Ik zit te lezen op ,het terras van onze tuin aan 'n tafeltje en krijg plots een kleine ijverige spin in het oog op 'n halve meter afstand.Ik word er door geboeid en blijf ze aandachtig volgen.Zij was bezig haar web te vormen.
'n Betere meer bewonderenswaardige accrobate is nauwelijks denkbaar!
Middenin  haar reeds gepresteerde web hangt een klein wit bolletje,ik vermoed dat ze daaruit haar lijmgerief  haalt ,telkens ze het nodig heeft.Want regelmatig kruipt ze erheen  om daarna héél vlug, in vrije val, te exiberen, regelrecht naar beneden tot aan de door haarzelf afgebakende grens.
Dan kruipt ze ondersteboven,'n pracht van een uivoering! terug naar de verdere uitbouw van haar prachtige halve web.
Aan mijn aanwezigheid stoort ze zich niet in het minst.
Haar eigen opgebouwde tactiek en techniek herhaalt zij steevast;spinsel halen ,vrije val(prachtig!)terug naar boven op haar rug(dus ondersteboven)
de twee voorste en de twee achterste pootjes naarstig en onvermoeibaar aan de prestatie,in evenwicht gehouden door aan beide zijde de twee kleinere pootjes,de trouwe helpers!
Dan ben ik verder gaan lezen en heb haar met mijn ogen gerust gelaten.
Van " postuur" in zij eerder klein ineen gedrongen,ros van kleur met een ovaal lijfje een klein kopje en korte vinnige stevige pootjes.
Ooit zei onze huisschilder" nooit zal ik een spin doden"
Ik had maar mijn hand uit te steken beschemd door een lap van de keukenrol om haar en haar reeds mooie prestatie te vernietigen.
Dat heb ik zéker niet gedaan.Waarom zou ik?
's Anderendaags was alles verdwenen,zo het web als de kunstenares
Hoe,waarom en waarheen?Ik zal het nooit weten.Jammer.