'tWas op 'n maandag,de namiddag waarop oma steeds de mensen ontving die dachten dat zij hen kon helpen.Het kleine autoritaire,onverbiddellijke mannetje zat ook in de rij.Hij wachtte, ietwat zenuwachtig,zijn beurt af.De dame die hij ging te knie vallen was hem onbekend,men zei van haar dat ze vriendelijk was maar rechtvaardig!! En oma vertelde verder.......Hij kwam ietwat schuchter binnen,zijn petje vlug afnemend, en begon aarzelend,nadat oma hem vroeg wat ze voor hem kon doen,of hij aub het gegeerde appartementje vlug zou kunnen bekomen want zijn vrouw was ziek van gans de onverkwikkelijke situatie.Oma stelde hem gerust dat het nu voor hen niet meer zo lang ging duren te oordelen naar zijn inschrijvingscijfer. Er volgde 'n korte pauze,toen vroeg oma of hij niet de parkeerwachter geworden was van een mutualiteit?Hij schrok zichtbaar 'n beetje en zei deemoedig dat hij dit nu werkelijk deed voor zijn zieke vrouw.Zijn petje draaide voortdurend tussen zijn tamelijk kleine handjes. Wel,zei oma,nu ga ik jou ook iets vragen.Hij keek uiterst verwonder en luisterde aandachtig.Zou jij voortaan de mensen die op jouw parkeerterrein komen,terecht of niet terecht ,'nbeetje menswaardiger willen behandelen en niet a la Hitler willen toesnauwen? Hij beloofde het plechtig,want nu had hij haar herkend. Mits nog wat geduld heeft hij zijn appartementje in huur gekregen,en is hij haar met zijn vrouwtje komen bedanken. slot
Oma vertelde uit haar voorbije beroepsleven: Zoals zij zoveel heeft moeten doen,bracht zij een huisbezoek aan een oud gehuwd koppel dat'n verzoekschrift had ingediend om beter te wonen.Inderdaad zij woonden veel te duur in verhouding tot de woonst die helemaal geen confort bood.Met 'n objectief verslag kon oma bemiddelen wisten zij. En dat zou oma zeker doen,zeker wanneer zij zag dat het nodig was.Maar........ze moesten geduld oefenen want de wachtlijsten waren lang. Het aanvraagformulier werd bij het sociale verslag gevoegd en zou zo zijn normale weg volgen. Na een gemoedelijk praatje werd dit bezoekje besloten. n' Kleine zestal maanden later reed oma op de parking van een mutualiteit,en plaatste haar wagen op haar gewone plaats omdat zij iets te bespreken had met de voorzitter. Plots kwam 'n kleine zeer boze man van achter reeds geparkeerde wagens opduiken en begon met zij armen te zwieren!"ER AF " schreeuwde hij tot oma en nogeens met zeer autoritaire stemgeluiden "ER AF"oma kreeg geen kans hem uit te leggen,dat zij daar al jaren kwam parkeren want voor de derde maal keelde hij " ER AF ".Oma zocht op de straat in de buurt een plaatsje dat zij met moeite vond.Zij had de kleine man onmiddellijk herkend,hij haar echter niet. Na 'n drietal maanden ............
Zou het dan toch waar zijn? Ik heb gelezen,en anderen met en na mij,dat er wezenlijk een slaap-trein bestaat. D.w.z.:men ligt te bed,gezond,maar men kan hoegenaamd de slaap niet vatten.Het blijft maar duren en van dat wachten wordt men onrustig.Draaien naar links,draaien naar rechts ,het helpt geen moer. Plots denkt men aan die theorie van die slaaptrein waar men moet opspringen als hij voorbij rijdt!De slaaptrein dus! Dat kan toch niet zo moeilijk zijn,denkt men dan en men probeert. Best is,denken we,je verbeelding toch maar wat geweld aan te doen.Hoort of voelt ge hem komen (die trein!)ja dan moet ge u klaar houden en er op springen! Zo heb ik enkele uren mijn best gedaan!Géén trein,noch in de verte noch dichtbij,wel opkomende nervositeit!! Persoonlijk ben ik geen fantasiemens,'n felle treinreiziger ben ik evenmin en van springen heb ik helemaal geen verstand,op school bij het touwtje springen viel ik aanhoudend door de mand,tot ergernis van de medespringsters. Dus afwachten dan maar.......maar wie heeft die nonsens over die slaap-trein in de wereld gestuurd? Is het een reeele proefondervinding?Of heeft 'n goedaardig man(of vrouw?)dat geschreven om de auto-suggestie aan te wakkeren? In ieder geval bij mij lukt het dus niet ,ook niet na herhaalde pogingen tijdens verscheidene nachten.Nu ontsteek ik mijn leeslamp en begin verwoed te lezen.Moest er (per abuis)een T.G.V.voorbij mijn bed snorren dan kijk ik zelf niet meer op. Stel u voor dat ik(verstrooid!) er op wil springen en verongeluk in mijn eigen kamer!Nee,écht daar voel ik niets voor. Wat ik wél erg zou apprecieren is dat iemand (van mijn lezers?)mijn 'n goede raad zou willen en kunnen geven......... buiten pillen innemen en Kamillethee met honing slurpen. Hij of zij weze hiervoor bij voorbaat bedankt. Of nog.......HOE geraakte u op die wondertrein?
