Valentijn: Schrijverke schrijft aan zijn vrouw ...
Door de gebeurtenissen van de laatste weken - het overleven van mijn hartinfarct - had ik uiteenlopende en gemengde gevoelens. Gevoelens die niet of nauwelijks te plaatsen zijn door mensen die geen hartinfarct hebben overleefd. Gevoelens die ikzelf niet of nauwelijks begrijp.
Ik lag daar in de Intensieve Care afdeling. Het ene moment was ik totaal onverschillig tegenover de situatie waarin ik me bevond. Het andere moment wou ik weer vechten om er zo vlug mogelijk bovenop te komen.
Ik lag daar - bijna hulpeloos verbonden met de medische apparatuur - en zag mijn vrouw staan. De blik in haar ogen was vervuld met ongeloof, met angst, met zoveel meer dat ik niet of nauwelijks kan omschrijven. Ik kon amper reageren en toch wou ik haar troosten, haar zeggen ... dat ik geen afscheid wou nemen van de vrouw die alles voor me betekent. Ik wou haar zeggen dat ik onderweg was ... dat ze niet langer bang hoefde te zijn ... dat ik onderweg was ... de genezing tegemoet en terug naar haar, mijn thuis. Omdat ik dit toen niet onder woorden kon brengen ... en dit beeld door mijn hoofd blijft spelen ... heb ik het nu in onderstaande tekst gegoten
Ik ben onderweg .
Ik weet dat je van me houdt Maar zie je niet komen Dus ik kom naar jou toe Ik ben onderweg
Ik zie je daar staan zo dicht Amper buiten mijn bereik Ik wens dichterbij te komen Ik ben onderweg
Ik ken jouw kussen Herinner ze op mijn lippen Ik wil ze terug proeven Ik ben onderweg
Ik hoor jouw lieve stem Hoe perfect ze klinkt Ze lokt me dichterbij Ik ben onderweg
Ik ruik jouw parfum Die me laat smelten De passie doet oplaaien Ik ben onderweg
In gedachten voel ik jouw armen Je lijkt me wel te verzwelgen Ik wil dat gevoel opnieuw Ik ben onderweg
Ik wil absoluut beter worden Maar hoelang zal dit duren Ik wil je nooit kwijt Ik ben onderweg naar jou
Een vraag van Madammeke om haar gaste te zijn en iets meer over mezelf te vertellen! Zoiets sla je natuurlijk niet af, integendeel, je bent aangenaam verrast en nog meer vereerd.
Eerst beginnen met te zeggen hoe ik aan mijn nicknaam kom: gewoon een verbuiging van de naam van mijn lieve kleindochter: Gaëlle, die we nogal eens gazelleke noemen.
Mijn kleindochtertje Gaëlle
Ik ben een zondagskind, jawel geboren op een zondag, maar midden in de oorlog, als jongste van 5. Ik ben dus 64 jaar (waar zijn die jaren toch naartoe, ik denk dat ik er enkele gemist moet hebben). Ik woon in een landelijke gemeente, ten zuiden van Gent, en ben 3 jaar met pensioen. Reeds 43 jaar gehuwd met mijn eerste liefde Gilbert en we hebben één dochter en schoonzoon en een schat van een kleindochter, Gaëlle dus, die net 3 jaar geworden is. Ik was pas met pensioen toen ze geboren werd en heb haar 2,5 dagen per week opgevangen tot ze naar school mocht. Ze gaat heel graag naar school, waar haar papa en mama beiden leerkracht zijn. Nu vang ik haar nog eens op als ze wat ziekjes is of als papa en mama vergadering hebben of er eens op uit willen. Daar genieten wij dan van beide kanten van.
Mijn dochter Katleen
Even over mijn beroepsloopbaan. Na een aantal jaren secretariaatswerk in privébedrijven ben ik in een openbare dienst terecht gekomen, waar ik tot aan mijn pensioen de medewerkster was van de gemeentesecretaris. Veel vergaderingen van raden en commissies bijgewoond en verslagen opgemaakt, vooral veel vergaderingen s avonds. Best wel een drukke en stresserende job, al hebben vele mensen een ander idee over het beroep van ambtenaar. Dan maar beslist om aan 61 jaar te stoppen met werken en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad: eindelijk TIJD, tijd om zoveel mogelijk te genieten en dat is nu ons levensmotto.
Genieten in Mexico
Genieten doen we heel intens, bewust van het feit dat het plots kan anders zijn. Dus zolang onze gezondheid het toelaat gaan we graag op reis: na de vele dichtbij bestemmingen hebben we Senegal bezocht en nu zijn we pas terug van een onvergetelijke vakantie in Mexico. We hebben met volle teugen genoten van de zon, natuur en cultuur en van ons mocht de vakantie best nog wat langer geduurd hebben. Als we geen uitstap deden, dan trokken wij er elke ochtend met de fiets op uit, naar het nabijgelegen stadje of zomaar wat rondfietsen en de omgeving verkennen, heerlijk was dat.
Wat betreft mijn hobbys, vervelen doe ik me zeker niet, de dagen zijn zelfs te kort. Waarmee zal ik beginnen?
We hebben een tuin van 2.500 m2, die er altijd verzorgd bijligt, maar dat is dan meer de verdienste van mijn man moet ik eerlijkheidshalve bekennen. Een hoekje van de tuin is voorbehouden voor mij, waar ik biologische groentjes kweek voor ons en het gezin van mijn dochter. Mijn topper is lekkere gemengde sla, ik heb er steeds teveel maar er zijn altijd liefhebbers en afnemers genoeg. Naast andere groenten kweek ik ook aperitieftomaatjes, vorig jaar heb ik er 35 kg geoogst. Dan heb ik ook nog de aardbeien: niets zo lekker als vers geplukt !
Ik doe ook veel vrijwilligerswerk. Ben bestuurslid en P.R. -verantwoordelijke in onze afdeling Gezinsbond waar we zeer veel activiteiten organiseren, zoals o.a. een Halloweentocht, een tweedehandsbeurs voor speelgoed en kinderartikelen, dauwtrip, fietszoektocht, enz., ben lid van de seniorenraad in onze gemeente en ook bestuurslid van Gosa (grootouders en seniorenactie) voor het ganse gewest.
Dan is er nog mijn pctje waaraan ik toch enkele uren per dag spendeer. De meeste tijd gaat naar het maken van fotobewerkingen. Ik heb hiervoor een avondcursus gevolgd om een basis te hebben en nu leer ik vooral veel bij via de mailgroep Photoshop van SeniorenNet. Dan is er ook nog mijn blogje natuurlijk dat ik toch probeer te onderhouden en geregeld bij te werken. Door het bloggen heb ik al veel sympathieke mensen leren kennen en ook een paar echt goeie vrienden gemaakt, die ik af en toe ontmoet. Ja, ik mag wel zeggen dat het bloggen mijn leven veranderd heeft.
Nu moet ik ook nog iets vertellen over mijn stijl. Kleding moet vooral comfortabel zitten. Doordeweeks zie je mij dus meestal in een jeans en een trui en in de zomer een katoenen ¾ broek met T-shirt. Om op stap te gaan is dat dan een meer geklede broek, bloesje en sportief jasje. Rokken koop ik zelden, die blijven gewoonlijk in de kast hangen en verdwijnen dan richting kringloop zonder dat ze gedragen zijn. Alhoewel vorige zomer heb ik me twee zomerrokjes aangeschaft en die vond ik prettig om dragen. Voor de zomer dus wel, voor de winter niet. Wat merken betreft: ik hou van de kleding van het merk Terre Bleue, een jonge mode en van goede kwaliteit, dus gemakkelijk in onderhoud en dat is ook belangrijk. Verder let ik bij het winkelen meer op de pasvorm dan op het merk, dus ik draag zowel merkkledij als iets van H&M. Op vakantie draag ik graag en dikwijls een pareo.
Ik gebruik weinig make-up, enkel lippenstift, soms wat mascara en oogschaduw en zo voel ik me nog het best. Ik gebruik wel een dag- en nachtcrème en wissel hierin nogal eens af: Nivea, Vichy, Dove. Van Dove gebruik ik ook de body cream Pro Age. Parfum gebruik ik enkel als ik op stap ga en dan kies ik voor een lichte frisse geur, zoals Parfum dété van Kenzo.
Dit was het dan, Gazel in een notendop! Madammeke, heel erg bedankt dat ik op visite mocht komen, ik vond het fijn. Bloggertjes, bedankt voor uw tijd en altijd welkom bij Gazel !
Mijn naam is Lucienne Minnaert en ben geboren in Genk op 29-12-1952. Ik kom uit een gezin met vier kinderen, twee broers en één zus. Zelf heb ik twee kinderen: een dochter van 32 en een zoon van 26. Mijn dochter heeft me twee kleinkinderen gechonken. Mijn vriend, die ik zes jaar geleden heb leren kennen, noemt Joseph.
Samen met mijn kleinkinderen Lisa en Lenny
Mijn kleinkinderen Lisa en Lenny, die jullie via mijn blog al kennen, zijn mijn twee lievelingen. In de zomer gaan we nogal eens samen fietsen.
Mijn zus Suzie is vier jaar jonger dan ik en woont al 29 jaar in Amerika. Toen ze samen met ons moederke daar op bezoek ging bij een zus van haar leerde ze er haar echtgenoot kennen. Ze hebben samen 2 zonen.
Mijn zus Suzie
Ik ga haar de laatste jaren toch eenmaal per jaar bezoeken. Ze woont in een rustige wijk nabij Chicago.
De rustige wijk nabij Chicago waar mijn zus woont.
Ik heb meerdere hobbys en interesses. Het liefst ben ik bezig met mijn pc en fotografie, daarna komen bakken, koken en fietsen. Deze laatste hobby gaat ook gepaard met fotograferen want tijdens de ritten heb ik mijn fotocamera bij. Die vergeet ik nooit alhoewel ... ik ben er al op uit getrokken zonder de geheugenkaart en dan kon ik mezelf wel tegen de kop slaan als er ergens iets moois te zien was. Mijn ijzeren paard komt heel goed van pas nu met deze olieprijzen. De ritten met de fiets maak ik alleen met mijn vriend of een vriendin. Met mijn vriendin maken we gewoonlijk een stopplaats in Zutendaal aan de grot omdat het daar zo rustig is.
De grot in Zutendaal
Mijn tuin is ook één van mijn lievelingsplaatsjes. In de zomer wanneer alles in de bloei staat kan ik er zo van genieten. Mijn vriend Joseph heeft de molen die in mijn tuin staat eigenhandig gemaakt.
De molen in mijn tuin.
En nu heb ik weer een nieuwe passie ontdekt en dat is gedichten schrijven. Voornamelijk probeer ik gedichten te maken die kinderen kunnen boeien. Hier ben ik nog in de beginfase, ik plaatste het eerste op mijn blogje en hoop dat jullie eens komen lezen.
Met mode ben ik eigenlijk niet zoveel bezig, ik hou van eenvoudig. Het liefst loop ik in gemakkelijke kleren en dat is gewoonlijk in de winter een jeans met een bloese of trui en in de zomer een katoenen broek tot juist onder de knie. Ik hou van lichte, fleurige kleuren, gecombineerd met een witte broek. Daarom dat ik de wintertijd graag zie voorbij gaan want ik draag niet graag donkere kleuren.
Ook make-up gebruik ik niet veel, gewoon een beetje goudsbloemcrème voor mijn gezicht, wat mascara en lippenstift. Rouge hoef ik niet op te doen want mijn wangen blozen al van nature, misschien omdat ik vroeger altijd zei: "Wat God niet geeft, geeft het doosje.". Wellicht zijn ze daardoor vanzelf beginnen blozen.
Parfum doe ik maar zelden op , als kind van een jaar of zeven heb ik eens een heel flesje over mezelf uitgeschud en daar ben ik toen zo ziek van geworden dat ik er mijn verdere leven genoeg van had. Alhoewel ... ik ruik heel graag lekkere geurtjes bij anderen.
Bodymelk van Dove gebruik wel en voor speciale gelegenheden die van Priscilla Presley, een zalige geur ...
Tot zover mijn relaas. Bloggen is een fijne hobby, ik ben blij dat ik mezelf hier vandaag eens mocht voorstellen aan de vele bloggertjes die mij nog niet kenden. Langs deze weg wil ik ook iedereen bedanken die geregeld een bezoekje brengen aan mijn blog en Madammeke in het bijzonder voor haar invitatie. Veel liefs en groetjes Lucie.
Lieve Sjoeke, wat fijn dat ik op visite mag komen op je blog. Ik ben Dammie Roosa-Brands, 59 jaar, woon in Nederland, getrouwd met Piet, 2 dochters en 3 kleinzoons. Mijn grootste hobby is: contact maken met mensen, via mail, chat, via mijn blog ... maar natuurlijk ook in het échte leven: praten, telefoneren, bij mensen op bezoek gaan, bezoek ontvangen, ... ik doe het allemaal even graag.
Een andere passie van mij is ... zingen, ik zing 1 avond per week in een koor, geen hoogdravend koor maar gewoon een "smartlappenkoor", een meezingkoor.
We zingen oude Neerlandse liedje zoals: "Kom, zwarte zigeuner", "Ik zie de haven al", "Breng eens een zonnetje, onder de mensen", "Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien", en nog veel andere bekende songs, we hebben er zo'n 100-tal op ons programma staan en per optreden zingen we er 20, tien vóór en tien ná de pauze.
We treden op voor senioren, voor mensen in verzorgingstehuizen, bejaardenoorden. Het koor bestaat uit 44 vrouwen en 6 mannen. Aangezien het koor zoveel gezelligheid in mjin leven brengt, sluit ik een foto bij van het koor.
Op de foto sta ik helemaal links, aan de zijkant. We zingen liedjes over lief en leed, net zoals de verhaaltjes op mijn blog over lief en leed gaan.
Ik schrijf graag en laat mijn gevoelens en fantasie dan de vrije loop.
Ik ben nogal romantisch aangelegd en soms verlies ik mijn hart ... maar nooit mijn hoofd, ik heb immers altijd mijn venteke op wie ik bouwen en vertrouwen kan.
Samen met mijn man Piet
Ik hou ook van reizen, in de warme periode, zo van eind juni tot eind augustus wil ik graag naar Spanje of Turkije of één van de andere landen rond de Middellandse Zee. Ik zou daar graag eens willen overzomeren, maar dat is te duur, ik ben al blij als ik eens een lastminute reis kan maken. Ik heb een beetje Spaans geleerd en een beetje Turks en dat komt dan goed van pas tijdens de vakanties. Ik geniet heel erg van zon, zee, warmte, zwemmen, strandwandelingen op mijn blote voeten langs de vloedlijn en 's avonds slenteren over de boulevard.
Ik woon in het mooie stadje Brielle, dat ligt net ten zuid-westen van Rotterdam, zo'n 10-tal kilometers van zee verwijderd en vlak bij het Brielse Meer. Bij mooi weer, zo tussen mei en oktober, ga ik daar graag in zwemmen en daarna zonnebaden op een grasweide langs de oever.
Brielle
Ik fiets graag, niet rap, maar gewoon op mijn gemakske. Ik heb geen rijbewijs, dus ga ik "overal" op de fiets naartoe, voor zo'n 25 km draai ik mijn hand niet om.
Ik fiets het liefst bij mooi weer maar ook toen het tegen Kerst gesneeuwd had, heb ik een rondje langs het Brielse Meer gefietst en dat was schitterend mooi. Ik was vroeg opgestaan, zodat ik als eerste in de verse sneeuw fietste. Ik ben een echt buitenmens, als het eens heel hard regent en waait, een hele dag lang, dan ga ik toch even een wandelingetje maken.
Zonsondergang aan het Brielse meer ...
Verder speelt spiritualiteit een belangrijke rol in mijn leven, maar mijn geloof is nogal wisselend, dat vind ik weleens jammer, een rotsvast geloof kan veel houvast geven en mijn geloof is meer een dobberend bootje.
Sjoeke vroeg mij ook iets te schrijven over "mijn stijl" ... Wel die zou ik als 'zeer vrouwelijk en elegant" omschrijven.
Ik meet 1.70 m en weeg 60 kilo, ik ben dus redelijk slank en dat laat ik in mijn kleding graag tot uiting komen. Ik draag bijna altijd rokjes, strak, tot juist op de knie of net erover, soms ook een klokkend rokje, of één met een paar plooitjes, maar nooit plooiend vanaf de talle, het gedeelte tussen de taille en juist over de navel hou ik altijd strak.
Ik draag graag push up bh's en een truitje of shirtje met een laag décoleté, om mijn vrouwelijkheid wat te benadrukken. Verder draag ik graag kanten panties of kousen, ook dunne panties, 15 den. huidkleurig.
Soms draag ik een pantalon, strak, beginnend op de heupen en met iets wijdlopende pijpen. Ik hou van laarzen, liefst met een klein hakje maar ik heb er ook met platte hak voor lange wandelingen.
Ik hou ook van warme mantels, hierboven zien jullie een foto waarop ik mijn favoriete jas en laarzen draag, dat is een gele lammy met wit bont en daaronder witte laarsjes.
Voor rokjes kies ik meestal zwart, maar ook bruin vind ik mooi en voor truitjes, vestjes, topjes gaat mijn voorkeur naar lichtrood, tomaatrood, roze-rood of geel. Geel en rood zijn mijn favoriete kleuren, ik ben juist de Spaanse vlag! Roze en zachtgeel zijn de kleuren die het best bij mij passen, zij flatteren mij het meest. Toch kies ik vaak voor lichtrood want dat is gewoon mijn lievelingskleur.
Aan accessoires heb ik een hekel! Sjaals glijden altijd weg, riemen draaien rond mijn heupen of taille, kortom: zo min mogelijk. Ik heb wel een zilveren riem die ik bv. in mijn zwarte heupbroek draag en dan een zwart topje erop en onder sommige jassen draag ik een bijpassende sjaal maar daar blijft het bij.
Ook met sierraden ben ik eerder matig: ik draag 1 dun kettinkje om mijn hals, aan iedere arm een dun armbandje en aan iedere hand 1 ring. Alles van goud, ik hou meer van goud dan van zilver of platina. Mijn bril is goudkleurig.
Ik maak me nooit op, hoogstens zo af en toe wat lippenstift. Ik heb een zonnehemel, zodat ik altijd een beetje bruin zie. Ik gebruik een eenvoudige dag- en nachtcrème, gewoon van de drogist, eigen merk want ik geloof niet dat de dure crèmes van de grote merken beter werken dan de goedkope crèmes van de eenvoudige drogist.
Lief Madammeke, beste lezers, tot zover Dammie in een notendop. Ik hoop jullie gauw eens op mijn blogje te ontvangen. Daar lezen jullie korte romantische teksen en verhalen in dagboekstijl. Van harte welkom en veel leesplezier.
Madammeke, hartelijk dank om me op visite te vragen, ik kom met veel plezier wat over mezelf vertellen.
Ik ben Julienne (van het blog rayaatje) en ben geboren op 26/12/1951 te Antwerpen, mijn stad waar ik, ondanks alle negatieve berichten, trots op ben. Mijn jeugd verliep niet van een leien dakje, ik heb 6 stiefmoeders gehad, maar daar ga ik niet over uitweiden!! Dat zou een dik boek worden ... Ik heb veel meegemaakt in mijn kinderjaren. Zo ben ik op mijn 12-de verkracht geweest door de vader van een vriendin van mij. Op 14 jaar ben ik MOETEN gaan werken en ben als nanny bij een Joodse familie terechtgekomen. Deze mensen hebben mij heel goed opgevangen, iets waar ik hen nog dankbaar voor ben. Ze hadden 5 kinderen waar ik moest voor zorgen, toch een niet te onderschatten job op je veertiende ...
In 1970 is de liefde met de grote L in mijn leven gekomen en een jaar later ben ik gehuwd met hem. Ik was toen 19 jaar en nu, na 36 jaar, ben ik nog steeds met hem samen. Maar ook tijdens ons huwelijk bleven we niet van onheil bespaard. Ik heb mijn eerste kindje, een zoontje, op zijn anderhalf jaar moeten afgeven, gestorven aan een hartkwaal. Daarna heb ik twee dochters gekregen waarvan de jongste gehandicapt is. Zij zijn nu respectievelijk 31 en 29 jaar.
Mijn oudste dochter heeft twee schatten van kindjes waar ik dol op ben. Zij is een BAM, dit wil zeggen Bewust Alleenstaande Mama. Haar kindjes zijn er gekomen via donor maar ze zijn alle twee van dezelfde vader en ze kennen hun papa. Zij woont momenteel met haar twee kindjes bij ons.
Verder ben ik 26 jaar onthaalmoeder geweest en de meeste van die kindjes kwamen hier binnen als baby van 3 maanden en gingen hier gewoonlijk buiten als tieners van 12 à 13 jaar. Ik ben daarmee gestopt toen mijn oudste kleinkindje geboren is.
Ondanks het feit dat ik in mijn doen en laten wat beperkt word door de handicap van mijn jongste dochter, heb ik heel wat interesses en bezigheden. Mijn gezin neemt een groot deel van mijn tijd in en komt ook absoluut op de eerste plaats. Mijn grote hobby's ... dat zijn er vele. Eén er van is natuurlijk mijn pc-ke en mijn blog. Ik ga ook graag naar de bioscoop, dit doe ik toch minstens tweemaal per maand. Dieren zijn altijd mijn passie geweest, ik heb nu een Berner Sennen in huis, een Yorkske, twee poezen, een kanarie, twee valkparkieten, twee aquariums met vissen en in de tuin een landschildpad. Een hele beestenboel dus! Vroeger toen de kinderen nog klein waren zat het hier ook nog vol konijnen, cavia's, witte muizen, gerbils, wandelende takken, kippen, duiven en noem maar op...
Ik ben een ongelooflijke olifantenfanaat en mijn huis staat en hangt vol olifanten, ik heb zelfs een olifant geadopteerd in Kenia via "de vrienden van de olifant" http://www.olifanten.org/. Ook heb ik "twee plankindjes" http://www.plan-belgie.org/, één in El Salvador en ééntje in de Dominikaanse Republiek.
Reizen doe ik ook ieder jaar met veel plezier en heb al wel enkele mooie stukjes van de wereld gezien, waaronder Egypte dat mijn lievelingsland is maar ook Israel, Tunesie, Malta, Cyprus, Griekenland, Hongarije, Frankrijk, en ik vergeet er nog wel enkele ... Volgend jaar trekken we naar Bulgarije.
Verder heb ik een heleboel vrienden en vriendinnen waar ik uren kan mee praten. Een lekker etentje met een goed glaasje wijn sla ik ook nooit af.
Dansen is één van mijn grote passie's, als ik muziek hoor kan ik niet blijven stilzitten. Ik hoor alle genres muziek graag tot zelfs hardrock toe. Maar the Beatles en David Bowie blijven toch wel mijn topfavorieten! Naar popconcerten en optredens van artiesten gaan doe ik ook heel regelmatig en dan ga ik daar meestal serieus uit de bol.
Mijn mode ... Wel, ik kleed me wel een beetje naar de mode maar draag over het algemeen toch waar ik me goed in voel. Meestal is dat overdag een jeansbroek met T-shirt. Als we uitgaan kleed ik me wel vaak heel vrouwelijk. Maquillage gebruik ik wel maar heel weinig. Ik heb geen schoenen of handtassencomplex maar wel een "lingeriefobie" daar kan ik me arm in kopen.
Met mijn blog ben ik begonnen toen SeniorenNet er mee startte, dat is dus nu al rond de 1000 dagen geleden. Mijn blog heeft geen bepaald thema, ik schrijf daar over vanalles wat me bezig houdt en wat in mijn gedachten rondspookt. Al mijn blogvrienden regelmatig bezoeken kan ik niet door gebrek aan tijd maar ik probeer er toch regelmatig langs te gaan.
Ik was heel blij dat op de meeting in Antwerpen dit jaar toch ook verschillende bloggers aanwezig waren, zo leerde ik er enkele persoonlijk kennen en ik hoop er volgend jaar nog veel meer te mogen begroeten. Bij deze is iedereen al hartelijk uitgenodigd.
Zo, mijn visite zit er op. Ik vond het aangenaam hier mijn verhaal eens te brengen. Ik hoop jullie spoedig eens op mijn blogje te mogen ontvangen!
Naast wandelen is het verzamelen van nieuwjaarsbrieven een passie.
Tussen het wandelen door hebben wij over onze verzameling een boek gemaakt.Mogen wij zo vrij zijn, met de eindejaarsfeesten in het vooruitzicht, u "Nieuwjaarsbrieven van 1786 tot nu" voor te stellen?
Och, wat was ik aangenaam verrast toen Madammeke mij vroeg of ik even bij haar op visite wou komen!! En met veel plezier ben ik op haar uitnodiging ingegaan, waarvoor mijn beste dank in alle geval aan haar ... Het is niet zo gemakkelijk om over jezelf te schrijven, maar ik ga mijn best doen ... zodat jullie weten wie achter het blog van "Nieuwjaarsbrieven" schuilt.
Zo, ik ga beginnen met mij voor te stellen. Mijn naam is Nelly. Op 12 maart 1949 zag ik het levenslicht, ik ben dus 58 jaar. Ik heb het geluk om een schat van een man te hebben, waar ik 36 jaar gelukkig mee gehuwd ben en waar ik wil oud mee worden ... heerlijk om dit te kunnen zeggen.
Nelly & Ettiene
In de jaren 1970 heb ik een boetiek gerund. Dan, in 1979 heb ik voor de job van fulltime mama gekozen, waar ik mij zeer goed bij heb gevoeld. Tot mijn 52 jaar jaar leefde ik zonder zorgen maar toen heeft mijn gezin zware tegenslagen gekregen. Onze zoon van 27 jaar is overleden op 18 november 2001 en twee maand nadien 25 januari 2002 heeft onze schoonzoon een harststilstand gekregen, hij was 30 jaar. Zware tijden die je moet overwinnen en die je tekenen voor het leven. Het wordt nooit meer zoals voorheen, met vallen en opstaan leef je verder en dan begin je aan een tweede leven, je gaat verder, op je eigen tempo, alleen nog doen waar je zin in hebt ... Dat lukt wel door professionele hulp, alleen kan je dit niet, maar we doen ons best om van het leven te genieten en blij te zijn dat we leven Positief denken !!!
Kleinzoon Kain
Ik heb 4 kleinkinderen: Lisa, Margot, Siouxsie en Kain, ze zijn 10, 9, 8 en 6 jaar jong. Wanneer ze allen op bezoek komen is het hier een drukte van jewelste. Mijn lievelingsdieren zijn mijn katten: Chichie, Baziel en Pruts. Aanhankelijk, zachtaardig en zeer lief, ze geven mij rust en kalmte als ik het eens moeilijk heb. Ik ben iemand die graag dieren ziet, in feite zou ik mij op een boerderij goed hebben gevoeld tussen de koeien, paarden, kippen, alé een hele veestapel ... Maar ik heb wel een fobie voor "spinnen" dan gil ik het hele huis bij elkaar, als ik zo een dikke spin zie, bbrrr...
Prutske
En, ja, ik ben modebewust, mijn kleding haal ik in de modezaak van mijn dochter Kitty, wat zeer gemakkelijk is want zij heeft de feeling om de mensen mooi aan te kleden. http://www.kaat.biz/ Mijn parfum hetwelke ik al jaren gebruik is "Arpège" eau de parfum van Lanvin, mijn make-up is van Lançome en verzorgingsprodukten van Nivea en Vichy. Dan heb ik een heleboel hobbys, waarvan handwerken en dan vooral haken en kruisjessteken mijn voorkeur wegdragen. Een goed boek lezen, romans vooral, creatief bezig zijn ... Als sport doe ik aan wandelen, in de natuur door veld en bos, samen met mijn man, door weer en wind, zàààlig een drietal keren in de week, 8 tot 12km, echt aan te raden hoor! Er is nog zoveel moois te zien rondom ons en het is nog zeer gezond ook. Ik heb dan ook altijd het fototoestel bij de hand om mooie dingen te fotograferen en ook dit is ondertussen een hobby is geworden. En dan ... computeren en computeren, ik had nooit gedacht dat ik dit nog zou gedaan hebben, maar zo zie je maar: zeg nooit, nooit
Haakwerkje
Mijn favoriete bier is een "Duvel" en s avonds drink ik graag een glaasje rode wijn. En dan , heb ik één grote passie, namelijk het verzamelen van nieuwjaarsbrieven, een verzameling waar ik enorm trots op ben. Tot hiertoe heb ik 6.472 nieuwjaarsbrieven in mijn verzameling zitten, waarvan de oudste van het jaar 1838 is! Deze hobby is acht jaar geleden begonnen doordat ik onze kinderen hun brieven op zolder terugvond en ik aan mijn kindertijd terugdacht. Hoe mooi die brieven wel waren met je weet wel zo een brieven met engeltjes en kerstbomen en winterlandschappen, waarop dan zilveren glitters waren aangebracht
Ik heb toen een ingeving gehad: waarom begin je geen nieuwjaarsbrieven te verzamelen?... En ja, zo is het allemaal begonnen, gelukkig heb ik een kamer waar ik mijn verzameling in een archiefkast kan plaatsen, netjes alles gerangschikt per jaar. Een goed gevoel bekruipt mij als ik al die mooie nieuwjaarsbrieven inkijk, want echt, bij die oude zitten er zeer veel juweeltjes.
1 Nieuwjaarsbrief 1959
In 2005 heeft mijn man een site voor mij gemaakt, omdat hij van mijn gezaag zou vanaf zijn. "Tjà" en ik ben op die site bijzonder trots, zo kan ik iedereen daar voor een deel laten van meegenieten want dat vind ik zo fijn. Weet je, als ik een tentoonstelling hou met mijn nieuwjaarsbrieven, dan ben ik een gelukkig mens als ik de mensen hun gezicht zie stralen, omdat ik hen weer eventjes naar hun jeugd kan terugbrengen. Zowel mannen als dames, van jongere senioren tot oudere, één smile tot achter hun oren en ik kom dan met een voldaan gevoel naar huis.
Ik ik had nooit gedacht dat nieuwjaarsbrieven zoveel bijval zouden hebben. Gisteren, dinsdag de 18-de was er weer een tentoonstelling van de gepensioneerdenbond in Aspelare en dan nog één op 21 januari. Je ziet, ik verveel mij niet, heb soms tijd tekort om te doen wat ik graag doe, want niks "moet" nog ...
Ik hou van het leven en weet vriendschap te waarderen alsook eerlijkheid en respect. Ik weet ook dat ik zelf niet perfekt ben, ieder heeft zijn slechte eigenschappen en goede kantjes, dus daar hoor ik ook bij
En nu wil ik hier als laatste nog iets toevoegen: alle bezoekers aan mijn blog, mijn oprechte dank voor jullie bezoekjes. Madammeke, hartelijk bedankt voor de uitnodiging, nog heel veel succes met je blog en voor iedereen:
Mijn oprechte wensen van geluk en voorspoed in het jaar 2008!
Ik ben zeer vereerd dat ik werd gevraagd door Madammeke om mij en mijn blogje hier komen voor te stellen.
Eerst iets over mezelf en mijn gezinneke. Ik ben Narda, een gewone, rustige huisvrouw van 46 die inmiddels al 27 jaar gelukkig gehuwd is. We hebben een knappe dochter van 25 jaar en ons hondje Loekie maakt ons gezin compleet.
Mijn hobby's zijn computeren, Yoga en lekker even weg op vakantie gaan. Ik ben dol op het Caraïbisch gebied en hopelijk ga ik volgend jaar met mijn gezin voor de 2-de keer terug naar Jamaica. Maar mijn allergrootste passie is: ELVIS!
Mijn blogje....
Op een dag zei een vriendin: "Maak een blogje aan en laat anderen meegenieten van je passie voor Elvis. Je hebt zoveel dingen van hem, deel die toch, er zijn zovele mensen die van Elvis houden. En als je het niet leuk vindt dan stop je gewoon, probeer het gewoon eens!".
Zij maakte dus een blogje voor me aan en zo is het balletje gaan rollen. Mijn man en dochter zijn beiden niet zo voor het bloggen maar ze zeggen tegen me: "We zien dat jij er plezier aan beleeft en dat is wat telt!". Maar mijn man is wel net als ik een grote Fan van Elvis.
Het was voor vele bloggers een mysterie: "Wie is die Presleyke toch?"
Ik vond het heel grappig want ik kreeg met grote regelmaat mailtjes van andere bloggers die dachten dat er een man achter mijn blogje zou schuilen! Maar ik ben dus wel degelijk een vrouw zoals velen van jullie na de blogmeeting in Antwerpen te weten zijn gekomen.
Bloggen is voor mij een fijne hobby maar in drukke periodes zet ik het al eens op een lager pitje. Het moet tenslotte "fun" blijven.
Mijn dochter ...
Elvis ...
Zijn muziek en stem zijn fantastisch! Als kind spaarde mijn oudere zus alles van Elvis en ik volgde dat op de voet want ook ik was helemaal "hoteldebotel" van hem! Dat is nog steeds niet veranderd, ik draai vaak zijn muziek en kan uren vertoeven op mijn blogje met het bekijken van al die mooie foto's en plaatjes van "hem".
Mijn grootste wens is in het verleden reeds in vervulling mogen gaan. Ik ben naar Graceland geweest! Onvergelijk was dat.
De wens dat hij nog leefde, zodat ik één keer een live concert van hem kon meemaken, zal echter nooit kunnen vervuld worden. Toch leeft Elvis volgens mij nog, tenminste, in mijn hart leeft hij "for ever" ...
Bloggen heeft mij nieuwe vriendschappen gebracht. Bloggen smeedt banden en op de blogmeeting ontmoette ik leuke mensen.
Ik ben ook héél dankbaar voor de vele mooie Elvisplaatjes die ik met grote regelmaat mag ontvangen via e-mail of in mijn gastenboekje. Maar ook voor de bewerkte foto´s en afbeeldingen van Elvis om mijn collectie uit te kunnen breiden. Toch een teken dat deze man door vele wordt aanbeden. Ook ben ik héél erg blij dat er bloggers zijn die me hebben geholpen mijn blog te verfraaien met onder andere een nieuw behangetje.
Mode ...
Natuurlijk vind ik het fijn er goed uit te zien maar het is niet echt een "passie" van mij! Ik hou het graag simpel en draag het liefst spijkerbroeken met een leuke blouse of trui. En mijn favoriete geurtje, dat is het parfum van BVLGARI.
Graag nodig ik de lezers uit om een bezoekje te brengen aan mijn blogje, vooral Elvisfans zullen er hun hartje kunnen ophalen!
Eerst wil ik Madammeke bedanken dat ik bij haar op visite mag komen. Mijn naam is Rita (Ritje), en ik ben geboren op 5 januari 1952 in de hoofdstad van de Kempen, Turnhout. Ik ben gehuwd met Herman en hebben spijtig genoeg geen kinderen maar we hebben wel nog een poes, Lotje, die nu 17 jaar is. Kiri de dochterpoes ervan is een maand geleden ziek geworden en hebben we moeten laten inslapen op 15 jarige leeftijd, wat veel verdriet bracht.
Het leven heeft zijn ups en dawns maar ik ben toch een optimist die steeds weer het mooie in het leven zoekt. "La vita è bella".
Ik heb gewerkt tot mijn 50 jaar maar wegens rugklachten heb ik met veel spijt in het hart moeten stoppen. Toen ben ik in een grote leegte terecht gekomen, een zwart gat zoals ze dat zeggen. Altijd was ik onder de mensen geweest en van de ene dag op de andere viel alles weg. Een zware periode was dat.
Jaren voordien had mijn man al voorgesteld om een PC aan te schaffen maar ik vond het maar niks, ik wist zelfs niet hoe ik die aan moest zetten! Maar toen in die zwarte periode, zonder werk en te veel vrije tijd, begon ik er meer over na te denken. Misschien zou het mij een beetje kunnen afleiden ... Dus werd er een PC aangeschaft en ben ik alles zelf gaan ontdekken, zonder lessen te volgen. Ik verzeilde in een geheel nieuwe wereld!
Op een dag ontdekte ik SeniorenNet en ik maakte al vlug een blogje aan. Het was niet echt iets waar ik veel tijd aan besteedde, ik wist eigenlijk niet wat ik er mee aan moest. Door het blog kwam ik in contact met andere bloggers en al gauw kreeg ik met enkele een toffe mailvriendschap. Eén van de eersten was Cooltje en zij liet mij echt het wereldje van de bloggers ontdekken, iets waar ik haar zeer dankbaar voor ben. Ik ging al snel eens naar een blogmeeting om te zien wie die andere bloggers waren. Er was als kers op de taart een spetterend optreden van Rude Roots, wow! Geweldig was het daar en ook de kennismaking met de andere bloggers was fijn.
Mijn blogje is uiteraard gewijd aan mijn grote passies. Ik ben een grote fan van Elvis en Me To You Tatty Teddy's. Verder ben ik dol op het maken van PowerPoints (PPS) en het bewerken van foto's met Paint Shop Pro (PSP).
Ook schenk ik veel aandacht aan mijn moeder die bijna 86 jaar is (spijtig genoeg dement). Ze verblijft in het rusthuis waar ik ook vrijwilligerswerk doe, een job waar je veel liefde en vriendschap voor terug krijgt.
Deze maand gingen we nog met de bewoners van het rusthuis naar de Beekse Bergen. Het doet zo een deugd die mensen nog eens te zien genieten op een uitje. Ik ben zeer fier op mijn mama, zij is mijn grote voorbeeld en dat kan je ook wel zien op deze foto die genomen is in de Beekse Bergen.
Mijn allergrootste hobby is echter reizen. Twee maanden per jaar zetten we de caravan in Luxemburg en Herman neemt dan zoveel mogelijk verlof op om dan met vrienden, veel ginder te zijn. Puur genieten is dat!
Ook gaan we ieder jaar naar het Spaanse Lloret De Mar. In hotel "Augusta Club" komen we nu al meer dan 10 jaar en we hopen dit nog heel lang te kunnen doen!
Dit is zo een beetje mijn leven in een notedop. Om nog meer over mij te weten te komen nodig ik de lezers uit op mijn blogje: http://blog.seniorennet.be/ritje/
Liefs, Ritje
Samenstelling en vormgeving: Sjoeke & Viva
Mandy (blog mandy)
Op visite: Mandy
10-10-2007
1947 ... Het was één van de strengste winters van de 20-ste eeuw. Het was zo koud, dat er zelfs ijsbergen op de Noordzeestranden lagen. Maar 1947 was vooral een jaar van economische opbouw. In dit jaar ben ik geboren, dus is het niet moeilijk uit te rekenen hoe oud of jong ik nu ben.
Het is mij een genoegen mij hier te kunnen voorstellen. Echt veel valt er echter over mijzelf niet te vertellen. Ik ben maar een "gewone" vrouw.Tja, mijn blognaam is "Mandy", genoemd naar de dochter van een vriendin. Ik ben half Oostenrijks half Belgisch. Ik heb 2 kinderen Mario en Peggy die goed op hun pootjes zijn terechtgekomen en daar ben ik al heel blij mee. Drie kleinkinderen hebben ze mij geschonken: Sacha, Dagmar en Robbe, 3 heel leuke snuiters.
Eigenlijk heb ik of had ik alles om me gelukkig te voelen, maar ik bleef niet gespaard van een heel groot verdriet. Bijna 2,5 jaar geleden stierf mijn man plotseling aan een hartinfarct. En dan denk je dat je deze slag nooit meer te boven komt. Maar men zegt altijd: "het leven gaat verder", en zo is het.
Op een goede dag ben ik met "bloggen" begonnen. De computer kende ik al maar een eigen blog, dat was nog wat ànders. Beetje bij beetje en dankzij de heel goede leermeester "Fats", ben ik er in geslaagd een blog te onderhouden naar mijn mogelijkheden. Ik amuseer me à volonté. Wél loop ik niet elke dag de blogjes af: het is wel een stukje hobby, maar het mag bij mij géén fulltime-job worden.
Ik lees graag wat mensen willen vertellen en probeer daar op te reageren. Zélf schrijf ik soms een stukje. Verder hou ik van mooie fotos die ik dan op mijn blogje zet. Ik hou ook veel van muziek. Mijn echte voorkeur gaat uit naar klassiek: Strauss bijvoorbeeld. Maar dat kunnen jullie wel begrijpen, gezien mijn afkomst natuurlijk maar ik hou ook van Tjaikowsky ... Een heel ander genre is de muziek van Monika Martin, ook daar kan ik volop van genieten. Ik heb al meerdere concerten van haar meegemaakt, ze heeft een heel mooie stem. Geen wonder dat zij in Oostenrijk en daarbuiten de "nachtegaal van Graz" wordt genoemd. Het rare is dat ik haar vroeger zelfs niet kende, maar door Fats te leren kennen, is dat wel degelijk veranderd.
En voor de bloggers die het nog niet wisten: de vonk sloeg over van computer tot computer en Staf (Fats) en ik zijn nu reeds 1 jaar een koppel. Waar SeniorenNet al niet goed voor is! Wij zijn 2 gelukkige mensen die heel veel van Oostenrijk houden. Jullie moeten zeker mijn blogje hierover eens bezoeken! http://blog.seniorennet.be/osterreich
Wij proberen minstens 3 maal per jaar Oostenrijk te bezoeken. Daar hoort ook zeker wintersport bij. Verder kan je me veel in de tuin vinden. Ik hou van bloemen. De roos is mijn lievelingsbloem. Ook een strakke tuin met buxus vind ik mooi. De vijver brengt mij tot rust, vooral als een kikker zit te kwaken aan de rand, tussen het groen. Ik kan er écht van genieten, met een goed boek ... Maar vaker is het werken geblazen in de tuin, geen erg, ook dat vind ik heel ontspannend.
Duckske En dan is er Duckske, een 3-jarige Yorkshire Terrier. Een echte Robbedoes, maar heel lief en aanhankelijk. Overal waar ik ga, is hij van de partij, dus ook wanneer ik op verlof ga. Alleen in september ll. is hij voor de eerste keer op hondenhotel geweest. Daar was hij een echte Don Juan: Duckske is een reu en er waren ook jonge vrouwtjes gelogeerd! Die kropen echt overal weg tussen de struiken als hij buitenkwam: teveel is teveel!!! Zo een 4 à 5 keer per jaar gaat hij naar het kapsalon. Hij heeft een coupe die gemakkelijk te onderhouden is. Hij is echt géén salonhondje.
Mode & Beauty Ik gebruik reeds jaren de verzorgingsproducten van Dior en ben er zeer tevreden over. Overdag loop ik zelden met make-up, maar lipstick heb ik bijna altijd op; zonder kan ik echt niet. Ik heb ook zo mijn favoriete geuren: Chanel 19, Angel van Thierry Mugler en Jean-Louis Scherrer. Ik gebruik ze naargelang mijn stemming. Mij kledij is afwisselend sportief en stijlvol.
Bedankt, Madammeke, dat je mij uitnodigde om mij voor te stellen. Uiteindelijk had ik toch meer te vertellen dan ik eerst verwachtte!!
Toen ze het me deze week vroeg dacht ik: "Waarom niet?". Ik word tenslotte niet elke dag door een klasse dame uitgenodigd. Het is dus voor mij een grote eer hier te mogen zijn.
Dat het over het algemeen dames zijn die hier over de vloer komen dat overweldigd me helemaal niet. Au contraire (zouden ze in het Kortrijkse zeggen)! Ik ga iedere week de donderdag als enige man tussen een 40-tal vrouwen zitten, namelijk bij de Weight Watchers. Ik verdedig immers al bijna drie jaar mijn 40 kg die ik ben afgevallen sedert mijn op pensioenstelling bij de NMBS.
Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is William Roelens. Op 17 december 2007 word ik precies 21.170 dagen jong.
De zytholoog altijd met pen en papieren een biertje. Hier in de "Vierpot" in Boegschepe.
Ik ben al 34 jaar gelukkig gehuwd met Myriam De Vos (beter gekend als Voske).
Voske en ik op het weekend van "Het goede doel".
Ik heb een dochter, Stephanie (33 jaar). Samen met mijn schoonzoon Jacky heeft ze twee schatten van kinderen op de wereld gebracht. Namelijk Mauro die momenteel 3 jaar is en Stafke die op 19 mei 2008 één jaartje wordt. We wonen in de vlassersgemeente Gullegem (deelgemeente van Wevelgem), dicht bij Kortrijk.
Dochter Stephanie en Maurootje
Maurootje
Schoonzoon Jacky en Stafke
Stafke
Ik ben in blogmiddens beter gekend als "William De Zytholoog". Dit Griekse woord staat niet voor één of ander natuurkundige die zich bezig houdt met een bepaalde insectensoort. Neen, zoals Oenoloog staat voor wijnkunde of wijnkennis staat Zytholoog voor iemand die kennis heeft van bier. Zeg maar bierproever. Zoals u dus uit het bovenstaande kunt afleiden is bier proeven (met de nadruk op proeven en niet op drinken) mijn grote passie.
Met mijn Bierblog wil ik de lezers(essen) via mooie fotos en een smakelijke beschrijving duidelijk maken dat er in België nog andere lekkere biertjes zijn dan bv het publiciteitsgeile Leffe. Het is de bedoeling niet om mensen aan te sporen tot drinken. Neen, integendeel, maar om ze te laten proeven en te laten genieten van een heerlijk streekbiertje van een kleine artisanale brouwerij.
Met HOP hebben we niets voor niet het woord POG in het leven geroepen. HOP staat voor Heerlijk Objectief Proeven (een vereniging waar ik webmaster en communicatieverantwoordelijke voor internet ben).
POG betekent ... Proeven, Ontdekken en Genieten.
Lekkere biertjes beschrijf en fotografeer ik daar waar ik ze gedegusteert heb. Ook brouwerijen, bierfestivals, cafeetjes, bruine kroegen, trendy zaken enz., gekoppeld aan toeristische bezienswaardigheden bespreek ik op mijn Bierblog. Ik ben dan altijd gelukkig dat er lezers mij een mailtje sturen met de melding dat ze een taverne bezocht hebben die ik nog op mijn bierblog besproken heb. Ook cafébazen komen dan eens af en zeggen: "William er is hier iemand geweest die uw blog gelezen heeft".
Naast Bierproeven is Fotografie een tweede passie. Deze koppel ik aan mijn bierreizen door kroegenland.
In mijn tweede blog "zwart wit in de brouwerij" probeer ik brouwers, biertjes, cafeetjes en stamgasten een artistiek tintje te geven. Deze blog bestaat enkel uit zwart-wit fotos en gedichten over bier. Zo heb ik van verschillende mensen een paar bier gedichten gekregen (zoals van blogster Ambrosia). Vooral de toelating van de bekende Nederlandse dichteres Sylvia Hubers om een gedicht van haar te mogen publiceren deed me enorm plezier. Ze was zo onder de indruk van mijn zwart-wit blogje dat ze onmiddellijk een link gelegd heeft.
Urbain, één van "De Struise Brouwers" boven zijn rokende kookketel.
Voske mijn levensgezellin is overal met me mee. Ze is ook Zythologe. De naam Voske heeft zo een eigen leven gaan leiden zodat niemand nog haar meer aanspreekt als Myriam maar als "Voske". Bier wordt niet gebrouwen voor mannen alleen. Ook vrouwen kunnen best genieten van een goed glaasje gerstenat.
De tendens is nu dat het bier net als wijn wordt geserveerd in een grote fles, al dan niet koelend in een ijsemmer. Het bier wordt geschonken in sierlijke proefglaasjes. Daarbij "Food-Pairing". Dit is nu het nieuwe woord en betekent: filosofie van culinair genieten. Bier is een feestelijke drank, die zich uitstekend laat combineren bij allerlei fijne gerechten.
Food pairing: Creoolse Scampi's met Timmermans witbier.
Wat kledij betreft hou ik het op klassiek. Meestal jeans en katoenen hemden en broeken. De keren dat ik een T-shirt draag is wanneer ik een bierfestival (let op, geen bierfeest!) bezoek. Dan durf ik de shirt van de club aantrekken of een exclusieve biershirt zoals deze op de foto met Voske. Deze T-shirt is een collectorsitem. Hij is getekend door de Amerikaanse striptekenaar Bill Coleman.
Naast mijn beide bierblogs heb ik er in feite nog eentje: De Belgische Bierviltjes Blog. Tevens geef ik wekelijks op Internet "de Belgische Bierviltjeskrant" uit. Ook wekelijks "het Hoppenieuws" (zeg maar biernieuws).
Ik ben beheerder op Internet van
http://belgischbier.2link.be/ en maak driemaandelijks het tijdschriftje "De West-Vlaamse Bierattributenkrant". Ziezo, zoals u ziet beheerst het bier mijn hele vrijetijdsleven.
Mag ik Madammeke bedanken omdat ze me de kans heeft gegeven om me eens voor te stellen aan haar grote blogpubliek. Bloggers zijn creatieve mensen. Mensen die iets te vertellen hebben. Over hun gezin, hobby, lievelingsdier, enz Elk blog is gemaakt volgens eigen ritme, kunnen en smaak. Daarom heb ik respect voor alle bloggers op ons geliefd SeniorenNet. Bedankt Sjoeke.
Ik wil nog afsluiten met een vraag: Wanneer u op mijn bierblog vertoeft en een streekbiertje uit de koelkast haalt, wil u dan zo vriendelijk zijn om de deur te sluiten? Dank u.
Op visite: Annechiena (blog annechiens_mythische_plaatjes)
28-08-2007
Op visite: Annechiena ...
Mijn naam is Anita Smit. Ik ben geboren op 23-09-1946 in Stadskanaal (provincie Groningen, Nederland). Ik heb twee broers, respectievelijk 76 en 65 jaar en een overleden zusje. Haar naam was Annechiena en naar haar heb ik mijn blog genoemd ...
Ik heb twee zonen, Eric van 39 en Michel van 36. Mijn partner noemt Jacques. Verder bestaat mijn gezinnetje uit twee lieve honden, Pascal en Sita, een cavia, een parkietje en een goudvis. Buiten hebben we nog een paar geitjes lopen, alsook eenden, een oude gans en twee paardjes ... Welcome to my world.
Animaties van Pascal & Sita door Corry.
Mijn vader werkte bij de spoorwegen en daardoor moesten we vaak verhuizen. Voor een kind is dat niet zo leuk. Steeds weer je vriendjes achterlaten, van school veranderen ... Ik heb de lager middelbare school afgemaakt en ben op mijn zestiende gaan werken op een ... accountantskantoor. Ik verveelde mij daar dood en toen ik 18 was kon ik gaan werken in een aardappelmeel fabriek in het laboratorium en later in het analytisch lab. Daar leerde ik mijn eerste man kennen, hij was er de bedrijfsleider. In 1967 trouwden we en kregen onze 2 zonen. Eigenlijk was ik toen best gelukkig en tevreden ...
Mijn toenmalige echtgenoot was ook nogal avontuurlijk ingesteld en in navolging van mijn jeugd ben ik ook tijdens mijn eerste huwelijk vaak verhuist. Zo woonden wij van 1973 tot 1975 in België en verhuisden toen weer naar het westen van Nederland, in 1978 weer naar het noorden. Daarna zijn we in Noord Brabant gaan wonen en daar liep het mis met ons huwelijk en zijn we uiteindelijk gescheiden ...
Erik mijn oudste zoon met zijn vriendin
Michel, mijn jongste zoon achter het controlepaneel van zijn geliefde radio station: www.radiohitec.nl
Ik hoop mijn kids goede normen en waarden bijgebracht te hebben die ze als mens moeten weten en ik ben er haast zeker van dat me dat toch aardig gelukt is want het zijn een paar goede knullen/mannen geworden waar ik als moeder uitermate trots op ben ...
Zeventien jaar geleden werd Jacques mijn nieuwe partner. Wij wonen nog steeds in Noord Brabant hoewel ik in m'n hart vaak verlang naar Groningen. Kleinkinderen heb ik zelf (nog) niet. Wel heeft Jacques een lieve kleindochter, een echt schatje!!
Hobby's
Vroeger had ik vele hobby's: badminton, tennis en fitness. Helaas is dat verleden tijd. Negen jaar geleden kreeg ik fybromyalgie en M.E. ... Maar geen nood, er zijn nog zovele andere dingen waar ik plezier in vind! Ik ben gek op lezen en ... muziek. Ik kan daar echt niet genoeg van krijgen! Ik hou zelfs van dance/trance van o.a. DJ Tiësto en Armin Van Buuren. Andere favorieten zijn Enigma en Era ... Ik schijn een vreemde smaak in muziek te hebben, dat wordt mij weleens gezegd ... wel nu, dat past dan goed bij mij want ik hou nu eenmaal van "vreemde" dingen ...
Toen, zo een 2,5 jaar geleden, ontdekte ik de wereld van PC en internet .... Mijn zoons zeiden: "Ma, dat lukt je nooit." Tja, zo iets moet je tegen mij dus niet zeggen want dat werkt averrechts!
Ik begon er dus gewoon aan, volgde een korte basiscursus bij de ouderenbond. Ik had thuis echter geen PC, dus vergat ik alles wat ik geleerd had al gauw ... Mijn zoons hebben toen een allegaartje in elkaar gestoken met in hun achterhoofd: "ons ma houdt dat toch niet lang vol". Bijna kregen ze nog gelijk ook want dat doelloos surfen op het internet begon me al gauw te vervelen.
Maar toen ontdekte ik SeniorenNet en de blogwereld! Ik weet nog goed dat ik de eerste avond uren bezig was met mij te registreren en zo, geen benul van iets. Maar de aanhouder wint en nu ben ik hardstikke trots op mijn blogje! Met de hulp van een paar blogmaatjes groeide het uit tot een mooie space.
" EEN DARK FANTASY BLOG "
Een thema voor mijn blog was al vlug gevonden ... Ik ben namelijk gek op Dark Fantasy, Science Fiction, het paranormale, reïncarnatie, etc ... Een enge spookfilm is voor mij puur genieten!
Maar ook andere zaken boeien mij heel erg, zoals hoe het er in de wereld aan toegaat, discussies over de meest uiteenlopende onderwerpen, ik ben nieuwsgierig en leergierig. Eigenlijk ga ik naar mijn mening niet lang genoeg op deze wereld vertoeven, ik zou het zo graag willen blijven volgen hoe het verder zal verlopen ... Ik zou willen weten of het goed zal gaan met m'n beide zonen en hun eventuele kinderen, ik zou eigenlijk vanaf een wolkje alles willen blijven volgen ...
Mode en beauty ...
Ik hou van aparte en opvallende kleding en lekker fel gekleurd haar. Op dit moment ben ik oranje-rood. Toch ben ik alleen wat kleding en m'n haar betreft nogal extreem en extrovert naar buiten toe maar qua persoonlijkheid ben ik toch meer introvert. Ik ben altijd vrij stil en val niet op door b.v. druk praten e.d. ... Er zal wellicht een radertje boven in m'n hersens los zitten denk ik. Ik ben namelijk een heel tegenstrijdig mens ... Als ik met vriendinnen ben zal ik veel losser zijn, helemaal mezelf.
Mijn kledingstijl? Mocht ik nog jong zijn dan zou ik Gothic kleding leuk hebben gevonden. Niet het extreme, maar toch lekker zwart en met kruizen. Vind ik nog leuk trouwens ...
Ik wil kleding dragen waar niet iedereen mee loopt maar dat wordt wel moeilijker als je niet meer van de jongste bent. De laatste jaren ben ik ook flink aangekomen en dat maakt het nog eens moeilijker is om iets aparts te vinden.
Maar toch probeer ik er op mijn manier een eigen cachet aan te geven door grote oorbellen, ringen en/of andere grote sierraden te dragen. Geen goud ... wel zilver of andere soorten aparte juwelen.
Ik geef niet om merkkleding, ik zoek gewoon iets wat ik leuk vind en probeer creatief te zijn. Ik ben ook een horloge-, tassen-, schoenen- en sierradenfreak ... Dan ben ik net een ekster en daarom ga ik ook niet te vaak shoppen ... begrijp je?
En Madammeke ... mijn verhaal heeft je toch geen hartklachten bezorgt zoals je dat zo mooi omschreef in mijn gastenboek?
Ik heb het zeer rustig gehouden maar ik wil mijn verhaal toch graag afsluiten met een giga grote, zwarte draak, die jullie vriendelijk toelacht. En uiteraard wil ik Madammeke hartelijk bedanken voor haar gastvrijheid.
Op mijn blogje, waar men zich zeker niet verveelt, zijn jullie altijd welkom!!
Ik voel me vereerd dat ik hier een stukje mag schrijven over mijzelf, Jenny-Speelster. Ondanks het feit dat mijn pad niet altijd over rozen ging, ben ik een gelukkige vrouw die vrij in het leven staat.
55 Jaar geleden werd ik geboren in Den Helder (Kop van Noord Holland) en daar woon ik nog steeds. Voor mij is dit het mooiste plekje op aarde. Zee, bos, duinen, weiden, bloembollenvelden, parken. Ik hou zo van die prachtige natuur! Dit is Nederland in het klein. Tegenwoordig vier ik dan ook elke dag wel een paar uur vakantie, in en om het huis en in de omgeving.
Op deze luchtfoto zie je de streek van Den Helder uit de lucht en ik gaf ook aan waar ik woon.
Ik heb een fijne jeugd gehad met zeer liefdevolle ouders. Mijn schooltijd was niet zo prettig, vooral door mijn verlegenheid maar dat werd thuis ruimschoots goedgemaakt. Ik heb dierbare herinneringen aan de vakanties die ik mocht doorbrengen bij Opa en Oma. Mijn vader bracht me daar met de fiets naartoe, 60 km ver en de arme man moest dan ook nog helemaal terug!
Ik wilde graag coupeuse worden en ging naar de huishoudschool maar het leven zou een hele andere wending krijgen ...
Op 16- jarige leeftijd ging ik werken bij Albert Heijn. Toen ik 18 was ben ik bij V & D (Vroom & Dreesman, een warenhuisconcern) gaan werken. Dat heb ik 7 jaar gedaan.
Eén van mijn hobby's was (en is nog steeds) wandelen en tijdens de Nachtwandeltocht in Alkmaar, Den helder kwam ik een leuke jonge man tegen! Dat was in 1974.
Intussen ben ik al bijna 31 jaar met Jan getrouwd. We hebben 2 kinderen gekregen, een meisje, Saskia en een jongen, Jeroen. Onze dochter kreeg een ongeneeslijke heupziekte. Onze zoon heeft ADHD en botproblemen. Mijn man heeft OPS en werd dementerend op jonge leeftijd. Hij was nog maar 43 toen de symptomen begonnen. Het bleek OPS te zijn (Organisch Psychosyndroom door Solventen). Wisten wij toen veel wat dit juist inhield ... Nu weten we het wel ... OPS gaat dus nooit meer over en zijn klachten verergeren nog steeds. Hij is nu 60.
Mijn zoon Jeroen met onze kleinzoon Jasper
Ondanks al deze tegenslagen sta ik heel blijmoedig in het leven. Het is maar net hoe je met alles omgaat. Vele van mijn gedichten gaan over mijn gevoel en ontstaan spontaan. Spontaniteit die ik nu daaglijks moet missen van degene waar ik, ooh, zo heel veel van hou.
Mijn dochter, Saskia
Ik heb een paar grote passies en de grootste is wel mijn accordeon. Daar ik een links-rechts stoornis heb was het moeilijk voor mij om het instrument te leren bespelen. Maar door mijn doorzettingsvermogen, sterke wilskracht en concentratie, kan ik menigeen verblijden met een mooi stukje muziek. Geregeld word ik uitgenodigd om te komen spelen. Dit wordt zeer gewaardeerd. Ik speel altijd met klavier én bassen. Ik ben lid van een muziekgezelschap en verzorg de achtergrondmuziek. Ik heb ook in een volksdansgroep gespeeld (zie foto onder). Het kostuum dat ik hier draag heb ik zelf gemaakt en ik gebruik het nog steeds voor mijn "officiële" optredens.
Zo zie je maar: mijn naaistersopleiding komt toch nog goed van pas!
Zoals jullie op de foto kunnen zien speel ik van partituur. Wat niet te koop is schrijf ik zelf in een toonaard die voor mij makkelijk te spelen is. Zo heb ik o.a. "The Second Wals" en een paar nummers van Johan Strauss op papier gezet.
Ik ben op mijn 10-de begonnen met accordeon spelen. Het instrument dat ik nu heb is mijn 3-de en wellicht ook laatste. De klank is zo warm en helder. Handgemaakt, een topper waar ik echt met plezier op speel. Ik ben ook heel dankbaar dat mijn man het toendertijd wilde aanschaffen. Ook hij luistert soms met tranen in de ogen naar zijn lievelingsmuziek die ik voor hem vertolk. Om een stukje van mijn muziek te beluisteren: KLIK HIER
De PC is mijn moderne hobby waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan, met vormen, kleuren en woorden. Een paar jaar geleden maakte ik bij SeniorenNet een blogje aan. Ik plaatste hierop mijn eigen gedichten en bewerkingen en vond er veel vreugde in. Onlangs ben ik ook een blog begonnen over de ziekte van mijn man: OPS.
Ik ben zeer creatief en heel breed georiënteerd. Met weinig middelen iets moois maken is nog altijd een uitdaging. Zo ben ik onlangs met kunstschilderen begonnen. Hieronder mijn eerste schilderijtje met waterverf (acryl).
"Rots in de branding" ... en dat slaat helemaal op mij zei iemand. Dit was twee uurtjes werk.
Ook tuinieren is leuk en rustgevend. Onlangs heb ik een rotstuin gemaakt. Een rots van mooie herinneringen. Twee dagen ben ik in de weer geweest met dit mooie resultaat als gevolg! (foto onder)
Iets meer over mode en beauty ...
Mijn hele leven kamp ik al met een huidziekte "constitioneel eczeem". Make-up is voor mij dus uitgesloten. Puur natuur dus. Ook mijn haar heeft nog nooit een kleurtje gekregen en dat is ook nog niet nodig, ondanks mijn 55 lentes is de tint nog mooi, al met een beetje grijs maar toch vraagt men mij wel eens uit welk potje mijn haarkleur komt.
In het verleden maakte ik veel kleding zelf. Voor de kinderen heb ik vaak gebreid en gehaakt. Zelf heb
ik heel weinig met mode. Ik draag het liefst iets comfortabel. Een vlotte blouse en indiakatoenen rok ,lekker koel in de zomer en warm in de winter. Vaak heb ik herenschoenen aan met mijn schoenmaat 43. Ik heb maar één lange broek en die draag ik alleen op het concert van de accordeonvereniging. Daarmee is alles over dit onderwerp zowat gezegd.
Ik heb altijd veel gewandeld in clubverband en individueel, heerlijk genieten van mooie natuur. Met lieve vrienden die ik via het internet leerde kennen kan ik delen wat mij bezighoudt. Dichtend en met kleuren spelend ga ik zittend achter het toetsenbord en reis de hele wereld rond.
Ik ben dankbaar voor de gaven die mij gegeven zijn en ik deel ze graag met éénieder die daar behoefte aan heeft.
Kracht
De één haalt kracht uit een spreuk de ander haalt kracht uit een gebed Mijn kracht komt voort uit muziek waar ik me helemaal in verzinken kan
Vooral symphonische muziek met een verhaal zoals de Moldau van Smetena Van druppel tot rivier uitstromend in zee dat is wel mijn dierbaarste stuk muziek
Zo zijn er meer stukken die me uit diepe putten tilt Waar ik heel blij van wordt ik krijg veel kracht van die muziek
Een klein thema speel ik wel eens zelf vroeg eens iemand aan mij : "Hoe heet dat stuk mijn moeder wil dat op haar uitvaart horen"
Dankbaar was die familie de kracht van die muziek Het verhaal wat er achter zit geeft kracht en emotie
Zo voel ik dat ook muziek is gevoel en emotie Dat geeft kracht aan het leven
Speelster
Dit is beknopt mijn verhaal, de rest is in details te lezen op mijn blogs. Hartelijk welkom.
Groetjes en veel liefs van Jenny/Speelster (op blog OPS ben ik Jantien)
Op visite bij Madammeke: Hugo van het blog Tenvrede
Blogvrienden, Madammeke heeft me gevraagd mezelf een beetje voor te stellenop haar fantastischeblog en ik vind dat voor mij een hele eer. Alvast bedankt daarvoor Madammeke!
Ik ben een héél eenvoudig man. Ik ben Hugo Matthieu, geboren op op 12 maart 1958 in Diksmuide alwaar ik ook opgroeide. Ik heb 2 kinderen uit mijn vorig huwelijk: zoon Hannes is 22 jaar en dochter Aline is 20 jaar.
In mijn jonge jaren, toen we nog stout mochten zijn, heb ik samen met mijn vrienden van ons dorp , héél wat kattekwaad uitgestoken. Maar dat was dan nog gezond kattekwaad. Ik ben 6 jaar misdienaar geweest, mijn ouders waren nogal christelijk. Als iknaar de mis ging kreeg ik 20 frank van ons moeder, dus ging ik graag . De ingang van de kerk kon je echter spijtig genoeg mooi zien vanaf ons huis, dus ons moeder keek tot ik de kerk inging. Ik ging dus binnen via de mannenkant, dan was ze gerust, maar ze vergat dat er ook een vrouwenkant was . Ik kon mooi zien of ons moeder nog op de uitkijk stond en van het moment dat ze verdween was ik natuurlijk riebedebie langs de vrouwenkant! Ik kocht dan véél snoep met die 20 frank.
Nog een kleine anekdote: toen ik een jaar of 20 was, zochten al mijn vrienden en ook ik natuurlijk, een lief. Maar we hadden die lieven met zorg uitgekozen: het waren er allemaal die om 1 uur 's nachts thuis moesten zijn! Het verdere vervolg kunnen jullie raden, om 1 uur 30 spraken de vrienden af in de stamkroeg om verder de nacht samen door te brengen met biljarten, kaarten, enz ...
Ik ben ook een fervent volleybalspeler geweest. Toen ik 14 jaar was ik al bijna volwassen en mat ik al 1 meter 90. Op mijn 18-de speelde ik topvolley in de nationale reeksen en dankzij mijn sport heb ik een héél mooie legerdienst meegemaakt. Ook hier zou ik nog veel over kunnen vertellen .
Nu iets over mijn werk. Ik ben concierge van de IJzertoren in Diksmuide, een full-time job. Ik verzorg het onderhoud van de site en de toren. Ik doe dat natuurlijk héél graag want het is gelegen in een héél rustige omgeving, waar " Bachtn de Kupe" of onze mooie Westhoek begint.
