Mijn grootouders hadden een drukke zaak in de stad en om zich te heropladen trokken zij tijdens het weekende naar hun villa in Hoogboom.Zij hadden zes kinderen en zes schoonkinderen en elf kleinkinderen en die mochten allemaal altijd komen tijdens het weekeinde.Er werd daar wat afgelachen en gegeten!!Vooral in de aardbeien tijd;want er stond in een deel v an de grote tuin(een parkske bijna)een grote strook van die lekkere bezen en maar plukken!!!!en smullen.Daar was ook nog een bos aan verbonden maar dat was om er paaseieren te zoeken en te rapen,wat natuurlijk ook zeer prettig was.Die klokken waren juist overgevlogen toen wij met onze tante een stapje verder gaan wandelen waren!!Toch curieus hé? Een openbaar vervoermiddel bestond er toen nog niet naar die streek;tenzij een busje enkele keren per dag maar dat was heel onaangenaam en gaf geen verbinding,de meesten kwamen met een klein motootje en enkele hadden reeds een kleine citroen.%Maar er geraken deden zij altijd. Toen kwam onze tante Marie op het idee de witte villa voor een zestal maanden te beheren. Zij was laat getrouwd met een weduwnaar die zeven eigen huizen bezat en er kon dus wat af!!! ZE kochten onmiddellijk den Tommy(jong vurig paard)en een cheese met al het nodige. Tante Marie liet een tijdelijke stal naast de villa aanbrengen en zij deden dagelijks hun boodschappen met den Tommy naar het dorp Goen gebeurde het...............
De tiendedag verspreide zich een biezondere reukvanonder mijn lakens,Zuster Hilgarde constateerde dat de keizersnede terug was open gegaan en de onsteking zich liet zien en dus ook ruiken.Onmiddellijk begon zij met de ontsmetting;langestaven indoeken gewikkeld met ether gingen de diepte in(nietzonder pijn!).Zo hield zij dat 12 dagen vol meerdere malen per dag.Na 23 dagen mocht ik het bed eens uit,mits men mij verwittigde dat ik een zeer naar gevoel in mijn negentienjarige benen zou beleven,wat ook meer dan waar was.Zo was er een dame die alleen nog kon gaan als zij aqua distilata kreeg!!!! Toen ik eindelijk thuis was moest zuster Roza iedere dag compressen komen leggen op de resterende.wonde dat bleef te lang aanslepen.Ons mama nam een koen besluit,en wij gingen naar de chirurg,die sxhreef een fles voor,voor verdere compressen en na drie dagen was de wonde dicht. Zestig jaren later moest de dochter van een vriendin dezelfde operatie ondergaan,zij moest naar een ééndagskliniek en ' s anderendaags ging zij met haar moeder boodschappen doen in het centrum van de stad.Dat bedoelde tante Jeanne met die fabuleuze vooruitgang van ons medische kennis en kunnen.
Tante Jeanne vertelt; In 1943 midden in de wereldoorlog,was ik 16 jaar oud.Regelmatig had ik buikpijn die de specialist niet kon duiden noch plaatsen,hij gaf medicijnen die niet hielpen en ten einde raad gaf hij ons mama de raad me te opereren.Er was geen ander alternatief,Xstralen konden niet zover doordringen en dus moest ik naar de operatietafel.Buiten choroforme om te verdoven bestond er niets.De operateur deed een keizersnede zo had hij een beter zicht om te zoeken en hij vond het:'n kistje op de rechter eiertak en een waterblaasje op de linker.Dat kwam hij fluisteren in het oor van de hoofdzuster maar ik had het verstaan. Daarna kreeg ik hoge, zeer hoge koortsen die niet wilden wijken.Mercurochroom bestond nog niet evenmin antibiothica,die zo nodig was en alles zou geklaard hebben. Toen kwam Zuster Hildegarde naast mij staan en vroeg" juffrouwke ge zoudt toch nog niet graag naar de hemel gaan?ik zei nee zuster,wel zei zij dan gaan we samen een noveen voor OLVr.beginnen.Ik had begrepen,dat zij mij kwam verwittigen. Alle dagen kwam zij in de zetel naast mijn bed zitten bidden.Ons mama sliep reeds vijf nachten op een strandstoel in mijn kamer en papa kon mijn gekreun niet aanhoren en kon daarom hooguit slechts even op bezoek komen . De tiende dag gebeurde het.............. wordt vervolgd
