Ach, die ontroerende jonge oudertjes! Krijgen een kindje, en nu kunnen ze lekker aan de opvoeding beginnen zie! Een fluitje van een cent! Hun fictieve ‘handleiding’ staat vol nuttige tips: snoepjes, aaitjes, ijsjes, popjes of autootjes, knuffeltjes, een fiets… bromfiets… auto… En dan?

Dan de hel!

Als je tegenwoordig als verantwoordelijke ouder je kind al eens een verdiende tik geeft, riskeer je gevangenisstraf, want ook de maatschappij speelt het knuffelspelletje mee.

Maar als je je kind hopeloos verwent, zó hopeloos dat het nimmer of te nooit toegang zal kunnen krijgen tot de arbeidsmarkt, dan ben je een model-ouder en word je bejubeld door je omgeving.

Bleek deze week nog maar eens uit ‘rekening in het rood’ op TV. Een jonge, sterke gezonde vader. Zat van ’s morgens tot ’s avonds in de zetel video’s te bekijken. Braaf tot en met. Verwend tot en met. Trok zich nergens iets van aan. Binnenkomende post las hij, maar begreep het niet. Dat moest zijn vrouw maar uitvogelen.

Het gezin tot over de oren in de schulden. Volgens zijn vrouw had hij al verschillende keren een job gekregen, maar hield het nooit langer dan enkele dagen uit.

De centjes moesten in twee gebeten worden om met het ‘leefloon’ in onderhoud van de ouders en een baby'tje te voorzien!

Dàt is wat zogenaamde ‘modelouders’ produceren: gediplomeerde nietsnutten. ‘Leefloners’. Zou ‘kunstmatig in leven gehouden parasieten’ niet een betere definitie zijn? Leven van een loon, betaald met de zuurverdiende belastingscentjes van de weinigen die wél iets willen maken van hun leven.

Dàt is wat ondernemers wel verplicht om bij de politici te gaan aankloppen om méér vreemden binnen te halen. Migranten, asielzoekers, illegalen, het doet er niet toe. Vreemden die ook ooit weer leefloners zullen worden.

Jobs creëren? Oh jawel hoor! Nu heeft Oostende weer het beste beentje voorgezet door een ‘Clean team’ op te richten. Fier leggen ze het de bevolking uit in een bewonersbrief.

Ze mobiliseren gewoon leefloners, die toch maar van het OCMW leven, en zich op die manier nog nuttig kunnen maken voor de maatschappij. Ze worden verplaatst van wijk tot wijk, om daar nu eens alles grondig schoon te maken: straten, pleinen, dijken en bossen.

Ik kijk daar met de nodige twijfel tegenaan want:

1. Waar zal de motivatie voor die leefloners zitten? Weggerukt uit hun luie zetel om de boel schoon te maken zonder een cent méér ‘verloond’ te worden? Zelfs zonder vooruitzicht op een vaste job voor wie écht een baan wilt? Gij niet zulle!

2. Door dit initiatief geeft de stad toe dat er een vuilnisprobleem is. Een probleem dat zou kunnen tenietgedaan worden door meer normaal betaalde straatvegers aan te werven, en aldus ‘normale’ jobs te creëren.

Wie hééft er trouwens nog een normale baan? Bestaat dat nog wel? Interim hier, ‘tewerkgestelde werklozen’ daar, Gesko of Gekko… je kunt al geen gekkere namen bedenken of de overheid heeft het al geprobeerd om on- en halfgemotiveerden min of meer aan de slag te krijgen.

Wat natuurlijk ook weer omgekeerd werkt: wie kun je nu motiveren met een ‘halvelings’ contract? Een halve gare? Wie wél gemotiveerd is voor een baan, komt dan ook in zo’n miskleun te lopen zonder veel kansen.

Maar ach, wàt er ook nog meer uitgevonden wordt aan al dat moois… het is boter aan de galg. Want de luiheid en kruidje-roer-me-niet mentaliteit slaan niét plots toe bij de meerderjarigheid. Ze worden van in de wieg gekweekt en bij de meerderjarigheid is het al lang te laat. En dus dan maar ‘leefloner’ worden. Wééral zo’n mooi, zwaar politiek geladen woord.

Vroeger kon je van dagloners spreken, en dan sprak je over mensen die zich in het zweet werkten voor een karig loon.

Nu zijn het leefloners dus. Minder zweet en meer loon.

Gezinnen baren verwende nesten en laten ze schaamteloos los op de maatschappij; de maatschappij en de politiek passen zich telkens weer aan om de rotzooi op te vangen zodra ze meerderjarig worden.

Niét de ouders die hun kinderen een tik geven als ze het verdienen, maar de ouders die hun kinderen zo schromelijk om zeep helpen met allerhande verwennerij zouden gevangenisstraf moeten riskeren.

Zij zijn het immers die de arbeidsmarkt en de hele leefwereld verzieken en ons verplichten vreemden binnen te halen.

Zal ooit eens een politicus dat begrijpen? En niet alleen BEgrijpen, maar ook INgrijpen? Tien jaar geleden al zou ik gezegd hebben: “het is vijf voor twaalf”… Hoe laat is het nu ondertussen geworden? Véél te laat?

Ik mag hier echter zéker niet nalaten een categorie leefloners te vermelden die echt vrij van zonden is en door omstandigheden in deze situatie is terechtgekomen. Over déze mensen heb ik het dus helemaal niét. Die hoeven zich dus ook niet aangesproken te voelen.

Willy.

01-04-2011 om 12:20 geschreven door lieve