Ik maak graag es een babbelke met de mensen, dat doet me goed, en ja 's avonds na zessen, als alles rustig is , doe ik dan es een toerke met mijn hondje Pucky en dan kom je van alles tegen: egeltjes, wilde konijntjes, ... ik hou van de natuur, ik kweek hier ook zelf padden, ik heb namelijk een eigen poel.
Mijn vrouwtje, Rita, werkt ook full-time als bediende in de IJzertoren. Ja, ik leef nog een beetje in hogere sferen, want op 22 juli as zijn we 1 jaar getrouwd en dan heb je nog kriebels in je buik nietwaar? Toch zijn we aleen 10-tal jaartjes samen.
Andere grote passies zijn muziek en mooie teksten, daar kunnen jullie op mijn blogje alles over lezen ... De naam van mijn blog verwijst ook naar mijn liefde voor muziek. Het eerste openluchtconcert TEN VREDE aan de voet van de IJzertoren in Diksmuide ging door in 2002. Befaamde artiesten als Khaled, Sertab (winnares Eurosong 2003), Boban Markovic, Voice Male, Jo Lemaire, Jean Bosco Safari, Willem Vermandere e.a. verleenden hun medewerking. Sindsdien is het elk jaar een groot succes! Dit project "TEN VREDE" wordt ieder jaar georganiseerd als aanklacht tegen alle vormen van oorlog, geweld, onderdrukking en verdrukking overal ter wereld. http://www.tenvrede.be/
Blogvrienden, als jullie ooit es in de Westhoek passeren, laat nooit ofte nooit na om es bij ons langs te komen, de deur van de IJzertoren staat altijd voor jullie open, weer of geen weer!
Madammeke, van harte bedankt om hier in dit fenomanaal blog iets te mogen neerpennen. Het gaat jullie allemaal goed.
Oeps! Madammeke vroeg me om op dit mooie blogje iets over mezelf te komen vertellen! Het was even slikken en ik voel me best vereerd!
Ik ben Joyce Van den Heuvel-Pardoel en ik ben geboren in het Nederlandse Oss (Noord-Holland) op 22 oktober 1962. Ik heb een zus (Marie-Louise) en een broer (Remco).
Joyce met haar man John
Ik ben altijd sportief geweest, ik kreeg het dan ook met de paplepel ingegeven! Van het moment dat ik kon lopen maakte ik al kennis met de judomat. Ik behaalde in deze sport mijn 1-te Dan! Bij wedstrijden kwam ik vooral op tegen jongens want in die tijd waren er gewoonweg nog niet veel meisjes die deze sport beoefenden. Ik ben één keer 2-de geworden van Nederland en heb vele medailles in de wacht gesleept! Daar ben ik best wel trots op! Onze paps, die zelf een sportschool had (Pardoel Sports in Oss), was mijn coach en ja, dat was niet altijd zo prettig ...
Tae-Kwondo heb ik ook beoefend, maar daar ben ik niet verder geraakt dan de blauwe band. Ik ben ook altijd een waterrat geweest en heb zowat alle diploma's behaald van het reddend zwemmen.
Mijn vadertje had heel graag gezien dat ik de zaak overnam maar ik weigerde en achteraf heb ik daar toch een beetje spijt van. Maar ik was op dat ogenblik 17 en verliefd. Ik had ook net mijn ABO diploma op zak en had een stageplaats. Samenwonen kon in die tijd echt nog niet en daarom huwde ik op mijn 17-de voor de wet en stond ik op mijn 18-de voor het altaar. Op mijn 19-de had meneer echter een ander en vertrok ... Daarna volgde een tweede huwelijk voor mij met een man die een verblijfsvergunning nodig had, het liep mis na 5 jaar ...
Elf jaar geleden, op 28 september 1996, leerde ik John kennen. John, een echte vrijgezel in hart en nieren! Het was liefde op het eerste zicht. Binnen 2 weken woonden we samen in mijn flatje en op 1 december 1996 betrokken we ons huisje in Schayk, ook in Noord Brabant. We zijn getrouwd op 28 juni 2001 en enkele maanden later werd onze zoon Tim geboren.
Met zoontje, Tim
Ik heb ruim 15 jaar les gegeven in "steps" aan volslanke vrouwen. Volslank, dat was tenminste de opzet, maar ze werden steeds dunner, de nieuwe leden. Ik heb het met véél plezier gedaan maar op een gegeven moment was het genoeg.
Ik wilde al een hele tijd drastisch vermageren maar dat lukte niet zo. In maart 2007 heb ik dan een maagverkleining ondergaan. Het herstel duurde ongeveer 6 weken, intussen had een vervangster mijn lessen overgenomen en zo ben ik definitief met dat lesgeven gestopt. Inmiddels had ik ook al een tijdje een nieuwe passie opgeraapt: Orientaals dansen, buikdansen! Nadat ik met lesgeven stopte en ik genoeg hersteld was van mijn operatie ben ik deze sport 2 maal per week gaan beoefenen in de dansschool "Esmeralda's Pasion". Ik heb daar ook een hele fijne lerares, Esmeralda, een kanjerke!!
"Esmeralda's Pasion"
Recentelijk heb ik nog een optreden gedaan in de Lievenkamp te Oss samen met de dansschool. Dat is me goed bevallen en ik ben heel fier op mezelf dat ik dat gedaan heb ondanks het feit dat ik kei zenuwachtig was!!
En dan mijn manneke, die was reuze trots! Toen ze hem vroegen voor wie hij kwam supporteren zei hij: "Heb je die vrouw gezien met dat litteken op haar buik? Nou, dat is mijn vrouw!" Lief, hé?
Nou, ik heb vele complimenten gehad en heb het taboe doorbroken dat je dun moet zijn om dit te mogen of te kunnen doen. Hopelijk durven hierdoor nu meer corpulente dames te gaan buikdansen! Het is zo gaaf!
Als jullie nog meer van me te weten willen komen, kom dan eens langs op mijn blogje!
Ik ben dus Wiske (afkomstig van Marie-Louise). Zit momenteel op tram 6, zoals al diegenen van '45 ( hé Chia), ben mama van 7 kindjes (daar val je van achterover, he!) Je zult denken, hoe komt zo iemand op de bijnaam van "Hotlips"? Wel, dat is heel simpel, één van mijn zussen (heb er 5) zei vroeger altijd dat ik sexy lippen had, zo is het gekomen! Niet meer of minder! Dus moet je achter mij geen sexbom gaan zoeken!
Ja, hier ben ik dan op uitnodiging van 'Madammeke'. Ze vroeg of ik iets heet en pikant wou meebrengen. Dacht eerst aan een hete pikante tomatensoep, maar ik vrees dat dit niet de bedoeling is! En al was ik vroeger altijd de beste van de klas met opstel, weet ik wel zeker dat ik niet het schrijverstalent van een 'Chia' of 'Bojako' heb! Daarom ga ik proberen of ik iets in rijmvorm kan brengen. Nu ... daar ga ik dan, op hoop van zege!
Hotlips en de pijl van Cupido! Starring:Hotlips ,als gast:Cupido
Het was nacht ... één van die zwoele nachten, hij lag daar al een tijdje te smachten. Hij zag haar daar liggen bij het schijnsel van de maan, ze was zoals steeds van alle kleding ontdaan. Ze kende geen pyama of nachtjapon, nee ... het was of ze lag onder een stralende zon. Hij dacht ... Dit wordt de nacht die je normaal alleen in films ziet!
En bij zichzelf zong hij al het mooiste lied Heel zachtjes kroop hij tegen haar aan, Mijn God , ... alles in hem ging er van rechtstaan! Wat was het toch een prachtig wijf, en zo lekker zacht ,heel haar lijf! Hij peinsde ... waar ga ik beginnen, Ik wil haar overal beminnen. Eerst ging hij aan haar tenen sabbelen om daarna aan haar oren te gaan knabbelen. Hij wist:dit had ze zo graag, Zo ging hij stilletjes naar omlaag. In haar slaap hoorde hij haar kreunen, Zo hard dat het leek op dreunen! Langzaam liet hij zich zakken naar haar "mimi"zo sappig en bedacht,dit is eigenlijk wel grappig. Zij fluisterde :Kevin(Costner?) kom nu eindelijk op mij en hij voelde zich al heel blij! En juist toen hij haar wou bespringen ... werd ze wakker en riep:Cupido,wat doe jij voor stoute dingen! Ga direct in je mand ,jij ondeugende hond! Wacht maar tot morgen ... kwam dreigend uit haar mond! en Cupido liep met zijn lange staart tussen zijn poten, naar zijn mand terwijl hij dacht: Ik heb mijn laatste pijl nog niet verschoten!!
Dit was dus mijn verhaal, naar waar gebeurde feiten!
Dank je, Wiske dat je voor mij dit pikante verhaal wou schrijven! Dikke knuf, Madammeke
Een bloempje voor ... Hotlips
Vandaag geef ik een bloempje aan Hotlips!
Met veel plezier zet ik deze dame in het zonnetje deze week!
Ik leerde haar blog's al een paar jaar geleden kennen, als sensueel, humoristich en WAUW, zo sexy!! Wie was die intrigerende vrouw achter dat blog? Wel, daar ben ik nog steeds niet helemaal achter gekomen! Dat zij een lieverd is en dat zij een hoog humor gehalte heeft ..., ja dat weet ik ... maar verder?? Dus nu sta ik hier mooi voor schut! Lips, wat doe jij mij aan?
Lipske startte al diverse blogjes op, elk jaargetijde een ander, zoals met Sinterklaas, Pasen, Kerstmis, zomer, winter ... En steeds staat iedereen met grote ogen te kijken en zich af te vragen waar ze de inspiratie vindt. Soms dacht ik wel eens jaloers: "waarom kon ik daar nu niet opkomen", hihi! ... Ook haar nieuwste blog draagt weer een originele naam:
"Tips van tante Lips"
Geef toe ... dit is nu echt iets dat bij haar past! En de tips zijn echt heel interessant!! Neem bijvoorbeeld "snelle make-up in 1 minuut". Nu moeten jullie maar eens proberen om er in één minuut uit te zien als een diva ... Wel lees de tips van tante Lips! Maar ook diverse andere onderwerpen worden aangeboord ... Tien tips om te gaan shoppen met je vrouw! Mannen, om je kreupel te lachen!
Ga dus zeker de tips van ons Lips lezen! Vergeet je zakdoek niet mee te nemen om je tranen van het lachen af te vegen en kom A.U.B. niet klagen hier bij mij omdat jij je verslikt hebt!
Lipske, bedankt om de blogwereld op te vrolijken met jouw leuke, spannende en opwindende blogs!!
Gast op het blog van Madammeke, dat is een hele eer voor mij.
Pedro tussen al die (andere) modellen. Meestal vrouwelijke modellen. En juist dat inspireerde mij om een kort artikeltje te schrijven over de nieuwe man. Over een huisman onder de SenNet-mannen, noem het de bloggende huisman .
"De nieuwe man moet je met een vergrootglas zoeken in de statistieken.
Het huishouden blijft de taak van de vrouw." Dat zijn de -in België- ondertussen berucht geworden woorden van Ignace Glorieux, professor Sociologie aan de VUB. (dit heb ik onlangs gelezen op de VDAB nota bene)
Bestaat de Nieuwe Man wel echt? Of is hij een droom, of een marketingproduct?
De nieuwe man is zo'n modewoord dat we de laatste tijd net een beetje te vaak horen. De nieuwe man is iets waar vrouwen overal ter wereld naar op zoek zijn maar niet vinden. Meest waarschijnlijke uitleg hiervoor is dat er geen nieuwe man meer geweest is sinds Adam. Die categorie van vrouwen heeft dan blijkbaar niet goed genoeg gezocht ...
De meeste mannen zouden problemen hebben met koken en strijken. Allé als je nu weet dat de s werelds gerenommeerde koks mannen zijn. En strijken, tegenwoordige met die moderne snufjes strijkijzers die vanzelf strijken is ook niet moeilijk meer. Weet je ik ben ook huisman, spontaan en vrijwillig voorgesteld. Trekjes die in onze cultuur als typisch vrouwelijk worden beschouwd, orde en netheid, kreeg ik van thuis uit mee. Dus dat was geen probleem. Nu moet je ook weten dat een vrouw van nature uit het echt moeilijk heeft als een man zich bemoeit met het huishouden. Bij ons niet dus. Neen want als mijn nurse werkt is dat s nachts. In haar vrije tijd doen we vaker dingen samen zoals fietsen, reizen, wandelen, ..
Tegenkanting uit de mannenwereld was er ook. Maar zo wat Dat de nieuwe man nog steeds niet voor vol wordt aangezien, is een andere reden, onze mannenmaatschappij is blijkbaar niet rijp voor de evrouwcipatie ..
In de media krijgt de nieuwe man alvast genoeg aandacht. In Nederland zijn er zelfs al verscheidene websites voor huismannen. Weet je het gevoel om housemanager te zijn is heerlijk toch! Ben je toch ook een keer manager hé.
Aan alle huismannen zou ik de raad willen geven: volhouden en vul je vrije tijd samen op met vrouw, kinderen, kleinkinderen, vrienden, bloggen, zalig . Maar hoed je voor een modeverschijnsel. Als je er aan begint moet je ook volharden!
Als eerste heer in het rijtje, kom ik hier vandaag vertellen over "mijn stijl". Ik ben Pedro, een man van 57, Mechelaar van geboorte en woon nu in een "dorpje in de Kempen". Ik ben gelukkig gehuwd met Lewiske.
"Investeren in de juiste garderobe is misschien wel de beste investering die je kunt doen ter bevordering van je loopbaan ". Een slogan van menig adviesbureau ...
Qua kleding doe ik zelden mijn eigen zin. Lewiske, mijn vrouwtje, is hier mijn enige, echte raadgeefster. Dank zij haar loop ik er de laatste jaren echt "netjes" bij. De mode volg ik niet, tenminste niet om te kopen en te dragen, wel om naar te kijken, daarom ben ik ook een vaste bezoeker van dit blogje. Zelf ben ik zeker geen trendsetter. Soms gebeurt het wel dat mensen uit mijn kennissenkring me komen vragen waar ik een kledingstuk heb gekocht. Ik draag vaak wijde kleding in donkere kleuren, dan voel ik mij happy. Toffe kleding in grote maten is echter niet zo makkelijk te vinden.
Vrijetijdskleding heeft voorrang. Gemakkelijk zittende broek van "Club of Comfort" gelukzalig stretch Los hemd van "Camel Adventurewear met onder het hemd een bijpassende T-shirt. Bij het fietsen idem dito outfit, met bovenop een bodywarmer van "Trek & Travel" van het huis "Dölker".
In de zomer draagt Pedro meestal een licht katoenen hemd of een polo van "Boss" of "Burberry". Op een frisse zomeravond draagt Pedro boven zijn hemd of polo een Geologic fleece-vest of groene pull van dezelfde maker.
Omdat voeten belangrijk zijn koop ik meestal mijn schoenen in "de betere schoenzaak". Een stevige schoen als "Dockers by Gerli" kan er zeker af. Mijn sportshoes zijn doorgaans van "Nike" of "Adidas". .
Om lekker te ruiken (voor mijn Lewiske) gebruik ik de after shave "Pleasure" van Estée Lauder of "Coolwater" van Davidoff. Ook de eau de toilette: "Intuïtion" van Estée Lauder is één van mijn favorieten.
Underwear by Tono, keep it simple and easy
Geen accessoires, of toch, een gouden kettinkje van mijn overleden zus met daaraan de herwerkte ringen van weleer, nu in de vorm van een kruisje.
En laat mij duidelijk zijn: laat zitten die das en het strakke hemd met manchetknopen! Over smaak kan je tenslotte niet redetwisten
Hij is mijn blogmaatje van het eerste uur, een trouwe bezoeker van Madammeke ... Nooit zal hij nalaten een toffe reactie te schrijven onder een artikel. Lief toch van hem, want hij is helemaal geen modefreak. Neen, in tegendeel, zijn mode bestaat meestal uit sportief goed zittende kledij ... Stijlvol, dat wel! En ... een fietsbroek natuurlijk ...
Pedro is dan ook een fervente wielertoerist en hij hoopt ooit naar Santiago de Compostela te kunnen rijden per fiets! Pfft, ik word al moe als ik daar nog maar aan denk!! Maar Pedro is nu eenmaal een sportieve kerel!
Zijn blog is een streling voor het oog! De vele uitstappen per fiets worden knap beschreven, aangevuld met vele foto's die hij onderweg nam ...
Dan is er nog zijn prachtige tuin. Pedro heeft ook groene vingers! Niet te versmaden zijn ook zijn lekkere receptjes met koffie ... kortom, alles voor levensgenieters!
Op zijn blog vind je ook de colums van zijn vrouwtje, Lewiske. Zij schrijft dingen vanuit het hart! Soms met een kwinkslag naar Pedro toe ... Wisten jullie dat zij een "lurkster" is! Als je wil weten wat dit is ga dan even lezen in haar colum van 30/5. Lewiske, doe zo verder want het leest heerlijk!
Maar beste lezers, jullie moeten zelf maar eens een bezoek brengen aan Pedro's blogje. Jullie zullen nog verrast worden!
Beste Pedro en Lewiske, jullie verdienden dit bloempje!
Beste groetjes van ... Madammeke
Ingrid van blog villa_kakelbont
Op visite Ingrid 19-07-2007
Een uitnodiging van Madammeke! t'Was wel even schrikken, maar heel lief. Normaal staat mijn tater nooit stil, maar toen wel ... want schrijven is voor mij al helemaal niet weggelegd omdat ik meer een prater ben.
Waar zullen we eens beginnen? Ik ben Ingrid, geboren op 11 mei 1961 in het moederhuis te St-Gillis (w) als oudste van de 6 kinderen. Mijn kindertijd heb ik deels thuis, maar voor het grootste deel bij mijn oma doorgebracht en toen ik ouder werd is dat zo gebleven.
Oma leerde me alles! Van houthakken tot kippen slachten, tuinieren, enfin, eigenlijk alles. Ik ben wel in de jaren '60 geboren maar opgevoed in de middeleeuwen!
Toen ik 17 jaar was ben ik getrouwd maar dat is na 12,5 jaar fout gelopen. Hier zou ik wel een boek over kunnen schrijven ... maar dat schiet niet op. Ik heb 5 kinderen, 4 meiden en 1 jongen en die zijn mij heilig. We hebben soms moeten knokken maar we zijn altijd samen gebleven en dat heeft de band alleen maar sterker gemaakt.
Zeven jaar geleden heb ik Jan leren kennen, hij was weduwnaar, zijn vrouw was overleden aan een hersenbloeding en hij was achtergebleven met 2 pubers van 15 en 17 jaar. Tussen ons klikte het heel goed, ondanks ons ons verleden en niet te vergeten de kinderen. Deze konden het echter ook goed met elkaar vinden, dus onze twijfels verdwenen.
We zijn vrij snel gaan samenwonen en dat betekende dat ik moest verhuizen naar Limburg omdat Jan in Duitsland werkte. Mijn oudste dochter die bleef in Zeeuws-Vlaanderen wonen samen met haar vriend en mijn zoon bij zijn vader want die had daar een vriendin en die laat je zou maar niet achter hé.
De drie jongste kinderen zijn samen met mij verhuist naar Limburg. Jan's dochter bleef ook in Zeeuws-Vlaanderen maar zijn zoon die woonde bij ons. We waren dus met ons zessen.
Op 14 februari 2003 zijn we getrouwd en hebben samen met al onze kinderen + aanhang de dag van ons leven gehad!!
Een jaar later ... maart 2004 kreeg Jan een hartinfarct en door medische fouten in het ziekenhuis heeft hij daar 6 weken verbleven en heeft een nieuwe hartklep gekregen. Hoe het nu met hem gaat? Wel hij werkt weer voor halve dagen, dus we kunnen heel wat uurtjes samen doorbrengen. Ik werk s avonds in het zwembad van een bungalowpark en Jan gaat dan altijd mee want dan kan hij lekker zwemmen en de kinderen als ze zin hebben ook.
Mijn hobby is hoofdzakelijk de pc. Ik repareer en installeer ze. In het jaar 2000 heb ik mijn computerdiploma's behaald en dankzij de aanmoediging van mijn oudste dochter heb ik er dus ook wat mee gedaan ...
Maar als het weer goed is vertoef ik wel liever in de tuin dan achter de pc. Ik kan daar van genieten!
Van de 7 kinderen wonen er nu nog 2 thuis, de anderen hebben hun eigen stekkie gevonden. De oudste 2 dochters zijn zwanger en eind dit jaar worden we voor het eerst opa en oma. Verder hebben we nog een hond, Pluisje, een Tibetaanse Terriër die nu 11 jaar jong is en bijna de hele dag slaapt.
Hij is het lievelingetje van alle kinderen en vaak mag hij zelfs bij hun gaan logeren, zo een lieverd is hij!!
We hebben nog meer dieren, mijn dochter Mariëlle heeft een Frans langoor konijntje en zelf heb ik nog 2 handtamme Agapornissen en 2 valkparkieten. Sinds kort hebben we ook nog een volière met tropische vogels.
Wat kleding betreft ben ik gauw uitgepraat, ik draag alles als het maar niet strak zit en niet druk is, dus liefst egale kleuren. Parfums gebruik ik niet omdat ik daar niet tegen kan en Jan al helemaal niet, hij krijgt het daar benauwd van . Pastas, crèmes en meer van dat zijn ook niet voor mij weggelegd. En daarmee is alles over dat onderwerp gezegd!
Willen jullie nog meer over mijn Villa Kakelbont te weten komen dan kunnen jullie altijd op mijn site komen lezen:
Mijn ijzeren paard komt heel goed van pas nu met deze olieprijzen. De ritten met de fiets maak ik alleen met mijn vriend of een vriendin. Met mijn vriendin maken we gewoonlijk een stopplaats in Zutendaal aan de grot omdat het daar zo rustig is.
Een hele beestenboel dus! Vroeger toen de kinderen nog klein waren zat het hier ook nog vol konijnen, cavia's, witte muizen, gerbils, wandelende takken, kippen, duiven en noem maar op...
Als je wil weten wat dit is ga dan even lezen in haar colum van 30/5. Lewiske, doe zo verder want het leest heerlijk!
