|
Misschien denken sommige lezers dat ik overdrijf als ik het over strenger opvoeden heb. Wel, hier volgt een triest voorbeeld uit mijn vriendenkring van wat verwennende opvoeding op langere termijn teweegbrengt, en dit is zéker geen uitzondering:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zij, een zeventigjarige alleenstaande vrouw.
Hij, een alleenstaande man van dezelfde leeftijd.
Samen hebben ze een LAT relatie en kunnen het heel goed vinden met elkaar.
Zij echter, heeft ooit een dochter opgevoed. t Is te zeggen: verwend! Rotverwend! Gevolg:
- Dochtertje (40) vond het niet nodig te studeren.
- Dochtertje vond het niet nodig te sparen.
- Dochtertje vond het niet nodig te werken.
- Dochtertje wist mama wonen als ze geld tekort had, en dat had ze altijd.
- Dochtertje slaat haar mama als die kritiek heeft op haar levensstijl!
- Dochtertje heeft in de loop der jaren en avonturen een zoontje op de wereld gezet: een rotverwend nest van 10 dat aan geen kanten deugt. Een totaal onhandelbaar kreng dat van s morgens tot s avonds zijn eigen willetje moet.
Maar dochtertje evolueerde! Trok eens naar Sri Lanka, en tikte daar een leuke inboorling op de kop. Wie betaalde de reis naar Sri Lanka? Mama natuurlijk!
En sedertdien gaat dochtertje drie à vier keer per jaar naar Sri Lanka. Mama betaalt. Haar ambetante kleinzoontje waar niemand raad mee weet? Geen enkel probleem. Oma van zeventig zorgt er ondertussen voor. Enfin, zorgen moet hier gelezen worden als voortdurend volproppen met snoep en speeltuig om hem nog een heel klein beetje kalm te kunnen houden. En dat weet dat nest verdomd goed!
De Sri Lankees, of hoe dat volkje ook noemen mag, wilde een handeltje opzetten in zijn moederland, + zijn familie onderhouden nu hij een rijke vriendin had. Wie betaalde daar allemaal weer voor? Mama natuurlijk! (Handeltje ondertussen failliet!)
De LAT relatie van de mama van 70?
Is op de klippen aan het lopen! Haar vriend is enkele maanden geleden door de voortdurende stress door dat kleine kreng en zijn onmacht tegenover het toegeeflijk gedrag van zijn vriendin, in coma gevallen. En nu verbieden ZIJN kinderen hem terecht om nog contact te hebben met die madam.
Die madam zelf voldoet gewoon verder aan haar moederinstinct: blijft geld geven, is stilaan haar huis aan het verliezen, want dochterlief dringt aan het te verkopen. En gegarandeerd doet ze dat ooit. Dochtertje kan het immers maar goed hebben in Sri Lanka.
Om al die zorgen aan te kunnen is oma trouwens ook al overtuigde alcoholiste geworden en leeft meer in een alcoholische roes dan in het echte leven!
Waar zal dit eindigen? Daar waar het heel voorspelbaar wel moét eindigen: in de goot!
Voorspelbaar? Natuurlijk! Al van tijdens de opvoeding van haar dochter was een dergelijk scenario voorspelbaar geweest. Maar als je haar dat toén had gezegd, zou je gekruisigd geworden zijn! Als je het haar nu zegt zal ze haar dochter nog altijd zwaar verdedigen, en ondertussen zichzelf in de vernieling helpen.
- Leren dergelijke mensen ooit van hun fouten? Met klem: NEEN!
- Kunnen dergelijke mensen nog op een goede LAT relatie rekenen? NEEN!
- Zijn dergelijke mensen het waard kinderen op de wereld te zetten? NEEN!
- Welke toekomst hebben dergelijke kinderen, eens mama er niet meer is? GEEN!
Waar zit de fout in de tegenwoordige opvoeding? Wel, nét op dezelfde plaats waar ze in zowat alles in onze samenleving zit: kortetermijn denken. Liefde zoeken in je kroost. Graag gezien willen worden door je kroost. Nu! Onmiddellijk! En dus ze maar alles geven waar ze naar jengelen om die liefde af te kopen.
Neen mensen! Beter is op langere termijn te denken. Je niet laten verleiden door kortstondige kinderliefde, maar je oudertaak naar behoren vervullen. En dat is: goede en verantwoordelijke volwassenen maken. En dát, dat is een pak moeilijker dan verwennen en toegeven aan je kortetermijninstincten!!!
Dat vereist grenzeloos veel van je energie! Dat vereist dat je je kind straft of dingen ontzegt, waarmee je in werkelijkheid jezelf veel meer pijn doet. Maar dat loont! Daar kweek je échte volwassenen uit! Dié kinderen zullen opgroeien tot mensen die het leven aankunnen en op eigen benen weten te staan.
De andere, verwende nesten, zullen altijd weer in de schaduw van dát soort volwassenen moeten lopen. Zullen altijd weer van genadegeld moeten leven!
Want enkel een min of meer moeilijke jeugd waarin je niet alles krijgt dat je hartje wenst, leidt tot echte volwassenheid.
Helaas
hoeveel ouders beseffen dit? Weinig. Waarom?
- Ten eerste door zelf zo opgevoed geweest te zijn.
- Ten tweede door nog niet lang genoeg te hebben geleefd om de desastreuze gevolgen van een dergelijke opvoeding op latere leeftijd te hebben kunnen meemaken.
- Ten derde door niet begiftigd te zijn met een langetermijnvisie.
- Ten vierde omdat verwennen nu eenmaal veel makkelijker is dan opvoeden, en je met verwennerijen ook een pak minder kritiek krijgt van je omgeving. Helaas! Dat is allemaal van heel korte duur!
Ik denk dat mijn kinderen me dikwijls hebben gehaat in hun jeugd. Want de nieuwe trend was al ingezet: andere ouders begonnen hun kinderen al schromelijk te verwennen. Wij niet. En dus was het constant vechten tegen de bierkaai. Ze zagen best dat anderen betere ouders hadden! Maar we hebben doorgezet, en het is allemaal goed gekomen. Héél goed zelfs.
Willy.
|
