waar komt die feedback vandaan? Want eigenlijk zijn we dan een beetje terug bij af: is het mouwvegerij? Is het jaloezie? Is het negativisme?

Maar op dié vraag krijg je in de loop van je leven wel de juiste antwoorden en leer je wat je naast je mag neerleggen als ‘onbestaande’ en wat je écht ter harte mag en moet nemen. Je leert wél de eeuwige criticasters, de jaloersen en de welmenenden van mekaar te onderscheiden en de feedback te sorteren naargelang de personen van wie ze komt.

Eens ik dàt doorhad, begon ik van feedback, positief of negatief, te houden. De positieve feedback kan je enorm stimuleren indien afkomsig van de juiste personen. De negatieve feedback, van datzelfde soort personen, is zo mogelijk nog nuttiger want het leert je weer iets bij. Het doet je nadenken over jezelf en de fouten die je maakt, en het onderste uit de kan te proberen te halen.

En de jaloerse feedback tenslotte… tja, die valt sowieso door de mand want die is herkenbaar als wat.

Maar waarom in godsnaam zijn er zoveel mensen die niet tegen negatieve feedback kunnen? Juist dié feedback drukt je met de neus op fouten die je maakt. Juist dié feedback maakt dat je lering kunt trekken uit je fouten en een beter mens kunt worden.

Maar neen, negatieve feedback wordt niet aanvaard door de massa. Terwijl het meestal wel dié feedback is die welgemeend is.

Het resultaat van enkel naar positieve feedback van mouwvegers te luisteren is dan ook dat je je hele leven dezelfde fouten blijft maken.

De massa wil ‘geaaid’ worden… gelijk krijgen… Dàn pas voelt ze zich prettig en sociaal aanvaard. Terwijl ze in werkelijkheid alleen maar een spiegel voor de neus gepresenteerd krijgt en nooit… maar dan ook nooit zal beseffen wat ze verkeerd deed en dat dus ook maar zal blijven doen.

De eerste ‘neen’ van een papa of een mama, betekent voor een onwetend kind al een eerste vingerwijzing van hoe onze maatschappij werkt en hoe je je daar moet aan aanpassen.

Helaas… tegenwoordig krijgen nog slechts weinig kinderen een ‘neen’ te horen. Gevolg: opgegroeid en volwassen geworden, némen ze geen ‘neen’ meer aan. Leerden het nooit en kunnen het dus niet. Moet altijd hún gedacht zijn. Denken onfeilbaar te zijn. En dan blijven de kinderlijke fouten hun leven natuurlijk bepalen. En worden ze eigenlijk… wél volgroeid, maar nooit volwassen… en worden ook nooit serieus genomen, tenzij door andere volgroeide onvolwassenen.

Willy.