Dus van dorst ging ik niet omkomen en op de matras kon ik wat " verpozen "Een week zou ik het hier wel kunnen uithouden!Roepen vanuit de 4de verdieping zou misschien ook nog een mogelijkheid geweest zijn,maar de vensters waren vergrendeld.(later vernam ik dat deze vleugel voorbestemd was voor dementerenden) Teneinde raad ben ik beginnen bidden:Heer sta mij bij en laat paniek mij niet overmeesteren. Toen kreeg ik de ingeving om terug naar de liften te stappen........ Lukraak drukte ik drie cijfers in en zie de deur ging open als de meest vanzelfsprekende zaak,geschrokken drukte ik op de nul!!en stond ik enkele seconden later terug op de" begane grond"! wordt vervolgd
Zij was een moedige oudere dame,die voor de 7de maal moest geopereerd worden telkens om 'n andere reden.Ze bleef er rustig en gelaten bij ofschoon ze helemaal niet te benijden viel.Ik kende haar sinds lang en ging haar telkens bezoeken,overal in de verschillende ziekenhuizen. De laatste maal is mij dat niet zo best bekomen! Ze verbleef hier in een oud hervormd gebouw voor revalidatie, waartegen men 'n nieuwe vleugel had aangebracht. Ik parkeer mijn wagen op de parkeerplaats en spreek een dame aan die juist uit die nieuwe vleugel stapte.Op mijn verzoek wijst zij de liften die zich vooraan bevinden.Dankbaar stap ik in en duw op de knop van de 4de verdieping .De lift brengt mij gehoorzaam waar ik het gevraagd had. Zoals het hoort sluit de liftdeur zich achter mij. Ik bevind mij in een grote hal die zich in twee gangen vertakt.Ik neem de rechtse en zie midden van de spitsing een desk en een bureauzetel. Dan waag ik mij wat verder en bemerk de kamers,onbemeubeld.Geen beweging,geen mens, geen levende ziel.Ja,in één kamer staat een bed en in een andere een onderzoekstafel met een kraantje en lopend water.Natuurlijk begin ik onraad te ruiken................ Ik heb mijn G.S.M.thuis gelaten en bespeur hier negens een telefoon.Ongetwijfeld is deze vleugel nog in onbruik. Terug bij de lift zie ik een codeslot waarvan ik geen cijfer ken.De noodtrap is op slot!! Ik zit dus volkomen gevangen als 'n rat in de val. En geen mens die weet,dat ik me hier bevind!!! wordt vervolgd
Nu moet ik beginnen met uit de biecht te klappen! Welnu,sedert mijn geboorte draag ik in de winter bedsokken Misschien zijn er onder de lezers nog die dat doen? In ieder geval mij is iets raars overkomen.Op een morgen mis ik één bedsok.Ik sla nonchalant een deken om,daarna nog een tweede,dan grabbel ik tot aan het voeteinde,daarna tussen matras en lakens......niets te vinden.Méér manipulaties kan ik me niet permitteren,want de tijd vordert.Dus ga ik met mijn gezin ontbijten,want seffens wacht de dagtaak. Bovendien begint men aan het ontbijt niet over bedsokken die spoorloos zijn! 's Middags echter bespreek ik het geval uitvoerig met mijn gemaal,die inmiddels het bed alweer had opgemaakt(hij was een uurtje vroeger thuis,de lieverd!) In drie trekken halen wij het beddegoed er weer af,we trekken de sloop en de fluwijnen uit elkaar,tenslotte moet de matras er aangeloven,zij krijgt zelfs klop en wordt omgekeerd.Niets te vinden.Op de knieen, hoofd omlaag, wordt de vloer afgespeurd.Niets,hoegenaamd niets.Wat wij dan gedaan hebben? Juist,nieuwe bedsokken aangekocht,de andere kunnen rustig gestolen worden!! Maar.......begrijpt u nu waar zo'n bedsok naartoe kan zo helemaal alleen op z'n eentje? Indien u het zou bevroeden,laat mij dat dan a.u.b.eens weten! Met mijn voorafgaande dank! einde
