Ik kon het niet laten nog even een tussendoortje bij te voegen, want ik zit heerlijk te genieten van een blonde Grimbergen, met als snackje wat donkerpaarse gemarineerde olijven. Een machtig lekkere combinatie.
En eigenaardig genoeg: donkere olijven vind je vrijwel niet in de normale handel. Brengen we altijd mee van de zuidmarkt te Brussel.
En toch zijn de kleuren, van groen tot en met zwart, van dezelfde boom afkomstig! De groene, raar maar waar het meest courant, zijn eigenlijk onrijpe vruchten, zijn harder en veel minder intens van smaak. En dié vind je juist wél overal te kust en te kuur.
Nu ja, over smaak valt niet te twisten, maar met groene olijven kun je me zéker niet verleiden.
Idem dito avocados. In de winkel vind je ze meestal groen en hard. Dàt is wat mensen willen omdat het er groen en vers uitziet.
Ik bracht er gitzwarte mee van Brussel. Vijf voor één euro! Door en door rijp. Heerlijk nootachtig van smaak. Zacht als boter. En daar kun je alle kanten mee op:
Gepureerd samen met hardgekookt eigeel, peper en zout, kun je er de halve eiwitjes mee opvullen. Eventueel met wat garnaaltjes er door gemengd; een heerlijke amuse gueule!
Of je maakt een speciale toast canibale: een toastje, een centimeterdikke laag bereide americain en er bovenop een dikke laag avocadopuree naar smaak.
Ja
dit alles komt uit andere culturen, maar dat is nu juist de zonnige kant van het mengen van culturen. Mij mogen ze alles uit hun keuken laten proberen
zo lang ze me hun religie maar niet proberen op te dringen!
Met een multiculinaire mix heb ik geen enkel probleem. Enkel maar met opdringerige multiculturen in eigen land, gekoppeld aan middeleeuwse religies.
Willy.
|