In een van mijn vorige blogjes vertelde ik u over de Generale Overste die mij een lange brief typte over haar Indische reis,haar verhaal las als een trein.Maar toen ze over het slamschooltje begon raakte zij mijn hart.Zo vertelde zij o.m.dat de kindjes in dat schooltje één schrijfboek hadden voor 5 leerlingetjes en enkele potloden.Dat die lokaaltjes uit ammoniak platen bestonden die erg op de longen werkte enz.enz.het armste volkje van gans Indie zat daar bij elkaar.Datalles had de Generale Overste bezocht en dus gezien.Ik was onder de indruk en schreef haar terug,dat ik mijn beurs ging opendoen voor dat slamschooltje en of ze mij 'n naam en P.C.n° zou willen laten kennen opdat ik zou kunnen storten.Zo naif ben ik nog,dat ik dacht na een week antwoord te zullen krijgen!!Ik was waarlijk in stemming om zotte dingen met mijn spaargeld te doen!! Want......... nu moet ik u bekennen dat ik in mijn vorig blogje er niet bij verteld had dat de beste vriendin van Soeur Superieur een héél rijke dame was,die als vrijwilligster in het slamschooltje nu en dan " werkte" en zelf heel chique gehuisvest was niet zo heel ver daarvandaan! En verder moet ik er nu ook nog bijvertellen,dat het schooltje in kwestie in de achtertuin van het gouvernement lag.............. Op mijn verzoek om te "mogen " storten is dus geen antwoord gekomen,de Heer zij dank hiervoor.De knip staat nu op mijn beurs en de inhoud zal in deze crisistijd zeker voor andere dingen van pas komen. Jammer voor het slamschooltje,maar wie weet heeft die rijke vriendin ook eens diep nagedacht en enkele van haar kristallen vazen van de hand gedaan voor een prijsje.Of zou het gouvernement een geste hebben gedaan? Ik hoop het van harte.
Om de hoek ontmoet ik tante Emmy die er zeer beteuterd uitziet" och kind" zegt ze," hoe durven de mensen elkaar zo voor de gek houden en ze begint te vertellen."Het is natuurlijk niet om over naar huis te schrijven, maar toch ben ik diep teleur gesteld.Nu moet ge weten,dat 'n goede kennis van ons vraagt of zijn nieuwe stiefzoon bij ons de ramen mag komen kuisen.Wij stemden onmiddellijk toe omdat we zelf achter zo'n raamlapper aan ' t zoeken waren.De volgende week kwam Tony dus de ramen poetsen en zo zou hij om de 14 dagen afkomen. Wie niet kwam was Tony.Toen zei onze kennis maar ......hij doet liever tuinwerk,o.k.zeiden wij laat hem maar opduiken! En waarempel hij kwam en of hij het kon!Nooit was onze tuin zo mooi,zo verzorgd en afgewerkt als toen. Natuurlijk spraken wij af om die zorg regelmatig aan hem toe te vertrouwen,wat hij volmondog beloofde. Hoeveel keren we langs onze kennis om gevraagd hebben of Tony nog eens wilde komen voor de tuin,nee die keren kunnen wij niet meer tellen.Telkens zei Jan,de kennis,dat hij er hem zou over aanspreken als hij hem zag want ze woonden 'n eindje van elkaar.Niets,maar dan ook niets kwam ervan in huis.Tot we het opgaven en andere hulp vonden. Toen,ongeveer twee jaren later, stond Jan plots met Tony voor onze voordeur!!Wij geloofden onze ogen niet.Tony kwam eens naar ons tuintje kijken en of wij het goed vonden dat hij volgende donderag alles weer eens 'n flinke beurt zou geven.Ik sprong een gat in de lucht,omdat hij toch zo goed was in zijn vak en weer aan het werk wou bij ons. Tegen drie uur ging hij afkomen vandaag.!Tony is niet gekomen!.........Tante Emmy zuchtte...."t is nu 17.15u.kind, ik begin aan mijn boodschappen en ga er natuurlijk niet meer op wachten.'n Telefoontje zou er nu toch wel op zijn plaats geweest zijn hé?Ze gaf mij 'n zoen en zette er de pas in. Ik had haar graag getroost maar ......hoe?
