Het werd 'n nachtje om niet zo snel te vergeten! 'sOchtens wilde m'n man zich scheren,zoals dat welvoegelijke heren past,edoch een stopcontact viel nergens te ontwaren.Wanhopig en ijverig speurden wij zonder enig resultaatToen we naar beneden keken ontdekten we onder de bewusteloze tafel in de uiterste hoek een eenzaam treurend stopcontact. Mijn echtgenoot is dan plat op de buik gaan liggen en heeft alzo in bochten en kronkels ,zijn stekelige baardharen plus minus glad geschoren.Hulpeloos en beduusd stond ik dit schouwspel gade te slaan De waardin vertoonde zich uitermate verbaasd omdat wij ons niet met enthousiasme konden uitlaten over het verloop van een "goede" nacht!. Hoe was dit nu mogelijk?Wat hadden wij tekort gehad?Ze deed of ze sprakeloos was!Wij ook! Wordt vervolgd
Mijn man had zich inmiddels gelaten neergelegd zelfs met de( tijdelijke!)glimlach.Mijn verontwaardiding was echter mateloos! Na enige stonden stelden we vast,dat het lawaai onder ons raam niet te harden was.M'n man sloot het daarom resoluut.Doch de sterk muffe reuk(?)van de vermoedelijk voordien nooit gebruikte plaats was evenmin vol te houden.Bovendien was het snikheet. Dan maar de deur open zetten en ook die van de tegenliggende zgz.badkamer waarin een dakraam vierkant open stond, zonder muggenraam Toen we dan eindelijk dachten een uurtje te kunnen slapen kwamen vinnige muggen,dwars doorheen het onbeschermde dakraam als kleine oorlogsvlietuigen.venijnig in ons aangezicht zoemen.We klapten tegen ons getergde.hoofd,dat het een lieve lust was!Immers we lagen zonder verweer,zonder spuitbus. zonder opbrandpastillen..... Tot zes uur 's morgens hebben de moskieten en wijzelf dit moeten volhouden. Enige kleine variante was een jonge haan die rond vijf uur met hees gekraai de beulentaak kwam aanvullen...... Wordt vervolgd
De waardin wiep met een wijds gebaar onze kamerdeur open en als om zich te verontschuldigen,peroreede ze dat we morgen voor ontbijt verse broodjes kregen.Daarop vertrok ze cito presto.We bleven bedremmeld achter;de aanblik was aangrijpend,beangstigend en bedroevend!De enige stoel stond in z'n eentje te waggelen,bij de eerste aanraking kapsijsde de kreupele kleerkast tegen de dichtst bijzijnde muur.Het behang was afgrijselijk en de verlichting als voor het decorum van een spook-film.Zet de koffers op het tafeltje raadde ik m'n gedienstige man aan en toen de lieverd mijn raad wilde volgen viel ook die tafel met een smak bewusteloos in de hoek. 'n Kapstok was niet te bespeuren. Liefst waren we dadelijk weggehold,maar waar naartoe in dit donkere verlaten oord.Dat was dus uitgesloten.Bovendien onze vermoeide ledematen eisten volstrekte rust. Rust......de bedden(twee in een bak)kreunden zo erbarmelijk,dat we er nauwelijks durfden op de gaan zitten.Dadelijk zweefden de krakende matrassen gevaarlijk laag boven het vuile voltapijt.Het lavaborekje stond gebroken tegen de vensterbank.Waar nu naartoe met onze hoogst nodige toiletartikelen? Wordt vervolgd
