Lang voor mijn man met mij gehuwd was ging hij regelmatig naar Oostenrijk met zijn directeur ,nog een collega en diens vrouw in het volkswagentje van de tweede vermelde.Zij vonden dat héél prettig want ze waren nog jong en lenig.Zij gingen, of reden om stipt te zijn, naar een boerenfamilie die er goed voor zat en veel plaats had,ook om te logeren.Het zicht was er prachtig, naar ik later vernam, en de familie was altijd welgezind. De wandelingen varieerden constant en dat werden ze nooit moe. De Oostenrijkse maaltijden waren aan de zware kant,dus erg voedzaam;maar dat had men nodig voor die prachtige bergwandelingen! Vrij dikwijls werd er een varken geslacht voor de nodige worsten en de hespen en al dat andere dat een zwijn hen te eten gaf.Kippen in overvloed en eieren natuurlijk ook.De boerin maakte alle dagen pudding van die lekkere melk want ze hadden natuurlijk ook menige koe. De groenten mochten de toeristen zelf uit de tuin gaan kiezen,dat was zoal het enige dat ze als inspanning mochten doen.En eten,ja veel eten.!! ZE waren echte vrienden van die Oostenrijkers.De directeur had er zijn jaarlijks verlof geboekt en had geen oog voor een andere bestemming. Zijn gezelschap moest hem volgen! Toen ze terug thuis waren ontving mijn man een tamelijk lijvige enveloppe met postzegel van ....ja van Oostenrijk maar door zijn druk leven deed hij ze te vlug open en zag geen brief erin zitten en dacht aan een grap.De omslag werd terzijde gelegd en moet in een doos terecht gekomen zijn. Toen we reeds jaren gehuwd waren kwam die doos in mijn handen,vermoedelijk in de grotekuis periode.IK keek in die verdachte omslag waarvan ik het bestaan absoluut niet kende,noch de afkomst en zag toen een prachtig bundeltje Edelweisjes mooi neergelegd, na zoveel jaren. De boerin of één van haar dochters moet dus, na een grote bergwandeling,aan mijn man gedacht hebben,die zo vaak over dat bloempje gesproken had dat hij er nooit gevonden had, tot zijn spijt. Wanneer ik dan met die omslag en die vondst kwam aandraven vertelde hij dat hij destijds veel te vlug en onnadenkend aan een grap gedacht had.We hebben de mooie Edelweisjes in hun natuurlijke vorm beeldig ingekaderd en een opvallend plaatsje gegeven want zelf zijn we nooit meer zo hoog geraakt.Zij staan ,naar het schijnt, héél hoog in die enig prachtige berglandschappen.Van bedanken is niets meer in huisgekomen dat was te lang geleden,helaas. Zo ziet men dat alles terecht komt!
slot
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek