Sta mij toe even terug in de tijd te gaan......Mijn eerste vriendinnetje heette Linda,ze was heel lief en aangenaam en had een broertje, François die mij soms meenam op zijn trotinette om tijdig in de school te zijn.Ik vond dat héél fijn.We waren 8j.oud.Helaas,mijn ouders besliste te verhuizen naar een andere gemeente en ik moest natuurlijk mee en naar een andere school.Tot mijn groot kinderverdriet bleven Linda en Francois in de vergeethoek steken!. Op 8 jaar heeft men nog niet veel in de pap te brokken,dat is van zelfsprekend.In die nieuwe school kwamen natuurlijk ook weer andere vriendinnen op de proppen,maar ze waren mij niet zo lief als Linda.Temeer dat mijn ouders na drie jaar weer naar een andere gemeente verhuisden en ditmaal hadden zij hun juiste stek gevonden.We verbleven er 29 jaren,en naast ons woonde een gezin van zes kinderen die héél sociaal over kwamen. In de scheidingsmuur werd na enkele tijd een poortje aangebracht zodat we héél makkelijk konden buurten Het poortje stond altijd open.Toen werd de muur afgebroken en kwam er een haag in de plaats met het poortje erin,dat spreekt.! Eén van de meisjes had mijn leeftijd,dat duurde niet lang of wij werden de beste vriendinnen een gans leven lang.Zie dat noem ik een ware vriendin,een die je volledig begrijpt,die je nooit verraadt waarop je ten alle tijden kan tellen.En dat was wederzijds. Een derde échte vriendin was Zuster Bernadette.Héle mooie vriendschap was dat bijna gesublimeerd.Om de vier a vijf weken gingen mijn man en ik haar bezoeken,zéker wanneer ze ziek werd.En steeds was ze zo overgelukkig toen we in haar kamer kwamen.Ik had haar alle gerief voor de schilderkunst meegebracht en opnieuw begon zij met haar linker hand te akwareleren.Dat was in het begin niet zo eenvoudig maar ze bereikte mooie resultaten. Maar ........ ik heb ook andere zogezegd vriendinnen gekend..............
wordt vervolgd
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek