Gerard Walschap was niet alleen een zeer groot alom bekend schrijver,hij was ook inspecteur van Openbare Bibliotheken.Zodoende kwam hij vrij regelmatig "mijn" bib.bezoeken.Bovendien woonde hij privé met zijn familie om de hoek van de bib.Dat was mooi meegenomen en zeer practisch voor het afwikkelen van sommige dingen i.v.b.met de administratie. Hij was 'n eerlijk en heerlijk man in de omgang, steeds vriendelijk en zo eenvoudig.Natuurlijk keek hij de nodige officiele papieren grondig na alvorens hij ze aftekende en mee naar het Ministerie nam.Maar daarna hielden wij 'n gemoedelijk babbeltje.Dat kon over allerlei gaan,doch meestal over de vochtige muren die achter de vele boeken stonden en waaraan niets gedaan werd.De toenmalige pastoor trok er zich niet te veel van aan en het kerkfabriek evenmin want zulke werkjes waren hun zorg.Wij konden dan eens goed op hun kap zitten,het luchtte 'nbeetje op maar helpen deed het naturlijk niet! Wanneer ik door de straat fietste terwijl hij juist kwam langs gereden toeterde hij vrolijk en zwaaide ten groet.Natuurlijk zwaaide ik terug alsof het de gewonste zaak van de wereld was.Nochtans Gerard Walschap was in de litéraire wereld toen een grote Mijnheer. NU denk ik,wat was dat toch een schone tijd! Neen,herinneringen kan men ons niet afnemen,daar kunnen de toestand van obligaties en aandelen nu eens niets aan wijzigen! De hemel zij daarvoor geprezen. slot
Zonder bluffen mag ik wel zeggen,dat ik ook 'n diploma heb van bibiliothecaris en dat dit mij toeliet een voordrachtavond in te richten.Ik koos Ernest Claes als spreker en schreef hem een verzoekbriefje.Dat viel wat tegen want hij antwoordde dat hij met voordrachten gestopt was(7Oj.) en dat hij dus niet kwam.Ik schreef terug en hij antwoordde ,ce que femme veut Dieu le veut en hij kwam!Ik ging hem aan het Centraal station afhalen en we gingen eerst samen een etentje doen in de Commerce(héél fijn en duur!)Terwijl wij daar zo gezellig zaten te eten,kwam een bloemenvrouw langs onze tafel en bood takjes meiklokjes aan voor( toen!) 125fr.het stuk!! Onze beroemde schrijver bood mij er eentje aan ,dat ik dadelijk opstak en terwijl keek hij verontwaardigd de vrouw aan en vroeg haar(ze sprak frans)"Madame n' avez vous pas honte?"ze lachte verlegen stak de centjes op zak en ging verder met aanbieden en bedriegen! Na onze onvergetelijke " tete à tete" reden wij naar de nokvole zaal en luisterden naar zijn enig boeiend verteltalent. Toen het afgelopen was hadden de helpers van de bib.in een plaatsje daarnaast een receptie klaar gemaakt héél fijn,en vol verwachting.Helaas,onze meester zei",dank u ik ga dadelijk terug naar huis.De ontgoocheling was groot voor de voorbereiders!"Wij wilden hem nog naar Brussel terug brengen maar dat vond hij écht niet nodig hij dankte ons van harte en vertrok per spoor en ik..........vergat hem zijn honorarium (, of hoe moet men dat noemen) te overhandigen van pure overweldiging!! Wat een mens toch allemaal kan meemaken!Natuurlijk is die vergetelheid wel in orde gekomen en die avond blijft een zéér moei herinnering.