had ik ze door het raam zien aankomen!Ditmaal droeg ze een schoendoos onder haar arm.Wat zou dat kunnen zijn?want bij andere bezoeken had ze nooit iets bij.Ik liet haar binnen zonder dat zij had moeten aanbellen daarover was zij zichtbaar verrast."Dag tante " zei ik zo vriendelijk mogelijk "dag Treesje" zei ze met haar grove stem en met forse stap ging zij door de gang recht naar de keuken.Daar was mijn mama doende met de voorbereiding van het deeg voor lekkere pannekoeken.Tante Fien snoof hoorbaar en zette zich reeds aan de tafel,wel'n beetje te vroeg vond ik, maar de schoendoos kreeg al mijn aandacht.Toen het deeg klaar was begon mijn mama te bakken,de keuken rook heerlijk naar de vanille.De eerste pannekoek is nooit de best gelukte daarom kreeg ik die tot mijn grote vreugde.Tante Fien zat in wachtende houding en snoot haar te grote neus.Toen kwam zij aan de beurt,dan weer ik en zo ging dat een tijdje verder,ze vond ze héél lekker, zei ze en at inderdaad met smaak.Ik zat tegenover haar aan de keukentafel,en plots zei ze, dat ik er nu genoeg gekregen had en dat de volgende lekkernij nu voor mama was.Ik kon haar gemoei niet verwerken en inwendig zeer woedend spuwde ik vlak in haar lelijk aangezicht!!Mijn mama schrok zich een ongeluk,ze gaf er mij van langs en zei dat zulks méér veel méér dan onbeleefd was.Ik kroop onder de tafel van schaamte en bromde al wat door mijn kinderhoofd ging.Tante Fien was één en al verontwaardging maar, ze had nog een opdracht van Mijnheer pastoor,daarom kwam zij met haar doos voor de dag en deelde mee dat zij zilverpapier kwam inzamelen voor de zwarte kindjes in Kongo.Helaas wij hadden geen zilverpapier daarom ging mama in haar beurs en gaf mild, vond ik.Natuurlijk was ik vanonder de tafel terug gekropen en zei geen woord meer. Met mild bedoelde ik véél,want ik kon nog geen geld tellen.Nu moest ik nog mijn excuses aanbieden, daarop stond mama te wachten ik deed het omdat de door mij verfoeide tante dan zou weggaan wat ze ook deed zonder mij nog een blik te gunnen. Wij hebben Tante Fien nooit meer weer gezien en daar had ik voor gezorgd!
