|
RGS (Rusteloze Geest Syndroom) lijken ze nog niet te hebben uitgevonden als nieuwe ziekte, hoewel ik daar al sedert mensenheugenis aan lijk te lijden. En onlangs viel me - eindelijk - een verband op met mijn stilzwijgendheid!
Ik heb namelijk soms gewoon geen tijd om te praten! Mijn geest is zowat altijd ergens mee bezig, en een inhoudsloos babbeltje vind ik dan pure tijdverspilling.
Eigenaardig om pas tot deze conclusie te komen na 70 jaar op de wereld te hebben vertoefd! Spijtig voor de mensen in mijn omgeving, want veel babbelplezier hebben ze meestal niet aan mij. Maar gelukkig, ze worden er ook wel aan gewoon.
Maar het geeft me toch een gevoel van schuldbewustzijn! Eigenlijk is het egoïstisch om de duizenden draaiende radertjes in je hoofd voorrang te geven op een sociaal babbeltje.
En toch probeer ik het. Tien minuten
een half uur
maar daar voel ik dan alweer iets opstarten in mijn grijze massa. En hoe sneller de radertjes weer beginnen te draaien, hoe afweziger ik het gesprek voortzet
en tenslotte weer meer in mijn eigen hoofd dan in mijn omgeving ga leven.
Dromerig
noemen ze dat dan soms. Verre vàn!!! Rusteloos is een beter woord, maar dat zien de anderen niet. Van buitenaf lijk ik dan totaal ontspannen en
ja
schijnbaar dromerig. Maar in werkelijkheid draaien mijn hersenen dan op volle toeren!
Wát ik ook doe of wát ik anderen ook zie doen, altijd weer spookt het in mijn geest: Kan dat niet makkelijker? Simpeler? Beter?, en mijn geest is weer vertrokken!
Allemaal goed en wel, maar als je zo bent heb je meestal geen uitlaatklep. Je idee openbaren heeft geen zin, want het wordt toch zelden begrepen. Het stapelt zich allemaal op in je hoofd, en het ene idee wordt bedolven onder het andere, en
vergeten.
Maar dan lonkt daar je blog. De ideale uitlaatklep! En als de muze dan ook nog wat meewil, kan je geluk niet op.
Maar goed, desondanks blijf ik aan RGS lijden. Wat jammer dat het nog niet werd ontdekt als ziekte. En spijtiger nog
waarom werd dat ook niet ontdekt in mijn jeugd? Dan kon ik een hoog percentage invaliditeit hebben afgedwongen en levenslang op rozen hebben gezeten!
Nu heb ik 47 jaren van mijn leven hard moeten knokken voor mijn centjes. Wat kan het leven toch onrechtvaardig zijn hé? De nieuwe mens heeft het dan toch stukken makkelijker. Als hij aan een nog ongekende fictieve of imaginaire ziekte lijdt, dan vinden ze die toch eventjes snel uit voor hem? ABC, DEF of XYZ, het maakt allemaal niet uit, en het zal de patiënt worst wezen. Als hij maar in bed kan blijven en de schatkist leegzuigen!
Dat ze me daar nooit invalide voor verklaard zouden hebben? Toch wel! Voor RGS patiënten is er veiligheidshalve geen plaats in de maatschappij. Want in welke werkomgeving je ze ook plaatst, vroeg of laat worden het olifanten in de vele porseleinwinkeltjes en heilige huisjes. En dat kunnen die heilige huisjes missen als de pest!
Ze willen alle procedures aanpassen en simpeler maken, het werk vereenvoudigen, alle domme maar gevestigde meningen omverwerpen, en dat is levensgevaarlijk voor de vastgeroeste hersenen van de anderen!
Stel je voor dat zo iemand het tot in het parlement schopt en daar al die lui een spiegel voor de neus gaat houden! Hen eens haarfijn vertelt met welke onbenullige bemoeienissen ze voor de zoveelste keer hun tijd aan het verknoeien zijn? Tijd die ze zo goed hadden kunnen gebruiken om de échte problemen op te lossen! Dat kun je toch niet maken hé? Dat is geen pesterij meer, dat zijn je reinste folterpraktijken!
Volwassenen plots doen inzien dat ze onmondige babytjes met een grote muil zijn? Zie je ze al allemaal snel naar het toilet lopen om zich een droge luier te laten aandoen? Niet dat ze die zélf zouden moeten betalen, want daar zou wel al gauw een budget voor gevonden worden. Maar het stáát niet hé?
Gelukkig maar is Kind en Gezin niet zó ver van het parlement af gelegen te Brussel
Maar om dergelijke beschamende toestanden te vermijden moét RGS wel worden uitgevonden! En moéten die patiënten, met een royale invaliditeitsuitkering, ver van de samenleving worden weggehouden!
Desnoods gratis op vakantie gestuurd worden naar de andere kant van de wereld. Als ze maar kunnen weggemoffeld worden. Als ze maar niet kunnen binnenkijken in de heilige huisjes, begijnhovekens en kleuterklasjes. Zo kunnen de bewoners daarvan tenminste nog zélf blijven denken volwassen te zijn.
Willy.
|
