Zestig jaar geleden vochten de Britten ‘The battle  of  Britain’ uit. Hurricanes en Spitfires tegen    Messerschmidts en Stuka’s. Ze wonnen de strijd.

Ze wonnen hem omdat ze wisten dat het oorlog was! Wat Chamberlain, even vóór Churchill, niét bleek te weten of te willen weten!

Velen stierven een heldendood om Engeland uit de handen van de vijand te houden en aan de Britten te laten. Churchill zei achteraf:

“Never in the field of human conflict has so much been owed by so many to so few”

En wat deden de politici daarna? Net als hier: volkjes en rasjes van verdacht allooi binnenlaten en steeds meer de macht laten overnemen. De macht van de straat dan misschien wel, maar de straat staat model voor de staat. Als het op straat regent, dan druppelt het in het parlement. Wie baas is van de straat is baas van de staat.

Het ziet er naar uit dat zich een nieuwe strijd om Engeland aan het ontplooien is. Maar weten ze dit keer wel dat het oorlog is? Zullen ze, net als toen, wel alle middelen inzetten? Of zal die oorlog dit keer uitgestreden worden met holle politieke woorden? Woorden, alleen maar bedoeld om de ambtstermijnen zo lang mogelijk te rekken. Om daarna misschien… net zoals ons parlement zo schandelijk deed in 1940, met de noorderzon te vertrekken.

Ons parlement liet ons over aan de Duitsers. In de volgende oorlog, die eigenlijk al bezig is, zullen de politici hun volk overlaten aan wie meester is op straat. En wie daar meester is tonen de televisiebeelden uit Engeland toch wel duidelijk aan!

Dat is nu eenmaal het gevolg als de politici met alle geweld de vaderlandsliefde veroordelen als racisme en multiculturen de hemel in prijzen. Groot Brittannië bijt nu de spits af… reken maar dat andere landen zullen volgen!

En langzaam maar zeker wordt mijn opinie helaas bevestigd: wereldoorlog 3 is al lang begonnen, maar slechts weinigen beseffen het.

Willy.