Terwijl ze prompt uit hun koorden stapten,zei ik"heren ,om te gekomen,mogen wij u uit -nodigen, de koffie staat bij ons steeds klaar ? Zij gingen daar graag dadelijk op in. Het was een welgekome afwisseling op deze rustige namiddag. En zij vertelden,dat zij liefhebbers- parachutisten waren,toebehorend aan een club.Het vliegveld lag hier niet zo ver vandaan.Dat hadden we reeds meerdere malen ondervonden op woensdag -namiddag bij de wekelijkse oefeningen.Zij kregen een opleiding en moesten na de dropping verder alles zelf regelen. Terwijl wij aandachtig zaten te luisteren draafde een reeks paarden met hun ruiters vinnig langsheen ons domeintje.Het weergaf een heerlijke sfeer.Zon,groen,hoevengekletter en pittig gezelschap. Na dit zeer apart "onderonsje", belden zij hun club op,die hen zeer hoffelijk met een ruime wagen zijn komen ophalen. De lezer heeft wellicht begrepen,dat er een deeltje fictie in het verhaaltje zit.Geboren uit luierende geesten op het weitje!!
Zij zijn wél overgevaren,we hebben wél hun stemmen gehoord,maar ze zijn niet naar beneden gekomen.Zo ja,dan hadden wij met recht kunnen spreken over een zeer aparte ontmoeting ..... slot
We lagen "uit te blazen"op ons weitje,toen we duidelijk stemmen hoorden boven onze hoofden.Vanzelfsprekend gingen we nieuwsgerig rechtop zitten en wat zagen wij? Juist,bengelende benen van twee parachutisten-amateurs,zij converseerden tegen elkaar in de lucht en kwamen met grote spoed naar beneden. Zij zakten op de grote weide naast ons, die totaal verlaten lag.Voorzeker te weinig wind, overwoog mijn man,of verkeerde manoeuvers? In ieder geval stonden zij veilig op hun benen en dit slechts op 'n goeie boogscheut van ons verwijderd .Natuurlijk zijn we er dadelijk naartoe gestapt en inderdaad zij gaven onmiddellijk te kennen,dat er 'n groot te tekort aan zweefwind was maar vooral 'n tekort nog aan ervaring.Ze werden nochtans op 'n uitstekende plaats gedropt. Wordt vervolgd
