De nieuwe tramlijn Deurne – Wijnegem is voor 2/3 af, en nu wordt de bouwvergunning ingetrokken door de raad van state!!!

De buurtbewoner die vier jaar geleden naar de raad van state stapte en er tot twee keer toe bot ving, is nu zelf verrast dat achter zijn rug om het dossier toch tot op de bodem werd uitgespit op zoek naar dat éne kleine foutje!!!.

O ja? Waarom is hij pas verrast ná het zien van het onheil dat hij heeft aangericht?

Hoewel het al lang niet meer mijn probleem is, word ik nog altijd kotsmisselijk bij het zien en horen van die ‘inspraakgeile’ genieën.

Die hele onverkwikkelijke geschiedenis is nog maar eens een bewijs dat je in dit land niets kunt doen zonder dat jankerds om inspraak schreeuwen. Schoenmakers die beter bij hun leest zouden blijven in plaats van zich te moeien in zaken waar ze geen verstand van hebben. Stuurlui aan wal die het altijd beter kunnen, maar in werkelijkheid enkel aan het belang van hun eigen kleine persoontje denken.

Het motief voor de klacht blijkt, as usual, de angst dat zijn straat meer sluipverkeer zou krijgen. Altijd weer hetzelfde liedje in het verkeer:

“Door MIJN straat mag niemand rijden. Maar IK mag wél door andermans straten rijden!” Egoïsme ten spits gedreven. Dat honderden auto’s door de straten van Jan en Piet rijden, daar hebben ze geen enkel probleem mee. Vinden ze helemaal normaal. Maar toch niet door HUN straat hé?

Dergelijke mensen zou men gewoon het rijbewijs moeten ontnemen. Zo kunnen ze zelf ook niet meer door andermans straten rijden.

Maar in België worden dergelijke parasieten, die de samenleving zware schade toebrengen, ernstig genomen. Vallen prachtige projecten in duigen, of zoals nu het geval is, worden bijna afgewerkte projecten lamgelegd.

Ik drukte er vroeger al op: inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht.

Inspraak dulden van volslagen leken, is vragen om problemen. Want die leek kent niets van de stof op zich; het interesseert hem ook niet. ZIJN kleine omgevinkje moet smetteloos clean blijven. De nadelen van onze auto-samenleving moeten ze maar voor andermans deur dumpen.

Bij de systematisch terugkerende perikelen rond luchthavens is het idem dito: iedereen gaat graag op reis en neemt daarvoor graag het vliegtuig. Maar o wee als dat vliegtuig opstijgt boven het dak van een jankerd! En nu zou ik wel eens willen weten waar in België een vliegtuig nog zou kunnen opstijgen zonder over iemands dak te vliegen… of zonder dat iemand zijn huisje komt bouwen nét onder de vluchtroute.

“De Macht aan het Volk” mag dan al een mooi ideaal zijn… het werkt niet! Het zorgt enkel voor extra kosten door voor iedereen goed te willen doen, met als enig resultaat dat je voor niemand goed doet. En wie dat nu nog niet doorheeft zal het nooit doorhebben.

Geef in elke branche de macht aan diegene die hard heeft moeten studeren, ervaren of knokken om inzicht in ‘zijn’ stof te krijgen. Die weet waarmee hij bezig is. Laat hem in het algemeen belang werken. Niét in het sterk versnipperde belang van honderden inspraakgeile enkelingen die allemaal wat anders willen voor hun persoonlijk belang.

Dàn pas zal de samenleving weer een stukje gezonder geworden zijn.

Willy.